Hmmm dat klinkt wat vreemd voor een vrijgezellige 53 jarige man. Maar ik hoop dat jullie begrijpen dat ik het over Elanor heb. Dat ik haar niet meer hoef te lopen pushen en trekken om vooruit te komen. Het enige wat ik nog moet doen is met overtuiging in mijn stem ‘Kom’ zeggen. Ik moet bekennen 1x kom is niet genoeg maar na een paar x kom begint ze te lopen. Zonder dat ik ergens aan hoef te lopen trekken of duwen. En dat is wel fijn! Want zeg nou eerlijk daar heb je toch geen zin an? Om continu strijd te hebben met je ezel over wanneer we moeten gaan lopen? Nee ze moeten doen wat ik zeg, zo hoort het.
Elanor is ook echt enthousiast als ik aan kom rijden, Frodo ook maar die is altijd enthousiast. Bij iedereen. Alles wat loopt of beweegt is interessant en daar gaat tie op af. Maar ja hij is nog een baby, een verdomd grote en sterke baby dat dan weer wel. Op dit moment laat ik hem, als ik ga lopen, met Elanor om te oefenen, los naast ons lopen. Tot een paar dagen geleden bleef hij dicht bij ons in de buurt maar meneer krijgt nu al het gevoel dat tie de wereld wel alleen kan ontdekken en gaat steeds meer aan de zwerf. Hartstikke leuk gezicht natuurlijk als ie ons weer ontdekt en dan met een noodvaart op ons af komt rennen. Soms vergeet tie te remmen en knalt dan met een rotvaart tegen z’n moeder aan. Die dat natuurlijk niet al te plezant vind en hem dan een knauw in zijn nek geeft. Nee zachtzinnig zijn ze niet tegen elkaar. Maar dat los laten lopen gaat niet lang meer duren ben ik bang, op een gegeven moment heeft tie door dat hij sneller is dan moi en maakt hij er een spelletje van.
Dus zal ik alleen met Elanor op pad moeten en Frodo in de stal moeten laten. Ben benieuwd hoe dat gaat. Maar ach we hebben de tijd. Tijd is sws niet van belang. We nemen alle tijd, we nemen met z’n drieën de tijd alsof die er niet is. Tijdloos gaan we leven tot het einde der tijden. De tijd is obsoleet.