Vanaf de jaren ‘50 is het ongelooflijk hard gegaan met de welvaart, van een somber, opgebrand land zijn we verworden tot 1 land waar mensen kunnen doen en laten wat ze willen. Er is nooit een generatie geweest die zoveel voorspoed heeft meegemaakt, chapeau!
Naast welvaart was er vrijheid om te kunnen worden wat je wil, om te kunnen zeggen wat je wil en te leven zoals je wilt. Maar ipv die vrijheid te omarmen, te beschermen en door te geven zijn we er bang voor geworden. Want vrijheid betekent verantwoordelijkheid, vrijheid betekent dat je vooroordelen los moet laten, samen moet leven en daar moeite voor moet doen. Vrijheid heb je nl niet voor een groepje mensen, vrijheid is er voor iedereen of niemand. En das lastig, dan moeten we tolerant zijn en over onze angsten heen stappen, we moeten mensen accepteren zoals ze zijn.
Vanuit die angsten zijn we langzaam gaan beschermen wat we denken te hebben, onze welvaart! Ipv die te delen zijn wij gaan geloven dat we hem verdient hebben, dat we er recht op hebben, dit zijn onze traditie’s! Krampachtig houden we vast aan oude waarden terwijl de vrijheid ons ontglipt lieverds..
