Ondanks dat ik een heerlijk bed heb lukt het me niet om de slaap langer dan een paar uurtjes te vinden. Er spookt teveel door mijn hoofd, ik zie teveel op ons afkomen, het gaat veel te hard..
Mijn plan was om, vannacht, alle crisissen, in dit stukkie, onder elkaar te zetten maar dat is onmogelijk. Het zijn er teveel. Als je per continent gaat turven dan houd het niet op. Er komen er ook elke dag bij, nu weer bij de Poolse grens. Vluchtelingen, kinderen en ouderen, worden ingezet voor politieke spelletjes. Belarus krijgt van ons de schuld. Persoonlijk vraag ik mij af waarom? Is het Lukashenko zijn schuld dat de westerse wereld Afghanistan in 21 jaar volledig naar de klote heeft geholpen? Dat al die vluchtelingen uit dat land nu naar Duitsland, de UK en Nederland willen? Je kan hem verwijten dat hij ze een handje helpt maar je kan dat ook zien als humanitair, hadden wij deze mensen zelf niet op moeten halen?
De meeste mensen om mij heen letten er niet zo op. Eigenlijk is niemand er mee bezig. Verder dan wat gemekker over de hoge benzineprijzen komen ze niet. Zich verdiepen in de redenen van deze absurde prijsstijgingen is al helemaal teveel gevraagd, wat deze doet met mensen die in derde wereldlanden wonen willen ze niet weten.
Met mondvod lopen ze weer door de supermarkt, verschrikte ogen als ik luid zingend voorbij loop. Hoelang hou ik dat nog vol, hoelang krijg ik nog de kans? Steeds meer stemmen gaan op om de Covid-delinquenten te elimineren. De bevolking wordt met beproefde propaganda klaargestoomd om tweedeling normaal te vinden. In democratische landen om ons heen mogen andersdenkenden al niet meer naar hun werk, niet meer in het openbaar vervoer, niet meer deelnemen aan het sociale leven. In Australië worden ze opgesloten in concentratiekampen.
Laat ik het klein houden. Vandaag wil ik weckpotten schoon gaan koken. De kelder moet vol. Bonen, aardappels en uien zijn binnen. Maar das niet genoeg. Leuk werk, ik heb er zin an.
