30 mei 2021, mijn 436ste stukkie lieverds.

Bijna 500! 436 dagen dat ik mijn wanhoop, mijn angsten, mijn ideeën, gevoelens en avonturen heb vastgelegd. Toen ik begon had ik niet gedacht dat ik nu in Drenthe zou zitten met Elanor en Frodo. Dat ik afgelopen zomer 2,5 maand in Zuid Frankrijk zou zitten. Dat de wereld nog veel gekker zou worden dan ik ooit had kunnen voorspellen.

Het moeilijke voor mij aan deze tijd is dat ik niet durf te dromen. En dat terwijl ik een ongelooflijke dromer ben. Ik zie altijd kansen, droom altijd van de volgende stap. Ik kijk altijd vooruit om klaar te staan voor wat er misschien gaat komen. Wil altijd de top halen, mezelf verbeteren, zorgen dat ik hogerop kom. Als mimespeler wilde ik veel publiek op straat, als acteur het grootste toneel. Als account manager de beste deals sluiten, als BBQ’r de grootste feesten binnenhalen. De snelste brommer, de meeste aardappels rapen, de hoogste boom inklimmen, het hardste vallen.

Het gevoel dat ik val is nog nooit zo heftig geweest. Al maanden, al ruim 436 dagen donder ik met een gigantische snelheid omlaag. Normaal zou ik proberen mezelf tegen te houden. Maar ik zie niets langskomen wat waarde heeft. Wat de moeite waard is me aan vast te houden. De waanzin om me heen is te groot. Het geeft ook niet. Ik geniet ervan. Zo weer lekker koken voor mensen met mondvodden voor als ze naar de wc gaan. Mensen die uitkijken naar hun vakantie terwijl ze op vakantie zijn. Daar praten ze over op het terras. Spanje, Italië of hopelijk nog verder. Ik ga het vandaag extra lekker maken, tis zulk mooi weer..