1 september 2021, zo lieverds we zijn lekker opgeschoten!

Ik moet bekennen, een dagje niet lopen, is best lekker. Laten we hopen dat het Frodo weer kracht heeft gegeven om er flink tegenaan te gaan. Wat mezelf betreft? Ik voel dat ik gespannen ben. Er gaat een hoop door me heen. Waarom doe ik dit? Wat is het nut? Is het niet slimmer weg te kruipen in een holletje om er de aankomende 6 maanden niet meer uit te komen?

Wat is het dan een steun om berichten te ontvangen als die van Yessica! Gisteren schreef ze een stukkie onder mijn blog. Dank daarvoor!

Toen ik in februari bedacht dat ik met twee ezels en een huifkar door het land wilde trekken was dat mijn doel. Mensen even een momentje uit de dagelijkse sleur trekken, ze laten lachen, de liefde laten voelen van Elanor en Frodo, een momentje creëren van samen zijn. Het is geweldig te ervaren dat dat lukt maar wat ik me toen niet besefte is wat het met mij doet.

Gelukkig heb ik Arnoud. Als er een mens is die open en onbevangen naar de schoonheid van de wereld om hem heen kijkt is hij het. Zoals jullie zien loop ik altijd voorop en het is erg prettig om achter je te horen: “O wat is het toch een prachtig weer”, als het net weer begint te miezeren. Of 10x per dag, “kijk een Atalanta”, “kijk een Buizerd” of “moet je dit eens proeven wat een smaken” en dan krijg je weer een blaadje van 1 of andere plant in je mik geduwd. ik hoop dat hij het uithoud met deze onheilsprofeet. Zijn licht is meer dan nodig.

Vandaag richting Bussum, een kilometer of 8 á 10 is genoeg. Eerst dwars door Soest, dan door Baarn en dan richting Eemnes. We gaan het zien, als ik iets heb geleerd is het dat ik niet bepaal hoever we lopen. Het gaat om andere dingen, het gaat om het creëren van Yessica momenten.