31 januari 2022, zo daar is Corrie, 05.29 en het gaat los kids!

Na 1 van de mooiste dagen van januari. Wat een weertje gisteren, wat een geweldige dag! Ik heb, en dat had ik niet meer verwacht in dit leven, de Elfstedentocht gereden. En hoe! Wat een geweldige sfeer, wat een opkomst en wat een boel prachtige mensen. Nogmaals sorry voor mijn stukkie van gisteren maar man wat was het het waard.

Ik mocht met Henk meerijden. 9 uur lang hebben we alles gegeven. Op een paar flesjes water en heel veel liefde zijn we dwars door het Friesche landschap geploegd in zijn comfortabele Mercedes. Langs de wegen, in de dorpen en steden, stonden tientallen zo niet honderden mensen ons toe te juichen. Met borden en posters gaven ze blijk van hun support. De hele dag sloten nieuwe wagens zich bij ons aan. Op het hoogtepunt waren er minimaal 60 vrachtwagens en rond de 250 auto’s die meereden. Kippenvel.

Kim reed mee voor haar 2 kids. Ze mag het zwembad niet in tijdens de zwemlessen. Fokke omdat hij geen qr wil, Karin geen great reset, Douwe zonder gedoe naar de kroeg. Tientallen redenen om 9 uur lang met max 30 km per uur door het vlakke Friesche land te toeren. Om te oefenen, om samen te zijn, onze stem te laten horen maar vooral om te verbinden!

Dat voelt namelijk errug goed. Of demonstreren helpt, of we er dit verrotte kabinet mee wegkrijgen, of we er de wereld mee gaan redden is in mijn ogen niet het belangrijkste. Het gevoel wat het geeft om met zoveel mensen in liefde en harmonie samen te zijn is waar het om gaat. Dat geeft zoveel energie, dat ik bijna vergat dat ik niets te eten bij me had. Bijna, eten is toch wel een dingetje. Misschien dat ik volgende x mijn driepoot mee kan nemen zodat we wat kunnen gaan bakken. En dan maar hopen dat ze een pauze inlassen. Ik zie het al helemaal voor me, al die mensen rond vuurschalen met een bord soep of broodje worst. Meer heeft een mens niet nodig…