Oorverdovend issie. Zo overweldigend na een dagje hangen op een jachthaven. Wat ons al snel duidelijk is geworden is dat het tempo op het water ietsjes lager ligt. Al zou je dat niet zeggen als je met de mensen praat die op het water werken. Die hebben het altijd druk, vooral met lullen over hoe druk ze het hebben.
Je hoort me niet klagen maar het schiet niet op. Op zich is dat niet zo erg maar zeg dan ‘jongens het gaat vandaag niet lukken kom morgen ff terug.’ Want zo’n dagje in een jachthaven is killing. Zeker op zo’n stralende dag als gisteren. Half Duitsland zit hier in Fryslan, die hebben vrij op 1 mei. En wat voor mij totaal nieuw is, de jachthaven ligt niet alleen vol bootjes, hij staat ook helemaal vol met campers! Duitse campers vooral. Dat had je 40 jaar geleden niet, is toch wennen. Tis ander volk, campervolk. Niet dat dat erg is maar tis wennen.
Maar…… Wat moet ik dankbaar zijn! Voor het weer. Wat is het fijn om zo’n bootje te leren kennen als het niet te hard waait, niet regent, stormt of onweert. Tis zulk ongelooflijk mooi weer, heerlijk! Nu maar hopen dat ze me vandaag kunnen helpen, ik krijg de mast niet in mijn eentje staande. Daar heb ik hulp bij nodig. Maar ik moet ook verder! Ik moet naar Drachten. Frodo, Elanor, Smurf en Lou staan te wachten. Fryslan wacht, de wereld, er zijn narren nodig.
Nu nog heel even genieten hier, van de stilte, de ochtendzon. Tis zo mooi! Ik kan niet anders eindigen dan met: Dank U Heer.
