Maand: september 2022

Volgens MSM niet maar ik volg een aantal onafhankelijke journalisten en die geven aan dat de meeste Donbassers echt heel blij zijn. Na 8 jaar geleefd te hebben onder een fascistisch regime kiezen ze voor de minst kwade. Althans dat hopen ze…

poetin zal de grenzen van de 4 regio’s gaan verdedigen als zijn eigen grenzen. De oorlog gaat nog wat grimmiger worden vanaf vandaag. Met een inflatie van 17,1% komt dat best goed uit, oorlog is goed voor inflatie, dat leert de geschiedenis ons. Verdomme waarom?

Waarom hebben we niets geleerd? Waarom zie ik dit al 2,5 jaar aankomen? Hoe kan het dat slimmere kennissen, vrienden en familieleden mij als compleet gestoord zien? Na dit weekend ziet de wereld er compleet anders uit. Zitten we officieel in WW3. Alleen maar omdat mensen zo bang zijn te verliezen wat ze denken te hebben. Niet meer dankbaar zijn voor wat ze hebben, alles voor lief nemen. Wat een triestheid.

Als jij nou bang bent, angst voelt om alles te verliezen. Ga vandaag wandelen, het liefst alleen! Pak niet de auto om naar het bos te rijden of een mooi natuurgebied. Ga wandelen in je omgeving en geef die aandacht. Pak dat papiertje op wat zwerft op de grond, zeg hallo tegen de bloemen die je tegenkomt. Geniet van de zon op de huid, het gekrijs van een kraai of meeuw hoog in de lucht. Neem alles diep in je op, laat je meenemen in al die wonderen die dichtbij jezelf te vinden zijn. Laat los wat je denkt nodig te hebben, alles is er altijd, is het niet hier dan wel aan de andere kant, geniet van het moment, wees dankbaar!

We klagen wel een beetje maar durven niet te hard te schreeuwen, iedereen heeft wel door dat er iets gruwelijk mis is. Tis alsof je zit te wachten op Ian die nu bezig is in Florida. Een paar houten platen voor de ramen spijkeren is alles, wat je denkt, te kunnen doen, voordat tie er is. Daarna is het afwachten en er het beste van hopen.

Ach ik ben nu al een poosje aan het roepen dat we alles verliezen wat we denken te hebben. Mijn eigen familie heeft daarom moeite me serieus te nemen. Het is echt hartverscheurend te zien wat mensen pikken om maar niet de waarheid onder ogen te hoeven zien. Ik heb medelijden met de gevaxxten, de oorlogszuchtigen, de Bitcoin believers, de klimaatactivisten, de blm-lovers, de woke-communitie, de tRump of poetin adepten, de von der leijen, adern, rutte, macron, en ga zo maar door, gelovers. Alles is een leugen, sorry mensen.

Ik ben deze stukkies begonnen omdat ik me schaamde, schaamde voor hoe wij met elkaar omgaan. Schaam voor wat we achterlaten voor onze kids. Daarnaast omdat ik, diezelfde kids, op de hoogte wilde houden over hoe ik erover dacht en denk en wat ik ermee doe. Ik begon ermee op 22 maart 2020, wat is dat alweer lang geleden en wat is er ondertussen veel veranderd. Zowel in mij als op deze aardkloot.

En nu gaan we naar de finale! Zorgvuldig zijn alle poppetjes op hun plek gezet. Niet gekozen leiders bepalen hoe we ons moeten gedragen. Één voor één storten landen ineen. We maken ons op voor een Wereldoorlog. Toch doet niemand wat. We zitten achter onze dichtgespijkerde ramen af te wachten tot Ian uitgeraasd is. En dat terwijl we naar buiten zouden moeten! Met z’n allen de straat op, laten zien dat we niet bang zijn. Bouwen aan een alternatief, onszelf herinnerend. Tis zo jammer, we zijn zoveel meer…

Iedere ochtend schrijf ik weer een totaal ander stukkie. Ik wil schrijven wat er als eerste in mij opkomt, hoe ik er op dat moment over denk. Dat lijkt mij leuk om terug te lezen over een jaar of 10/20, en daarnaast zoveel mensen lezen mijn stukkies niet, bwat dondert het?

Tis nu zo’n 2 jaar geleden dat ik van fakebook en linkeduit werd verwijderd. En ik moet eerlijk bekennen linkeduit vind ik nog steeds k. Linkeduit was, ruim 20 jaar lang, een bron van informatie en vertier. Maar goed het is niet anders, er is geen weg terug, alleen maar vooruit.

En vooruit ga ik! Of het de goede kant op is das ongewis. Maar niets gebeurt voor niets en alles is voorbestemd. Ik laat het over me heen komen en blijf eigenwijs mijn eigen pad volgen. En daar ligt hem de kneep. Sam begint me na te doen. Van schuchter hondje, nu ruim een half jaar geleden, begint tie zich aan mij aan te passen. Hij volgt mij overal, verliest me geen moment uit het oog, maar begint wel steeds meer zijn eigen ding te doen. Wat dus betekent dat tie niet meer direct komt als ik hem roep. Dan kijkt tie eerst ff om zich heen, bedenkt ‘waarom roept de baas mij?’ Ziet dan een auto aankomen of een fietser en beslist dan ‘ooooo daarom, daarvoor hoef ik niet naar hem toe te lopen. Dat los ik zelf wel op.’

En dat oplossen doet tie op een onvoorspelbare manier. Door midden op de weg te gaan staan bv zodat de auto er niet langs kan, of heel netjes in de berm te gaan staan wachten. Volledig afhankelijk van zijn stemming lijkt het wel. De fietser negeert tie volledig of probeert ff contact te maken door een stukkie mee te rennen wat niet iedere fietser waardeert. Totaaaaaaal onvoorspelbaar, maar altijd met een open honden instelling. Tis maar hoe zijn pet staat.

Er wordt over Sam gepraat hoorde ik van een man die langsliep met zijn hond. Letterlijk zei hij: “ik hoor verschillende verhalen over hem.” Zouden die verhalen echt over Sam gaan?

“Kheb een stukkie gelezen en daarin praat je met een boom. Das niet normaal.” Ja, je zal maar een pa hebben die zichzelf aan het ontdekken is. Dat wil je niet als kind. Een normale pa die elke dag doet wat tie moet doen is al erg, als je 17 bent, laat staan een wappie vader die in goden, geesten en pratende bomen gelooft. Dat wil je niet! Toch stoer van hem dat tie erover begint.

En het lullige is, ik kan het niet ontkennen. Het staat zwart op wit. Hij heeft het zelf gelezen. Was een grapje werkt ook niet, ik schrijf er al maanden over. Wat het is, je wilt als 17 jarige over het algemeen zo normaal mogelijk overkomen, voldoen aan het narratief zodat je erbij hoort. Daar help ik niet echt aan mee das 1 ding wat zeker is. Ze hebben het niet makkelijk die kids van mij.

Ooit leek ik vrij normaal, ik deed iig mijn best. Nu lijkt het vooral of ik mijn best doe om niet normaal te zijn. Zeker in de ogen van een jong volwassene. Hij wil een goede baan, een huis en een paar kids. Op zondag op bezoek bij oma of opa, op maandag weer naar kantoor. Ik vertel hem dat dat waarschijnlijk niet gaat lukken omdat tie niet gevaxxt is, dus al niet voldoet aan het narratief. Dat ik geweldig trots op hem ben! Dat hij ondanks dat tie de Mac niet in mocht voet bij stuk heeft gehouden en de prik niet heeft genomen. Dat er een cbdc aan komt. Dat hij over niet al te lange termijn weer zal moeten kiezen. Dat we er nog lang niet zijn als het gaat om absurde maatregelen om hem in het gareel te krijgen. Dat ik ontzettend trots op hem ben, net als op zijn zussen en broers! Geen van alle zijn ze gevaxxt, wat een helden!

Raar woord eigenlijk druk. Ik doe vaak een drukje op de wc, kheb er een gruwelijk hekel aan als het druk is in een winkel, en nog meer als iemand druk probeert te zetten op me. Daarentegen ben ik een ster in het onderdrukken van mijn gevoelens, al verlies ik die vaardigheid, in rap tempo, nu ik mezelf wat beter leer kennen.

Tis druk lieve mensen. We voelen hem bijna allemaal. Iedereen heeft wel in de gaten dat de druk wordt opgevoerd wereldwijd. Daar zijn van allerlei verschillende redenen voor maar ze komen allemaal op hetzelfde neer. Of het nu gaat om de druk vanwege de zogenaamde klimaatverandering of de druk op het Het kwaadaardige Rusland. De wereld is veranderd in een snelkookpan waarin de druk continue wordt opgevoerd om dat ene doel te bereiken! Een soepzooitje.

Want dat krijg je als de druk wordt opgevoerd! Het spreekwoord, waar ik mee begon, zegt het al. Plotseling staat het in alle kranten dat we te maken hebben met druk. Alsof ondernemers niet in de gaten hebben dat de belasting zwaar drukt. Een bijstandsmoeder niet bezwijkt onder de druk van de energierekeningen, een boer niet allang in de gaten heeft waar de druk vandaan komt. Tis een drukkende tijd en das zwaar ruk.

Maar we zijn nog lang niet bij het kookpunt, de druk zal nog veel verder worden opgevoerd. En dat is klote want ik zie hoe moe iedereen al is. Hoe je ontsnapt aan die druk? Door eruit te stappen, niet meer mee te doen, door je te verbinden met de natuur. In de natuur vind je namelijk geen druk en dat geeft rust. Ga lekker met je rug tegen een boom aanzitten (neem de aankomende dagen een parapluutje mee want het is k-weer) sluit je ogen en probeer de boom ff te voelen. Denk nergens aan, alleen aan die boom die je voelt in je rug. Probeer de druk even los te laten. Geef hem desnoods door aan de boom, die kan er toch niets mee. Al is het maar een paar seconden je kikkert ervan op! Ik moet bekennen, tis lekkerderder als het mooi weer is🤠.

Je zou denken dat het liefde is, of vergeving, maar niets is minder waar. Het is Schuld.

En vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren. Deze zin hoorde ik minimaal 2x per dag, toen ik jong was, thuis, op school en in de kerk. Voor degene die hem niet kennen, de zin komt uit het ‘Onze Vader’ het belangrijkste gebed voor Christenen. Het einde van het Sabbatjaar (Shmita), morgen, heeft ook met schuld te maken, met het vergeven van je schulden. Net als de Jom Kippoer die 4 oktober start. Die gaat ook al over het vergeven van je schulden!

Hoe hebben wij het voor elkaar gekregen om als mensen, als weldenkende wezens, geloven te aanvaarden gebaseerd op schuld? Dat je als ongeborene al schuldig bent aan de schuld van je voorouders? Waar komt die drang vandaan om je schuldig te voelen? Of waar komt het krankzinnige idee vandaan dat de mens schuldig is? We zijn eigenlijk alléén mààr schuldig! Althans dat vertellen onze leiders ons. Als eerste leven we in een schuldenmaatschappij, daarnaast zijn we schuldig aan het veranderende klimaat. We moeten ons schuldig voelen over het slavernijverleden, das ook zo’n mooie. Slavernij is van alle tijden en komt onder alle bevolkingsgroepen voor. Tis gruwelijk en verwerpelijk maar moet ik mij er schuldig om voelen?

Schuldig zijn moet je voelen, voelen wij ons dat? Zijn er mensen die tijdens het eten van een karbonaadje aan het veranderende klimaat denken? Ja, vandaar al die veganisten. Of al die teslamongolen die denken dat ze door het rijden in zo’n wagen de wereld redden. We vinden het schijnbaar heerlijk om ons schuldig te voelen, tis niet anders.

Twee feestjes in de aankomende 10 dagen rondom schuld. De 1 is elk jaar, de Jom Kippoer, en de ander om de 7 jaar, de Shmita. Vallen ze samen dan schud de aarde op zijn veste, alleen maar omdat we ons schuldig voelen.

Wil er nog even op terugkomen vandaag, ik ben er wat meer ingedoken. De Shmita heeft namelijk te maken met de maan, de sterren, de zon en water! En daar hebben we het eerder over gehad. Kunnen jullie je nog herinneren dat we hier in lockdown zaten? Dat we niet meer naar buiten mochten zonder mondvod? Denk het niet. Na al die festivals, concerten en vakanties heeft niemand het er meer over. Het wissen van de geschiedenis gaat snel momenteel. Maar het mooie van deze stukkies is, je kan terug in de tijd, zoek het op. Fris je geheugen op! Daarvoor zijn ze er.

Maar ff terug naar die tijd, lang geleden. Ik schreef toen over de betekenis van influenza, weten jullie nog? Influenza betekent ‘Onder invloed van sterren’. En nu heeft de Shmita daar ook al mee te maken? Wat is dat toch met al dat gezeur over die maan en die sterren? Waarom heb ik daar op school helemaal niets over geleerd? 10.000 jaar lang heeft de mensheid rekening gehouden met de stand van de maan, de sterren en de zon, tot deze ‘beschaving’. Wij hebben geen flauw benul van de invloed die de maan op ons heeft. Dat hebben we weggewuifd als onzin, niet van deze tijd, als BS.

Ik schreef laatst aan iemand over mijn kijk op het feminisme. Hoe het feminisme voor een versnelling heeft gezorgd in het verdwijnen van spiritualiteit, natuurlijke geneeswijzen en onze cultuur. Vrouwen waren de hoeders van onze cultuur, spiritualiteit was een onderdeel van het leven en natuurlijke geneeswijzen? Dat ging van moeder op dochter. Mijn moeder wist nog wel wat over geneeswijzen, er was altijd wel een zalfje of druppeltje wat ze op 1 van mijn vele wonden kon smeren om de pijn te verzachten. Maar er was 1 medicijn wat eigenlijk tegen alles hielp, daarom was het zo fijn dat mama altijd thuis was. Haar kusjes, haar lieve zachte woorden, haar troostende armen waar je je zo veilig in kon voelen, daar kon geen medicijn tegenop.

Morgen krijgen we een nieuwe maan, de dag daarna de laatste dag van het Sabbatsjaar. En vandaag? Vandaag is het 24 september! Maak er een mooie dag van lieve mensen, kussssss.

Het is ongelooflijk om te zien hoe leeftijdsgenoten en ouderen, die in mijn ogen beter zouden moeten weten, blijven geloven in dit toneelstukje. Alleen maar omdat ze bang zijn te verliezen wat ze denken te hebben, bereid om zichzelf daarvoor volledig te verloochenen.

Daar gaat het voor mij mis, al mijn hele leven. Ik snap daar niets van. Dat je liegt tegen je moeder, als ze ontdekt heeft dat je een koekje hebt gejat, dat snap ik, daar kan je als kind niets aan doen. Dat koekje heeft nou eenmaal een sterke aantrekkingskracht. Maar dat je als volwassene bereid bent jezelf en alles en iedereen om je heen te belazeren daar snap ik geen reet van, dat wil er bij mij niet in.

Vooral niet omdat het altijd gaat om zelfbehoud. Ik ben heel goed in staat om te liegen maar niet daarom. Als ik vind, of het idee heb, dat er in een bedrijf waar ik werk op een klote manier met elkaar wordt omgegaan dan zeg ik er wat van en hou ermee op. Het lukt mij niet om mee te doen aan spelletjes om mijn baan te behouden. Ik ben ervan overtuigd dat je daar ziek van wordt. Erger ik ben er ziek van geworden.

En nu lees ik wel eens wat over wat er in Den Haag gebeurt, wat een poppenkast. Hoe kunnen mensen op zo’n manier met elkaar omgaan en elke dag weer naar hun werk gaan? Na een debat weer gezellig optreden in 1 of andere talkshow, vol vuur een interview geven om meer zieltjes te winnen, man man wat een farce.

Je bent toch niet geloofwaardig als je zo met elkaar omgaat? Links of rechts, christelijk of heiden, woke of populistisch, zwart of wit, Nederlander of Medelander, klimaatgekkie of antivaxxer, waar zijn we in godsnaam mee bezig?

Ik heb een boek gekregen van een vriendin. Zomaar spontaan gaf ze me dat boek. Het is een prachtig boek! Er staan een soort van wijsheden in. Korte zinnetjes die zoveel zeggen. Ik wil er hier graag 1 voordragen, ik ken hem uit mijn hoofd. Mijn God wat ben ik weer dankbaar voor alles wat ik ontvang, dankuwel…

‘Wat ben je aan het vieren? Vroeg Kleine Draak. “Ik vier dat jij en ik samen in de regen zitten” antwoordde Grote Panda.

Ik ben gisteren met de fiets gevallen op een wel zo lullige manier, zo verschrikkelijk dom, zo onmogelijk onhandig, tis eigenlijk niet te beschrijven. Voor de ogen van een wat ouder echtpaar die zich echt bescheurt moeten hebben. De man zei, “jij kin goed falle”. En ik zag zijn mondhoeken krullen.

Ik stond op een heel klein fietsbruggetje samen met Sam, de fiets en een tas met boodschappen. Ik was van plan niet veel te kopen maar de Mutti is in de aanbieding bij appie en das een buitenkansje! Nog geen eurie voor een blik. Mutti is geweldig, er is geen betere! Als je een blik Mutti open maakt ruik je de Italiaanse zomer, heerlijk! Daar had ik dus een lading van aangeschaft. Mijn tas was dus wat zwaar. Maar ik zag die mensen aankomen rijden dus ik dacht kom laat ik proberen het bruggetje af te fietsen met die zware tas aan het stuur en Sam aan de lijn waardoor ik maar 1 hand had om te sturen. Doe ik nooit, zelfs zonder tas loop ik altijd over dat bruggetje met Sam maar deze x wilde ik schijnbaar graag vallen, dat kan ik namelijk goed.

Naast de Mutti had ik nog een emmertje yoghurt en wat kippengehakt in de tas zitten. Na de val zat de yoghurt niet meer in het emmertje maar zo’n beetje overal. Ik had het gevoel dat het vallen heel lang duurde, alsof ik slowmotion viel. Tijdens het vallen was ik al bezig mezelf te vervloeken, wat een sukkel ben ik toch!

Nu kan ik niet meer op mijn linkerzij slapen, die is bont en blauw. En het vervelende is natuurlijk dat ik eigenlijk altijd op mijn linkerzijde in slaap val. En ik in mijn slaap elke x weer probeer daar naar toe te rollen. Het was een onrustige nacht, das logisch! Maar ik heb weer een hoop geleerd. Onder andere dat ik goed kan vallen🤠.

De Joden hadden ontdekt dat er een 7 jarige cycli bestaat in de natuur en daarom spraken ze, met God af, dat ze na iedere 6 jaar een jaartje pauze in zouden lassen. Om de aarde een tijdje rust te gunnen, dat noemen ze het sabbatsjaar, of Shmita. De volgende Shmita, jullie begrijpen het al, begint in 2028.

Ik ben een paar x in Israël geweest, wat een prachtig land! Je proeft de geschiedenis, je voelt de heiligheid. Mijn eerste x in Israël is ruim 36 jaar geleden, mijn laatste x was met het grootste deel van mijn kids. Ik heb zulke mooie herinneringen aan dat land, tis zo triest om te lezen wat er nu plaatsvind. Maar je kan, dat wat voorzien is, niet ontlopen. Alles staat geschreven, je hoeft het alleen maar op te zoeken.

Omdat de Joden na iedere 6 jaar 1 jaar niets mogen verbouwen zijn er niet veel Joodse boeren. Dat laten ze graag over aan de Palestijnen die daar geen last van hebben. Wat ze wel graag doen is bankieren en beleggen, en dit is geen conspiracy, tis gewoon populair onder het Joodse volk om iets te doen met geld. En nu is er iets geks aan de hand tijdens de Shmita, veel beurscrashes vinden plaats op die dag, op de laatste dag van het sabbatsjaar.

Wij westerlingen geloven niet meer in cycli, in symbolen of in spiritualiteit. Onze relatie met religie is een farce. Het Joodse volk daarentegen koestert haar verleden, kinderen krijgen op speciale scholen les in het in contact staan met het hogere via ongelooflijk moeilijke rituelen en gebruiken. Het dagelijks leven is doordrenkt van allerlei aanwijzingen hoe te leven volgens de wetten van het hogere, je ontkomt er niet aan erdoor beïnvloed te raken. Ondanks dat ze 2000 jaar rondgezworven hebben over de wereld voelt iedere Jood zich nog 100% Joods, daar moet je mee aankomen bij ex-Nederlanders.

Ik bewonder de Joden, je zal maar onder het juk van zo’n geloof moeten leven. Speelbal zijn ze van een oppermachtige God. Alles staat geschreven, je hoeft het alleen maar op te zoeken.