“Kheb een stukkie gelezen en daarin praat je met een boom. Das niet normaal.” Ja, je zal maar een pa hebben die zichzelf aan het ontdekken is. Dat wil je niet als kind. Een normale pa die elke dag doet wat tie moet doen is al erg, als je 17 bent, laat staan een wappie vader die in goden, geesten en pratende bomen gelooft. Dat wil je niet! Toch stoer van hem dat tie erover begint.
En het lullige is, ik kan het niet ontkennen. Het staat zwart op wit. Hij heeft het zelf gelezen. Was een grapje werkt ook niet, ik schrijf er al maanden over. Wat het is, je wilt als 17 jarige over het algemeen zo normaal mogelijk overkomen, voldoen aan het narratief zodat je erbij hoort. Daar help ik niet echt aan mee das 1 ding wat zeker is. Ze hebben het niet makkelijk die kids van mij.
Ooit leek ik vrij normaal, ik deed iig mijn best. Nu lijkt het vooral of ik mijn best doe om niet normaal te zijn. Zeker in de ogen van een jong volwassene. Hij wil een goede baan, een huis en een paar kids. Op zondag op bezoek bij oma of opa, op maandag weer naar kantoor. Ik vertel hem dat dat waarschijnlijk niet gaat lukken omdat tie niet gevaxxt is, dus al niet voldoet aan het narratief. Dat ik geweldig trots op hem ben! Dat hij ondanks dat tie de Mac niet in mocht voet bij stuk heeft gehouden en de prik niet heeft genomen. Dat er een cbdc aan komt. Dat hij over niet al te lange termijn weer zal moeten kiezen. Dat we er nog lang niet zijn als het gaat om absurde maatregelen om hem in het gareel te krijgen. Dat ik ontzettend trots op hem ben, net als op zijn zussen en broers! Geen van alle zijn ze gevaxxt, wat een helden!
