Hij vraagt me of ik mijn pasje wil laten zien. Ik vraag, “welk pasje meneer?” “Ja dat pasje wat u nodig heeft als u geen mondkapje op kan.” “Maar ik vertel u toch dat ik geen mondkapje op kan? Is dat niet genoeg?” De jongeman van Lidl Nederland probeert mij streng aan te kijken, helaas lukt dat niet zo goed met zo’n mondvod voor. “Nee meneer u heeft een pasje nodig.” “Dus u verlangt van mij dat ik thuis ‘zelf’ een papiertje uitprint, dat papiertje ‘zelf’ onderteken en dat dan meeneem als bewijs dat ik geen mondvod op kan om persoonlijke redenen omdat u mij nu niet op mijn woord gelooft?” Hij knippert een paar x met zijn ogen, je ziet hem denken. “Ja zegt tie want dat is verplicht.”
Dan kan ik hier geen boodschappen meer doen zei ik en liep weg. Achter mij hoorde ik de jongen tegen zijn collega zeggen “Wat een onbeschofte vent” Even had ik de neiging me weer om te draaien om hem te laten merken wat onbeschoft zijn is, ik ben daar nl errug goed in, maar ik beheerste me.
Hou ik dit nog vol? Nee. daar kan ik heel kort over zijn. Ik kom zo weinig mogelijk onder de mensen. Ik ga er fysiek kapot aan. Ik denk niet dat veel mensen begrijpen wat het met me doet. Dat mondvod zorgt voor groepsdeformatie op massale schaal, het is oorlog, je moet het alleen zien.
