Ik lig al een tijdje wakker. Om me heen hoor ik geen knarsende tanden die gras lopen te vermalen, het is stil, de eerste vogeltjes beginnen te fluiten.
Het voelde gisteren als 7 jaar geleden toen ik 1 van jullie achterliet in Antwerpen om daar te gaan studeren. Je weet dat het goed is en dat je elkaar weer gaat zien maar het blijft k*t. Kheb menig traantje gelaten. Gelukkig was ik alleen.
De aankomende maanden gaan voor Frodo ingrijpend worden. Ondanks dat hij nog steeds bij zijn moeder drinkt beginnen zijn mannelijke hormonen al op te spelen. Als je ze bij elkaar wilt houden zonder incestueus gedoe moeten zijn ballen eraf. Sws is dat wel slimmer, Frodo gaat naar zeker 1.50 schofthoogte groeien, als dat geil is dan hou je hem niet meer tegen. Daarnaast zijn er in ons land erg weinig grote ezelinnen vrouwen waar hij het mee kan doen buiten zijn moeder. Das toch zielig, zolang ik er maar niet bij hoef te zijn als het gebeurt, arme jongen…
Wat was het een avontuur, dat pakken ze ons niet meer af. Ik wil nogmaals iedereen bedanken die voor ons klaar heeft gestaan. Het is zo mooi te merken dat er zoveel liefde in de wereld is. Als je maar blijft vertrouwen en je hart opent. Mijn doelen van afgelopen reis waren misschien iets te ambitieus maar we hebben het belangrijkste aangetoond! Er zijn gewoon verdomd veel hele lieve, leuke, gastvrije en gezellige mensen in ons landje.