En het maakt niet uit of het in goede of slechte tijden is, wegkijken is iets waar de mens in is gespecialiseerd. Of het nu gaat over duizenden jaren geleden of nu, der is niets veranderd.
Het probleem met de bijbel is dat je niet ff een dag kan gaan lezen. Na een paar verzen moet ik de bijbel toch wel ff wegleggen om na te denken over wat ik heb gelezen. Dat schiet niet echt op maar ondanks dat ben ik al ijverig met Saul en David bezig. Ik wist niet dat Saul zo’n pesthekel aan David had btw en nooit is mij verteld dat Saul zich als een klein jaloers kind gedroeg richting David. Wel een sterk verwend klein kind, mdat dan weer wel. Waarom was Jonathan de enige die af en toe tegen zijn vader durfde te zeggen: “Doe is normaal pa.” Waarom liep de rest gewoon achter hem aan? Omdat tie koning was? Is dat de reden dat pinokkio nog steeds aan de macht is in ons landje? Omdat tie nou eenmaal mp is?
Maar of het nu gaat om het corrigeren van een koning, een mp, je baas of je buurman, we doen het niet. We zijn bang voor de consequenties, dat we verstoten worden, er niet meer bijhoren, als uitschot aan de kant worden geschoven. En tsja dat klopt, dat gebeurt ook. Zeker als je de enige bent die er iets van zegt.
Volgens mij moet er een hoop gecorrigeerd worden in onze maatschappij. Zijn we, om het in bijbelse termen te houden, afgedwaald van Zijn weg. Maar goed das dus helemaal niet raar, dat doen we al duizenden jaren. En toch heb ik het gevoel dat het dit x anders is. Dat er ditmaal meer consequenties aan zitten. Dat het op de brandstapel zetten, ophangen of via een kogel afschieten van het probleem niet meer genoeg is. Dat we in een tijd zijn beland waarin God Zijn enige Zoon opnieuw gaat inzetten, zoals ons beloofd is.
