Er spookt een hoop door mijn hoofd. Een paar dagen geleden reageerde iemand op mijn stukkie met de zin: “misschien dat de wereld er angstiger uit ziet als je jezelf buiten de maatschappij plaatst.” Ik heb daar ff een paar dagen op moeten kauwen. Vandaag lees ik in een reactie op een ander stukkie dat ik: “mijn verantwoordelijkheid niet neem.”
De afgelopen maanden, eigenlijk sinds ik begonnen ben met deze stukkies aan jullie, is het aantal daklozen verdubbelt. Mensen die hard hebben gewerkt maar het niet hebben gered. Ik kom ze tegen. De meeste schamen zich dood, ze zouden het liefst helemaal verdwijnen. Zelfmoord onder daklozen komt veel voor. Ik vertel ze dan dat het niet hun schuld is, dat ze er alles aan hebben gedaan om te slagen. Dat ze moeten proberen gelukkig te zijn met de momenten die geluk brengen. Maar das moeilijk. Zeker als je weet dat de mensen om je heen, gerespecteerde burgers met zeer goede banen en maatschappelijk aanzien, je als uitschot zien. Als een nietsnut die er zelf voor gekozen heeft, als iemand die zijn verantwoordelijkheid niet neemt.
Ik begrijp deze ‘Gutmenschen’ wel, ik representeer alles wat zij niet zijn en zeker niet willen worden. Ik moet me aanpassen, me schamen en vooral MIJN BEK HOUDEN!
Sorry, doe ik niet:-)
