Morgen is mijn verjaardag als het gaat om de geboorte van mijn stukkies. Volgende week zondag ben ik echt jarig, 53 pas, k’heb het idee dat mijn leven net begint. Ik heb het idee dat het leven op aarde net begint.
Mijn eerste stukkie werd niet zo goed ontvangen door familie en vrienden. En nog steeds zitten we niet op 1 lijn. We staan zelfs verder van elkaar af dan toen. Kan ook niet anders. Als verdeeldheid zaaien onderdeel is van het beleid, als premiers en ministers roepen dat de mensen die zij vertegenwoordigen hun bek moeten houden en hufters zijn dan is er geen ruimte voor debat. Als de media bewust, met instemming van de politiek die hen betaald, en het wordt zelfs door de hoofdredacteuren bevestigd, maar 1 kant van het verhaal laten horen dan is dat het einde van de democratie. Dit met instemming van mijn familie en vrienden, wie ben ik dan om er tegenin te gaan. .
Maar zoals ik al aangaf! Mijn leven begint net! Er is nog zoveel te doen. Mijzelf conformeren aan hoe de meerderheid de toekomst ziet is onmogelijk. Vluchten? Je leest veel over mensen die willen emigreren naar een land waar de regels niet gelden, waar een leider tegen de WHO ingaat. Daar geloof ik niet in. Ik geloof nl niet in leiders die het goed bedoelen. Macht corrumpeert, er zijn maar heel weinig mensen die dat kunnen weerstaan. Nee we zullen het zelf moeten doen. Er is niemand die ons gaat helpen.
Maar das dan meteen wel weer een knoepert van een uitdaging! En waar leven we anders voor dan onszelf uit te dagen dingen te doen die onmogelijk lijken. Dus ik ga mijn eigen tijd en plaats maar eens opeisen! Overal en nergens. Leven in het heden en genietend van de momenten van echt innig contact. Met mijn omgeving, met de natuur, met mensen en dieren, gewoon liefhebben, lekker eten en drinken, dansen, plezier maken en knuffelen. Ben ervan overtuigd dat er meer mensen zijn die mee willen doen, en zo niet dan heb ik het iig geprobeerd.