Van een vader die zich niet gewoon kon aanpassen en net doen of er niets aan de hand is. Kreeg en krijg ik ook best vaak te horen. “Je kan er toch niets aan doen.” “Zo zit de wereld nou eenmaal in elkaar.” “Wat maak je je druk?” En dat is misschien ook zo.
Maar elke x als ik mijn BMW voorzag van diesel bij Shell dan moest ik aan Nigeria denken waar deze oliegigant alles kapot maakt om mij van olie te voorzien. Als ik weer eens een nieuw overhemd moest hebben of sokken dan zag ik de gigantische vervuiling voor me in Indonesië en India. Btw das ook wel ongelooflijk toch? Hoe ze dat stil houden? De kledingindustrie is de tweede vervuilende industrie ter wereld na olie en gas en we horen er niets over.
En daar begon ik me dus ook steeds meer aan te ergeren, dat ik niet goed werd geïnformeerd. Dat ik alleen maar te horen krijg wat een hype is. Dat wij als domme schapen een kant opgeduwd worden en te laf zijn om af te wijken. Hoe is het mogelijk dat wij, jullie, jij die dit leest zonder je ook maar een greintje schuldig te voelen gewoon door kan leven terwijl je weet dat alles wat je doet bij draagt aan de vernietiging van de aarde? Onze hele westerse samenleving is gebaseerd op winst optimalisatie, dat gaat voor menselijkheid en redelijkheid. Bah…
