Maand: januari 2022

Na 1 van de mooiste dagen van januari. Wat een weertje gisteren, wat een geweldige dag! Ik heb, en dat had ik niet meer verwacht in dit leven, de Elfstedentocht gereden. En hoe! Wat een geweldige sfeer, wat een opkomst en wat een boel prachtige mensen. Nogmaals sorry voor mijn stukkie van gisteren maar man wat was het het waard.

Ik mocht met Henk meerijden. 9 uur lang hebben we alles gegeven. Op een paar flesjes water en heel veel liefde zijn we dwars door het Friesche landschap geploegd in zijn comfortabele Mercedes. Langs de wegen, in de dorpen en steden, stonden tientallen zo niet honderden mensen ons toe te juichen. Met borden en posters gaven ze blijk van hun support. De hele dag sloten nieuwe wagens zich bij ons aan. Op het hoogtepunt waren er minimaal 60 vrachtwagens en rond de 250 auto’s die meereden. Kippenvel.

Kim reed mee voor haar 2 kids. Ze mag het zwembad niet in tijdens de zwemlessen. Fokke omdat hij geen qr wil, Karin geen great reset, Douwe zonder gedoe naar de kroeg. Tientallen redenen om 9 uur lang met max 30 km per uur door het vlakke Friesche land te toeren. Om te oefenen, om samen te zijn, onze stem te laten horen maar vooral om te verbinden!

Dat voelt namelijk errug goed. Of demonstreren helpt, of we er dit verrotte kabinet mee wegkrijgen, of we er de wereld mee gaan redden is in mijn ogen niet het belangrijkste. Het gevoel wat het geeft om met zoveel mensen in liefde en harmonie samen te zijn is waar het om gaat. Dat geeft zoveel energie, dat ik bijna vergat dat ik niets te eten bij me had. Bijna, eten is toch wel een dingetje. Misschien dat ik volgende x mijn driepoot mee kan nemen zodat we wat kunnen gaan bakken. En dan maar hopen dat ze een pauze inlassen. Ik zie het al helemaal voor me, al die mensen rond vuurschalen met een bord soep of broodje worst. Meer heeft een mens niet nodig…

Heb vannacht geen oog dicht gedaan en moet nu met een convoy meerijden. Wat een wind weer vannacht…

Wie weet schrijf ik vanavond nog een stukkie! Sorry… heb er wel zin. Is toch de natte droom van elke man, Evert van Bentum zijn.

Tis een beetje laat, ik weet het maar ja ben ook nog nooit in zo’n situatie geweest. Het is dus zo dat ik die app op mijn tel kan downloaden en dan kan ik hier, in mijn eigen hol, ook qr’retje spelen. Hoeveel mensen zouden dat doen? Al is het maar voor de lol, ik denk dat ik de hele dag iedereen aan het qr’n zou zijn, leuk man!

Ik liep gisterenavond door de stad, vrijdagavond en de eerste vrijdagavond sinds lange tijd dat de horeca weer open mocht. Je zou toch verwachten dat de restaurants bomvol zouden zitten? Dat de Nederlanders voor de deur zouden staan te dringen om binnen te komen. Nou hier was dat niet het geval, in tegendeel. Het was absurd rustig. Wat een drama voor de restauranthouders, wat ongelooflijk terecht! Van mij mogen ze er allemaal achterkomen hoe het is om naar de kloten te gaan.

1 uitzondering, Urk! Tis dat ik als dakloze mezelf wat lastig kan verplaatsen maar anders had ik daar elke dag vis zitten vreten. In Urk heeft men gezegd fuck you, wij doen het op onze manier, wij vragen niet naar qr, lockdown of mondvod, wij gaan open. Heerlijk. Helden!

Als het goed is mogen rond de 6 miljoen mensen vanaf 1 feb niet meer de horeca in. Als ik het zo zag gisterenavond hebben miljoenen mensen nu al besloten deze NSB’rs links te laten liggen. Of zou het zijn omdat het geld op is? Dat geloof ik niet, de ecb drukt elke dag nog een miljardje of wat bij om ons zoet te houden, geld kan het probleem, nog, niet zijn. Het weer misschien? Of zou er toch wat aan het veranderen zijn? Zouden mensen doorkrijgen dat wat men eist om binnen te komen niet ‘normaal’ is ook niet als nieuw ‘normaal’.

Er was wel een uitzondering, de kroegen. Die waren bomvol. Bomvol met qr dragende jongeren. Een fenomeen wat ik ook voor het eerst zag waren de hokjes waar jongeren een bandje konden halen om niet bij elke kroeg hun qr code te hoeven laten zien. Daar stonden mannen, van mijn leeftijd, voor met V’tjes op hun jas om de orde te bewaren. Netjes in de rij wachten de gevaxxte jonge schapen op hun halsbandje om daarna tot uiterlijk 10 uur te mogen feesten. Sorry dat ik het zeg kids maar er is weinig hoop voor jullie generatie. Ongelooflijk, wat een wereld, waarom is er maar 1 Urk?

Als ze maar open kunnen. Zou dat nou echt zo zijn? Het probleem is dat ik al jaren geen gebruik meer maak van de nachthoreca, ik heb dus geen idee hoe die zich heeft ontwikkeld. Het zal vast niet meer zijn zoals ik het kende van heeeel lang geleden, maar zo erg kan het toch niet zijn? De nacht was van Herman en Jules, van junkies en hoeren, van studenten en dieven, de nacht was van de vrije geesten.

Ik heb een tijdje in een nachtkroeg gewerkt in de Haarlemmerstraat in A’dam. Het café was een toevluchtsoord voor de dames van Jan Bik. Jan werkte als student begin jaren ‘60 in een tijdschriftenwinkeltje en verkocht wat seksboekjes van onder de toonbank. Het verhaal ging dat een vriendin van hem wat wou bijverdienen en die vroeg Jan of dat in het kamertje boven de winkel mogelijk was. Jan was de slechtste niet en verhuurde de kamer per uur aan de dame. Dat werd zijn businessmodel. Jan was geen souteneur maar kamerverhuurder. Dat heeft hij zijn hele leven volgehouden. Op het hoogtepunt van zijn carrière bezat hij volgens mij 3 bordelen, eeehhh kamerverhuur bedrijven. Daar liep hij dan rond in een badjas op slippers. Het was een aimabele man, goed voor zijn dames zeiden ze tegen mij. 1 van de koningen van de nacht.

Amsterdam ging eind jaren ‘80 begin ‘90 niet dicht. 24×7 was er vertier. Ik heb nog een tijdje op het Oudekerksplein gewoond boven La Vie en Rose een stripbar waar ik een x hartstikke dronken mijn vriendin verloor aan een prostitutie. Terwijl ik met mijn dronken kop op de bar in slaap was gevallen ging zij er vandoor met 1 van de dames. Alles kon in die tijd, we waren de vrije geesten van de nacht.

Het maakt de nachthoreca nu geen donder meer uit. 1g, 2g, 10g? Gooi er maar in! Als we maar open kunnen wordt er geroepen. Ik moet denken aan Henk Kip, een vaste gast in de Haarlemmerstraat. Na zijn bezoek aan het bordeel van Jan kwam hij in het café zitten tot de treinen weer reden. Henk kwam uit Barneveld, vandaar de kip! Henk vroeg, bij Jan, altijd 2 dames mee naar boven die het met elkaar moesten doen. Zelf ging hij op een stoel zitten in zijn blote borst en speelde met zijn tepels. Dat was alles. Voor de dames was Henk de ideale klant. Hij betaalde goed en deed niets. In Barneveld wachtte zijn vrouw ‘s ochtends op hem met koffie, hij zou haar nooit bedriegen zei hij, dat was ons wel duidelijk…

Waar zouden de Henkies, de Jan’s en de Koertjes hun vertier nu halen? Of is er geen behoefte meer aan zaken die het daglicht niet kunnen verdragen? Roos was 1 van de dames die bij Jan werkte. Ze was, voor mij, in die tijd een wat oudere dame, maar man wat genoot ze van haar vak. Ze was getrouwd, ging 5x per jaar op vakantie maar was altijd weer blij als ze terug was en weer aan het werk kon. Ze was een echte Amsterdamse, praatte zo plat als het maar kan. Ik zal haar schorre geschater nooit vergeten. Omdat ik zo lief was mocht ik gratis, Roos lustte er wel pap van, de nacht was van de ondeugenden…

Dan zitten we op 25 deelnemers en meer kunnen we er niet hebben. Ik heb het over het Rhe-Set weekend van 18 tot 20 feb. Laat ik jullie eerst vertellen hoe ik het ervaar. Tis echt iets unieks en in mijn ogen geeft het je alles wat je nodig hebt om weer in contact te komen met je lichaam, geest en daarmee de buitenwereld. Niet vanuit hoe je bent geprogrammeerd maar vanuit je eigen zijn.

Gisteren ervaarde ik dat gevoel heel sterk tijdens de les. Rhe-Setten is een vorm van yoga maar vergeet alles wat je geleerd hebt over hoe wij hier yoga beoefenen. Tijdens een Rhe-Set sessie leer je namelijk gapen, ontspannen en luisteren naar je lichaam ipv zo diep mogelijk down-doggen of op je hoofd staan. Het is totaal niet met elkaar te vergelijken dus laat ik dat dan ook niet doen. Zoals ik al zei, ik ga proberen te beschrijven hoe ik de les gisteren heb ervaren.

Een Rhe-Set sessie duurt een uur en begint altijd zoals het eindigt, in rust. Ik ga de verschillende oefeningen, rond de 5 á 6 houdingen, niet beschrijven maar puur wat ik voel. Vanuit deze rust leer je luisteren naar waar jouw lichaam, om wat voor reden dan ook, aangeeft waar er blokkades zitten. Door deze blokkades of grenzen te leren kennen, niet te overschrijden maar ze juist te omarmen en op te zoeken geef je ze de ruimte om er te zijn. Deze ruimte geeft je de mogelijkheid om verder te kijken dan die blokkade, je ervaart dat alles verbonden is, dat je lichaam zelf in staat is om, met respect en geduld, alles een plek te geven. Dat van je kruin tot je kleinste teen alles met elkaar samenhangt en je daardoor ook in staat bent, als je leert luisteren, om zelf die blokkades op te ruimen of te repareren. Rhea, de juf, noemt dat je interne kleermaker, prachtig!

“Alles werkt al voor je”, zegt Rhea vaak. Maar geven we ‘alles’ wel de ruimte om zijn of haar werk te doen? Tijdens een Rhe-Set sessie leer je hoe je daar zelf invloed op hebt. Hoe jij, in rust, in staat bent jouw lichaam weer te leren (her)kennen. Ik ervaar het als een diepe meditatie waarin ik de kans krijg uit mijn denken te stappen in mijn gevoel, een ongelooflijk mooie ervaring, zeker in deze tijd.

Gun jezelf een x een les, zeker ook de mannelijke lezers. Rhe-Set sessies zijn uitermate goed online te volgen. Via bijgevoegde link kan je een x online meedoen. Rhea werkt via donaties, geloof me het is onbetaalbaar. Inschrijven voor het weekend kan ook via die site, gun jezelf een Rhe-Set. https://www.rhe-set.nl/regular-schedule?lang=nl https://www.rhe-set.nl/upcoming?lang=nl

Ik moet het er gewoon niet meer over hebben. Vanaf nu ga ik de volgende woorden, en alle woorden die er mee samenhangen, verbannen uit mijn vocabulaire: mondvod, markie en persconferentie. Kheb er geen reet aan, ik wind me er teveel over op. Is niet goed. Der komt toch niets nuttigs uit, een herhaling van stappen. Een repeterende lp op een verrotte platenspeler. Dat lost zich vanzelf op.

Niet dat ik tv kijk maar je ontloopt het niet hè. Los laten, waar gaan we het dan over hebben? Ik heb het gevoel dat dit een overgangs dag is, wie weet alleen voor mij maar iets zegt me dat er verandering in de lucht hangt. Sowieso in de natuur! Je voelt dat die gereed staat om open te barsten. Om voluit de warmte en kracht van de zon te omarmen. Maar goed dat gaat nog wel ff duren, dat gaat vandaag niet veranderen.

Wat wel weet ik ook niet, maakt ook niet uit. Lastig om nu een heel nieuw stukkie te schrijven, ik was zo vol van wat ik geschreven had. Maar ik kon het jullie niet aandoen, ik kon het mezelf niet aandoen. Sorry, kweet ff niet wat ik moet zeggen. Morgen weer een nieuwe kans, fijne dag!

De kachel heeft er niet altijd even veel zin an. Daarnaast ben ik toe aan zon, gewoon een lekker zonnetje, hoeft niet te warm maar een beetje prikkend, heerlijk. Ik kan me herinneren dat we vorig jaar zo’n weekje hadden. Was dat nou begin februari of iets eerder? Een paar weken later was het weer -19 maar dat was geen probleem. Dat zonnetje, wat eerder ff langs was gekomen, zat toen al in mijn lichaam. Ik kon er weer tegen.

De zon! China is bezig met een nep zon, in dure termen noemen ze dat een “artificial sun”. Volgens de berichten 5x sterker dan de echte zon! Het kan aan mij liggen maar ik vind dit 100x enger dan dat gesodemieter in Rusland of Taiwan.

Gisterenavond sprak ik met Aalzen via de telefoon. Aalzen en zijn vrouw Lena zijn voedingsspecialisten. Das top want zoals jullie weten ben ik nergens specialist in, ik rommel altijd maar wat, maar ik hou wel van lekker, gezond en verantwoord eten! En waar ik al een hele tijd achter ben is dat ik geen idee heb wat gezond en verantwoord is. Lekker daar heb ik wél verstand van, ik droom af en toe van een kreeft op de BBQ, of een omeletje met zwarte truffel.

De zon en ge-zon-d eten, zo bracht Aalzen het. Hebben de tomaten die wij eten wel ge-zon-d? Of hebben ze genoten van een artifical sun ergens in een kas in het Westland? Is een tomaat op steroïde sowieso wel gezond? Vragen die op zich niet moeilijk te beantwoorden zijn, zelfs niet voor een niet-specialist als moi. Maar wat is het ongelooflijk noodzakelijk dat ik me er meer in ga verdiepen. Wat zou het mooi zijn als er, vanuit de puinhopen die we op dit moment aan het creëren zijn, een ge-zon-de maatschappij gaat groeien.

Het weekend van 18, 19 en 20 februari ga ik ge-zon-d koken. En daar kunnen nog wat mensen bij. Niet alleen eten maar ook bewegen. Geen uitputtende, zelfverheerlijkende, moeilijke oefeningen maar weer leren luisteren naar je eigen lichaam onder leiding van Rhea. We gaan Rhe-Setten! Kijk op https://www.rhe-set.nl/upcoming?lang=nl en gun jezelf een ge-zon-d, ontspannen en gezellig weekend!

Gisteren vroeg iemand me waar ik de inspiratie vandaan haal om elke dag een stukkie te schrijven. Geloof me, er zijn meer dan genoeg onderwerpen om over te schrijven. Er gebeurt zoveel om ons heen dat ik de hele dag wel door kan gaan. Maar omdat jullie zo verdomd kritisch zijn is het toch, elke ochtend, weer een uitdaging me niet af te laten leiden. Want het gaat niet om wat er om ons heen gebeurt, het gaat erom wat er van binnen veranderd.

En daarom duizelt het me. De strijd die om ons heen wordt gevoerd is niets vergeleken bij wat er binnenin ons gebeurt. Het maakt niet uit of ze je een wappie noemen of een schaap, we gaan allemaal door een transformatie. Er zijn mensen die het hebben over de shift van 3 naar 5D of over “the great awakening”, ik zou niet weten wat het is. Wat ik zie is dat we aan het veranderen zijn. En das ook niet zo gek.

Tis al decennia bezig, het heeft mij bijna meegesleurd. Steeds duidelijker wordt het mij hoe we hierin zijn gemanoeuvreerd. Hoe we gevangen zitten in de illusie van een onafhankelijk, maakbaar leven waarin we moeten streven naar rijkdom en “geluk”. De 1 kan niet zonder de ander, dat is het narratief.

If you said money don’t buy you happiness, you just didn’t know where to shop!😄😄😄. Deze zin kreeg ik gisteren toegestuurd. Ik ben de afgelopen nacht heel goed gaan nadenken over mijn happiest momenten. En of geld er iets mee te maken heeft gehad, volgens mij minimaal. Mijn gelukkigste momenten hadden altijd te maken met ontmoetingen. Meestal met mensen maar zeker niet altijd. Wat vooral opvalt is dat je er eigenlijk altijd pas later achterkomt dat je op dat moment heel errug gelukkig was. En daar zit, volgens mij, nou net de crux.

Ons wordt van jongs af aan voorgespiegeld dat je door hard werken, veel geld verdienen, mooie huizen, auto’s en vakanties gelukkig wordt. Dat wordt er echt ingepompt. Als je er niet gelukkig van wordt dan mankeer je iets en dan zijn er pillen of therapieën die ervoor zorgen dat je het toch voor elkaar krijgt. Als je het dan nog niet red en besluit om er een einde aan te maken zetten ze vaak nog op je rouwkaartje dat ze hopen dat je nu het geluk gevonden hebt. Wat een fucking onzin! Wat een gelul!! Streven naar geluk is bullshit. Streven naar wat dan ook is 1 grote leugen (daar kom ik nog op terug). Geluk zit in ontmoetingen, en de meest moeilijke, de meest belangrijke, is die met jezelf, daar doet zelfs de dood niets aan af.

Als er een land is waar ik erg graag eens zou willen rondbanjeren dan is het wel Rusland. Nou ja Rusland, eigenlijk bedoel ik daar het voormalige Rusland mee, de Sovjet-Unie. In mijn hoofd is alles wat oostelijker ligt dan Duitsland nog steeds 1 land waar 1 man het voor het zeggen heeft. Putin!

Ik heb het ff ge-googled, ik wist het niet meer uit mijn hoofd. Toch leuk dat je nog kan vinden wat er gebeurt is, met jezelf, toen er nog geen internet was. In het seizoen ‘95/96 speelde ik een rol in The Wood Demon van Tsjechov, geregisseerd door Vladimir Koifman, een Russisch regisseur. We speelden het stuk in de stadsschouwburg in Amsterdam (de kleine zaal) en hadden zelfs voorstellingen in Egypte. Hetgeen ik mij het beste herinner is Saskia, een collega acteur, man wat was ze mooi, maar dat terzijde. Het spelen van een stuk van Tsjechov gaf mij een beetje inzicht in de cultuur van dat machtige land. Vladimir was in staat de mystiek van Rusland enigszins op ons over te brengen, een melancholische, mysterieuze sfeer die over de tijd heen zweeft. Waar het lijden van de mens gezien wordt als kunst.

Geen volk beschrijft dood en verderf zo poëtisch als de Russen. Ik moet nu heel erg denken aan Aleksey Navalny die op dit moment alweer ruim een jaar in een strafkamp zit. Ze hebben geprobeerd de man te vergiftigen, hij is in hongerstaking gegaan, is continue ziek, moordaanslagen, noem maar op, toch lees ik dat hij nergens spijt van heeft. Deze man is geboren om te lijden, een geboren martelaar, zo zie ik het Russische volk, ze vinden schoonheid in de meest tragische gebeurtenissen.

Ik ben benieuwd naar de boeken, gedichten en toneelstukken die over een jaar of 5 geschreven gaan worden in de voormalige Sovjet-Unie. De voedingsbodem voor de meest prachtige literatuur wordt nu gelegd. Hopelijk vind ik tegen die tijd weer een Vladimir die mij mee kan nemen in het Russische denken.

Niet dat het aan de grote klok gehangen wordt. Zelfs het financieel dagblad ziet geen reden te openen met wat zich heeft afgespeeld op de nasdaq gisteren. Niet alleen op de nasdaq btw, alle beurzen, wereldwijd, zijn afgelopen week naar beneden gedonderd. En dat is pas het begin, ik heb het al vaker gezegd, we zitten in een perfect storm.

Het woord anti-vaxxers is aan het verdwijnen. Anti-vaxxer wordt in MSM vervangen door complotdenker. Ieder geluid wat in de aankomende weken/maanden anti-regering is zal worden geschaard onder het kopje complotdenken. Het gaat maar om 1 ding namelijk ‘VERDELEN’.

Je volgt markie en sigridje of niet, je bent voor of tegen, dat gaat het narratief worden. Net als bij het vaccineren, er is geen middenweg. Vragen stellen over het waarom van de maatregelen, over de gevolgen van vaccineren, over build back better, toeslagen of je eigen immuunsysteem zijn not done. Alles wat er in Den Haag bekonkeld wordt doen ze voor ons bestwil, geloof het nou maar! Boeken jullie nou je vakanties, blijf lezen over trAli B, alles komt goed.

“Alles” is veel! Dat zeg ik altijd als mensen mij vragen of, “alles goed gaat”. Maar, “veel is goed”, is daarna steevast wat volgde. “Veel” is niet meer goed kids, sorry. Al is er wel een kans dat we “veel” weer “goed” gaan maken. Maar nooit alles, dat is altijd onmogelijk geweest. We hebben ons laten doen geloven dat dat wel noodzakelijk is om gelukkig te zijn. Als we niet 3x per jaar op vakantie kunnen, geen slimme kids hebben, niet succesvol zijn op ons werk, geen grote auto voor de deur hebben staan kunnen we niet gelukkig zijn. Dan ben je een loser. Dan heb je gefaald.

En daar ligt de oplossing, tis namelijk niet waar. Een mens heeft absoluut geen spullen nodig om gelukkig te zijn. Het enige wat we nodig hebben is elkaar.

Man wat ga ik weer door een hel. Dat ik daar nu achter moet komen. Als iemand goed is in knalhard erin gaan ben ik het wel en ik geniet er vaak ook nog van. Verdomme, wat moet ik nog een hoop leren. Gelukkig duurt het weer ff voor het volle maan is, kan ik alles weer ff op een rijtje zetten.