Over nederigheid. Komisch hoe het kan gaan in het leven. Tis niet raar dat mijn stukkies niet zo populair zijn. Nederigheid is niet iets waar je volle zalen mee trekt in deze tijd. Boos zijn, ontevreden zijn, tegen zijn, verdrietig, anti, kwaad of alwetend dat zijn de items waar men op zit te wachten. Jammer! Ben gisteren veel bezig geweest met het woord nederigheid en volgens mij verdient het een veel prominentere plek in onze samenleving.
Samen met dankbaarheid. Maar die had ik al eerder gevonden. Nederigheid en dankbaarheid, twee toverwoorden waar we de betekenis niet meer van kennen. Het enige wat je hoort tegenwoordig is dat jij het universum bent, dat alles draait om jou. Uren, dagen zijn we bezig om via veel te dure cursussen of vage workshops onszelf te ontdekken. Duiken we in ijswater, gaan we dagen lang op een berg zitten of in een klooster voor een retraite. Zouden we daar echt beter van worden? Of ligt het veel dichter bij ons?
Tis zo lastig, tis natuurlijk veel leuker om via een 10 daagse, stoere cursus, ergens in een lekker warm land, met een groepje gelijkgestemden (wat een kotswoord is dat) jezelf te vinden dan het te zoeken in je omgeving door nederig en dankbaar te zijn. Dat begrijp ik ook wel. Of dat je als westerling naar een ver land gaat en daar met andere westerlingen gaat vertellen aan die mensen hoe het moet. Want hoe je een eerlijke, democratische samenleving opbouwt daar weten wij alles van. Daarom zijn er nu meer dan een miljoen mensen in Nederland waaronder 250.000 kids die onder de armoedegrens leven.Daarom ben ik 2 jaar geleden door 9 politieagenten uit mijn campertje getrokken voor het niet dragen van een mondvod. Omdat wij in een perfecte samenleving wonen waarin we alle tijd hebben om via nutteloze activiteiten onszelf te ontdekken.
Genoeg gefulmineerd. Nederig zijn koertje. Hahahaha, doe mijn best Heer. Dank U voor de geweldige mensen die U op mijn pad stuurt.
