Op een gegeven moment was het geen regen meer maar een kraan die boven me werd open gezet. Wat een herrie! En natuurlijk stond mijn blaas net op dat moment op springen. Gelukkig duurde die bui niet zolang, kon ik ff tussen de buien door een plasje doen. Volgens mij gaat het nog wel ff duren voordat ons k*tlandje een woestijn is. Ik plas me een ongeluk.
Toch is het weer een mooie ochtend! Ondanks een tekort aan slaap, geniet ik van de stille uren en Sam. Het liefst ligt hij op mijn dekbed tussen mijn benen. Dan kan hij zo tevreden kijken, zo vol overgave genieten, daar ben ik best jaloers op. Ik leer veel van Sam. Vooral als het gaat over dankbaarheid en genieten van het moment. Dat ik minder moet nadenken tijdens het dankbaar zijn, mezelf echt moet laten gaan als ik geniet. Dat kan hij zo goed! Leven in het moment en daar alles uithalen wat erin zit, thx Sammie…
