Ik schrok er zelf een beetje van. Het is niet dezelfde God als uit mijn jeugd. Dat was een autoritaire man. Een oorlogszuchtig man. Vanaf de kansel kwam weinig meer dan dood en verderf. Schuld en boetedoening voerden de hoofdtoon. Nee, die God is het niet.
Ik heb die God ook nooit gevoeld. Ondanks dat ze hem er in hebben proberen te rammen is hij niet blijven kleven. Toch wist ik al van jongs af aan dat Hij er wel was, Hij was een keertje langs geweest, had me aangeraakt. Niet dat ik Hem meteen kon plaatsen maar het gevoel is nooit verdwenen.
De afgelopen 2.5 jaar heeft God zich meerdere malen met mij bemoeit. Ervoor gezorgd dat het mij aan niets heeft ontbroken. Hij heeft mij geleerd om los te laten maar vooral om dankbaar te zijn. Dankbaar voor wat er op mijn pad kwam. De afgelopen periode is misschien wel de gelukkigste geweest uit mijn leven. Ongelooflijk toch? Dat je alles moet verliezen om geluk te vinden.
Ik voel dat er een nieuwe periode aanbreekt. Ben benieuwd wat Hij voor mij in petto heeft. Nog maar even genieten van deze mooie zondag, ik heb er weer zin in, fijne dag lieve lezers.
