En stil, zo ongelooflijk stil. Af en toe hoor ik een waterhoentje piepen, slapen die beestjes nooit? Soms heb ik het idee dat ik, in de verte, een uil hoor, dan scharrelt er weer een muis of rat langs. Om mij heen is zoveel leven, prachtig om er onderdeel van te mogen zijn.
Vandaag eerst Rhe-Setten, even met niets anders bezig dan mijn lijf. En dat lijf kan die aandacht best gebruiken, schouders, nek en rug zitten regelmatig vast. Rhea (das de Rhe-Set juf) heeft het tijdens haar lessen vaak over je interne kleermaker. De eerste x dat ik dat hoorde kon ik me er weinig bij voorstellen maar nu ik een aantal lessen heb mogen meedoen begin ik het steeds meer te begrijpen. Naast mijn kleermaker kom ik steeds meer typetjes tegen die mij van alles proberen te vertellen. Waar zijn ze de afgelopen jaren geweest? Of heb ik me laten afleiden zodat ik niet naar ze hoefde te luisteren?
Wat zijn wij? Waar komen we vandaan? Zijn we ooit het land opgekropen en verworden tot wat we nu zijn? Is de mens niets anders dan een door-geevolueerde aap? Of zijn we een experimentje van een paar verveelde goden die ipv oorlog met elkaar te maken liever lui op de bank wilden zitten, met een zak chips, terwijl ze naar de absurde taferelen op aarde kijken? Netflix voor God, Zeus, Allah, of hoe ze ook heetten.
Ik ben ervan overtuigd dat ergens binnen in mij het antwoord ligt, dat ik, als ik goed naar mezelf leer luisteren, het antwoord op mijn vragen kan vinden. Als ik mezelf maar niet teveel laat afleiden. Als ik deze vragen maar serieus neem. Want nu ik weet dat alles wat ik geleerd heb een leugen is, dat niets is wat het lijkt, moet ik wel op zoek naar de waarheid. Gelukkig heb ik geweldige mensen om mij heen die veel meer weten dan ik. Het enige wat ik moet doen is me niet meer laten afleiden. En leren luisteren.
Één reactie op “10 januari 2022, tis weer lekker koud lieverds.”
was het maar zo makkelijk