Iedere ochtend schrijf ik weer een totaal ander stukkie. Ik wil schrijven wat er als eerste in mij opkomt, hoe ik er op dat moment over denk. Dat lijkt mij leuk om terug te lezen over een jaar of 10/20, en daarnaast zoveel mensen lezen mijn stukkies niet, bwat dondert het?
Tis nu zo’n 2 jaar geleden dat ik van fakebook en linkeduit werd verwijderd. En ik moet eerlijk bekennen linkeduit vind ik nog steeds k. Linkeduit was, ruim 20 jaar lang, een bron van informatie en vertier. Maar goed het is niet anders, er is geen weg terug, alleen maar vooruit.
En vooruit ga ik! Of het de goede kant op is das ongewis. Maar niets gebeurt voor niets en alles is voorbestemd. Ik laat het over me heen komen en blijf eigenwijs mijn eigen pad volgen. En daar ligt hem de kneep. Sam begint me na te doen. Van schuchter hondje, nu ruim een half jaar geleden, begint tie zich aan mij aan te passen. Hij volgt mij overal, verliest me geen moment uit het oog, maar begint wel steeds meer zijn eigen ding te doen. Wat dus betekent dat tie niet meer direct komt als ik hem roep. Dan kijkt tie eerst ff om zich heen, bedenkt ‘waarom roept de baas mij?’ Ziet dan een auto aankomen of een fietser en beslist dan ‘ooooo daarom, daarvoor hoef ik niet naar hem toe te lopen. Dat los ik zelf wel op.’
En dat oplossen doet tie op een onvoorspelbare manier. Door midden op de weg te gaan staan bv zodat de auto er niet langs kan, of heel netjes in de berm te gaan staan wachten. Volledig afhankelijk van zijn stemming lijkt het wel. De fietser negeert tie volledig of probeert ff contact te maken door een stukkie mee te rennen wat niet iedere fietser waardeert. Totaaaaaaal onvoorspelbaar, maar altijd met een open honden instelling. Tis maar hoe zijn pet staat.
Er wordt over Sam gepraat hoorde ik van een man die langsliep met zijn hond. Letterlijk zei hij: “ik hoor verschillende verhalen over hem.” Zouden die verhalen echt over Sam gaan?
