Maand: augustus 2023

Maar het is tijd! Nog 1 dagje op de wal en dan gaat de Mithrandir weer het water in. Blij vooruitzicht dat mij streelt! Hoop dat het zonnetje vandaag blijft schijnen, gisteren was het de hele middag redelijk beroerd. Wat ook weer iets positiefs met zich meebracht, ik had tijd om te lezen.

Van een trouwe lezer kreeg ik, gisteren, een tekst van een dominee waarin Jozef en Jeremia met elkaar vergeleken worden. Voor mij toch wel een ogenopener. Zoals ik al schreef gaf Jeremia mij kracht en troost terwijl het eigenlijk alleen maar gaat over hel en verdoemenis. Het was en is zijn innerlijke geloof, zijn vertrouwen en volledige overgave aan wat God voor hem in petto heeft wat mij die kracht en troost gaf en geeft. Het geloof dat dit leven niet bedoeld is om je te verstoppen en te proberen er maar, voor jezelf, het beste van te maken maar dat er een taak is om elkaar te waarschuwen, te helpen, er voor elkaar te zijn. Al hebben je medemensen een hard voorhoofd of zijn ze zoals God zegt een weerbarstig volk.

Weerbarstig, mooi woord! Denk dat veel van mijn leraren en werkgevers die ik tot nu toe heb meegemaakt dat wel over mij zullen zeggen. Koertje is een weerbarstig mannetje. Daar achteraan zullen vast andere kwalificaties de revue passeren maar met weerbarstig kom je een heel eind. Volgens God waren de Israëlieten een weerbarstig volk omdat ze ondanks al zijn zegeningen niet tevreden waren en daarom andere goden zijn gaan vereren. Ze waren niet meer is staat zijn zegeningen te zien, zijn normaal gaan vinden wat niet normaal is en zochten naar meer. En vinden daarnaast dat ze het verdienen, ik blijf erbij, in het woord verdienen schuilt het kwaad.

Heel terloops werd het woord gisteren door een jongeman gebruikt. “Ik moet toch centjes verdienen.” Zei hij in de flits dat ik hem zag. Hij was agent. Is dat zo? Of werk je niet om centjes te verdienen maar om zoals in Genesis staat te zorgen voor deze wereld, voor elkaar. Waarvoor werken wij? Hotseknots, dat kan toch niet alleen maar zijn om 2x per jaar als een consumerende zombie op vakantie te kunnen?

De eerste lagen verf zitten er al op, vandaag nog een dagje verven en dan kannie drogen. Vrijdag gaat de Mithrandir er weer in, en dat is wel fijn want naar de wc gaan terwijl hij op het droge ligt is onhandig. Zo’n pomptoiletje is dan niet ideaal. Ten eerste pompt tie weinig water op, ten tweede is het lozen zo lastig, maar genoeg daarover! Krouwels staan bekend vanwege hun poep en pies verhalen, laat ik daar niet aan mee doen.

Wat heb ik er een prachtig weer bij overigens! Precies de juiste temperaturen om dit klusje goed te klaren en droog! Das toch wel handig als je aan het verven bent. Net als de accu’s komt de verf uit Nederland, van een relatief kleine fabriek in Leeuwarden. Tis ongelooflijk wat ik weer heb mogen ontvangen om deze klus te klaren, hoeveel mensen bereid zijn geweest mij te helpen. Dank daarvoor!

Mij is verteld dat de boot straks een stuk harder zal gaan en minder diesel zal verbruiken. Nou dat geloof ik wel. Die honderd kilo mosselen die we met ons meezeulden hoorde daar niet, dat gaat zeker schelen. Kan niet wachten tot vrijdag, wat een feest gaat dat worden. Maar nu eerst aan de slag, Oant Moarn!

En volgens mensen die verstand hebben van onderkanten van boten, ziet de onderkant van de Mithrandir er goed uit. Ondanks de, denk ik toch wel, minstens 100 kilo mosselen die er aan vast geplakt zaten, maar nu niet meer. 1 kant is al geschuurd, we gaan hard!

Het zijn wel drukke dagen, van lezen komt niet veel. Terwijl ik er weer in begin te komen. Jesaja vond ik echt pittig maar Jeremia is leesbaarder. Het gaat niet alleen over de grootsheid van God maar ook over wat Jeremia zelf meemaakt. En das niet mis! Jeremia koos niet voor het brede pad, de man had ballen, flinke ballen. Om rechtop te blijven staan terwijl je de gevangenis wordt ingegooid, geslagen wordt en vernederd dan moet je een rotsvast vertrouwen hebben, of zou ie net als ik gewoon stronteigenwijs zijn?

Dat kreeg ik gisteren te horen. Dat mensen die tegen het vaxxxin waren gewoon eigenwijze zeurpieten waren. Zou dat zo zijn? In de tijd van Jeremia was het onrustig in de wereld, best wel te vergelijken met wat we meemaken in de huidige tijd. Is het dan verstandig altijd mee te gaan met het narratief? Zouden onze huidige leiders niet net als de leiders in Jeremia’s tijd kunnen geloven in valse profeten? Heeft de god van het geld niet verschrikkelijk veel macht in onze samenleving, in dit systeem? Is het mogelijk dat……

Het gaat er de aankomende weken, maanden, jaren op aankomen. De keuzes die we gaan maken mag je als mens niet overlaten aan machtswellustelingen. Ik vind in Jeremia wat terug waar ik heel blij van wordt en kracht uitput. Das wel fijn, ik kan het gebruiken! De boot is nog lang niet klaar…

De boot gaat het water uit. Hier heb ik natuurgebieden voor ont-sint-jakobskruid, stallen uitgemest en andere leuke dingen gedaan. Tis zover, ben benieuwd wat we tegenkomen!

Tis een mooie ochtend, windstil en het zonnetje schijnt. Gisteren was het ook al zo’n prachtige ochtend maar begon het vanaf een uurtje of 12 te onweren. We gaan ervan uit dat vandaag niet het geval is. Dat zou onhandig zijn. Een paar daagjes droog nog, das beter voor het schuren en schilderen .

Nog even over Jeremia, wat een bikkel was dat! Profeet zijn is geen baantje voor mietjes, das zeker. Ik ga aan de slag! Tis tijd, kheb er weer zin in… Het gaat een mooie dag worden, leuk!

Die energietransitie is dus toch ergens goed voor. Komt alleen veel te laat. Dat ze Ethiopië erbij hebben gekozen snap ik persoonlijk niet maar poetins wegen zijn ondoorgrondelijk. 6 landen waaronder Saoedi-Arabië, het land waarmee Nixon in 1971 de petrodollar uitvond. Het leegroven van derde wereldlanden door Shell, Douwe Egberts en Unilever is voorbij. We zullen andere manieren moeten vinden om onze levenstandaard op peil te houden.

Wat is het jammer dat het ons niet is gelukt om de boel eerlijker te verdelen. We hebben de kans gehad. Kloterige is dat die mannetjes die de brics landen aansturen niet van plan zijn het anders te gaan doen. Tis ongelooflijk hoe de bijbel aansluit bij wat er om ons heen gebeurt. Iran, Rusland en China die samenwerken om elkaar, militair, te versterken. Het verval van de US, wat een puinhoop is het daar. In de UK begint aankomende week de eerste rechtszaak tegen astrazeneca. Twee slachtoffers van de prikcampagne worden door hun nabestaanden herdacht met een miljoenenclaim. Toch beginnen we hier weer gewoon met ronde 6, wat een waanzin.

Of het zogenaamde vaxxxin helpt tegen de nieuwe variant is niet bekend, dat beamen virilogen. Waar het dan wel nuttig voor is dat mogen we zelf verzinnen. In ieder geval voor onze bereidheid gewoon te doen wat er van ons gevraagd wordt zonder vragen te stellen. Om naar de mac te mogen gaan of op vakantie. Om onze baan te behouden. Daar is het goed voor.

Tis weer zondag, ooit begon ik mijn eerste stukkie op zo’n mooie dag nu bijna 3,5 jaar geleden. Als iemand me toen had gezegd dat ik 3.5 jaar later de bijbel zou lezen en dat dat mijn geloof in God zou versterken had ik hem of haar voor gek verklaard. God leek toen verder weg dan ooit. Maar als ik terugkijk op de afgelopen 3.5 jaar en zie wat Hij voor mij heeft gedaan is het zonneklaar dat Hij er voor me is. Gisteren liet Hij mij zien dat Hij er is, samen met mijn moeder. Een prachtige regenboog verscheen aan de horizon terwijl we net aankwamen op ons vertrouwde eilandje. Het viel me weer toe, dank U Heer.

Vannacht had ik er 1! 1 mug das geen mug, toch? Maar ik heb hem laten smullen, mijn arm buiten de dekens gelegd zodat hij zich lekker te goed kon doen aan mijn bloed. Die beestjes moeten toch ook leven? Waar zouden we zijn zonder de mug?

Ik ben opgegroeid met een natuurlijke haat tegen muggen. Mijn vader was panisch voor die beesten. Op ons bootje, waar we met z’n vijven in sliepen zaten we, gezamenlijke, hele nachten achter ze aan. Niet dat dat hielp want de boot was van binnen bekleed met donker hout dus je vind zo’n mug nooit. Maar zulk soort nachten gaan je niet in je kouwe kleren zitten, die vergeet je niet, met z’n allen tegen zo’n klein muggetje en dattie dan wint, das een eyeopener.

Zijn er nog plekken waar het, nog steeds, barst van de muggen? Hier zijn ze, bijna, niet meer maar waren ze wel. Wij voeren vroeger altijd in Fryslan en daar speelden die lange nachten zich dan ook af. Niet dat ik die muggenrijke plekken dan ga opzoeken, zo erg mis ik ze nou ook weer niet, maar ik ben gewoon benieuwd. Ze zullen hier niet voor niets zijn?

Tis ook niet zozeer de steek, het jeukende bultje wat zo irritant is aan de mug maar vooral zijn irritante gezoem. Wat een lawaai maakt zo’n beestje. Waarom zuigt zo’n mug zich niet gewoon vol en verdwijnt tie dan zachtjes in een hoekje om al dat bloed langzaam te verteren. Nee, meneer mug gaat dan nog ff lekker rond je hoofd heen en weer vliegen. Nou is mijn hoofd redelijk beschermt, mijn baard en wilde haardos zorgen ervoor dat er weinig plek is om te prikken. De opmerking van mijn dochter dat ik een heel groot voorhoofd heb, die, volgens haar, een uitstekende landingsbaan is voor muggen gaat niet op. Voorhoofden zijn blijkbaar geen goede plek voor muggen om te prikken, zelfs niet als ze heel groot zijn. Daar zit waarschijnlijk te weinig bloed, tis hard hoor zo’n voorhoofd, zeker die van mij.

Over nederigheid. Komisch hoe het kan gaan in het leven. Tis niet raar dat mijn stukkies niet zo populair zijn. Nederigheid is niet iets waar je volle zalen mee trekt in deze tijd. Boos zijn, ontevreden zijn, tegen zijn, verdrietig, anti, kwaad of alwetend dat zijn de items waar men op zit te wachten. Jammer! Ben gisteren veel bezig geweest met het woord nederigheid en volgens mij verdient het een veel prominentere plek in onze samenleving.

Samen met dankbaarheid. Maar die had ik al eerder gevonden. Nederigheid en dankbaarheid, twee toverwoorden waar we de betekenis niet meer van kennen. Het enige wat je hoort tegenwoordig is dat jij het universum bent, dat alles draait om jou. Uren, dagen zijn we bezig om via veel te dure cursussen of vage workshops onszelf te ontdekken. Duiken we in ijswater, gaan we dagen lang op een berg zitten of in een klooster voor een retraite. Zouden we daar echt beter van worden? Of ligt het veel dichter bij ons?

Tis zo lastig, tis natuurlijk veel leuker om via een 10 daagse, stoere cursus, ergens in een lekker warm land, met een groepje gelijkgestemden (wat een kotswoord is dat) jezelf te vinden dan het te zoeken in je omgeving door nederig en dankbaar te zijn. Dat begrijp ik ook wel. Of dat je als westerling naar een ver land gaat en daar met andere westerlingen gaat vertellen aan die mensen hoe het moet. Want hoe je een eerlijke, democratische samenleving opbouwt daar weten wij alles van. Daarom zijn er nu meer dan een miljoen mensen in Nederland waaronder 250.000 kids die onder de armoedegrens leven.Daarom ben ik 2 jaar geleden door 9 politieagenten uit mijn campertje getrokken voor het niet dragen van een mondvod. Omdat wij in een perfecte samenleving wonen waarin we alle tijd hebben om via nutteloze activiteiten onszelf te ontdekken.

Genoeg gefulmineerd. Nederig zijn koertje. Hahahaha, doe mijn best Heer. Dank U voor de geweldige mensen die U op mijn pad stuurt.

Dat is de vertaling voor humble. Of beter het woord waar ik naar zocht om te beschrijven wat ik in deze tijd vaak mis. Veel lezers heb ik niet, volgens wordpress nog een man of 20 die dagelijks mijn stukkie lezen. Maar hoe fijn is het dan dat ze me wel helpen! Me voorzien van een nieuwe tel, met goede adviezen komen voor de boot of me dus gewoon helpen met mijn zoektocht naar God.

Het heeft een wat negatieve klank schreef ze erbij, en das waar. Nederigheid heeft in onze maatschappij ook niets te zoeken. Alles draait tenslotte om jou, jij bent het centre of the universe, jij moet vooral voor jezelf zorgen.

Maar wat anderen doen das hun eigen ding, ik vind het een geweldig woord. Niet dat veel mensen uit mijn verleden mij ermee zullen identificeren, met een nederig man. Maar wat een kracht moet je hebben om nederig te zijn, wat een bikkel moet je dan zijn. Volgens mijn raadgeefster vind je ze nog het meest bij de gereformeerden, het zal ook niet.

Niets is toeval, zeker niet dat ik uit een gereformeerd nest kom. Maar het zegt wel veel over mij. Dat ik niet eens op het woord nederig kon komen, wat een sukkel. Terwijl dat wel is waar ik naar heb gezocht, en weer heb gevonden in dat kleine dorpje in Fryslan. Niet bij de dominee’s maar wel bij de kerkgangers. Ik wist het alleen nog niet te benoemen, wat een helden daar in Fryslan, maar dat weten we al langer….

Alleen over de eerste zin doe ik nu al een half uur. Opschrijven en dan weer weg, nee zo wil ik niet beginnen, en weer opnieuw, nee ook niet. Dan maar op deze manier beginnen, dan leid ik mezelf af en heb ik alvast een eerste alinea.

Christenen, daar wil ik het over hebben, ik ben de afgelopen tijd in veel kerken geweest en er is iets wat me opvalt, ze zijn vaak oud, das 1 maar zijn ze ook Christelijk? Of is het een gewoonte? Ik kom ook wedergeboren Christenen tegen, daar komen er steeds meer van en daar voel je al veel meer verbondenheid met God, met Jezus.

Nu ben ik nog steeds niet toe aan het Nieuwe Testament maar ik voel Hem wel komen. Wat mij bij is gebleven van mijn kerkelijke, gereformeerde opvoeding is dat Jezus niet veel vroeg, mensen onvoorwaardelijk hielp, niets eiste of afdwong. Dat Hij bereid was zelf te lijden voor anderen. Humble, ik gebruik niet graag Engelse woorden maar dit vind ik een mooi woord en een vertaling is er niet echt. Bescheidenheid dekt mijns inziens de lading niet. Jezus was humble, en Hij nam de tijd.

Tijd, ik heb er al eerder een stukkie over geschreven. Over het ontbreken van tijd in het leven van Jozef. Tijd is onze valkuil, daar ben ik van overtuigd. Jezus had geen agenda om het woord te verkondigen, Jozef nam alle tijd om te praten met zijn medegevangenen. Om zijn vertrouwen in zijn Heer te verkondigen. Of het nu ging om een bedelaar of een priester, om een groep mensen of een eenling, rijk of arm, zij namen de tijd. Niets was belangrijker als het moment, samen, een eindeloos moment, liefdevol en reinigend, kennen we dat nog?

In onze wereld zijn we gewoon te leven voor een groter doel. We werken om het beter te krijgen, niet om gelukkig te zijn. We leven niet voor het nu maar voor de toekomst. Volgens mij leefde Jezus volledig voor het nu, Jozef ook. Wisten zij allang wat de toekomst ging brengen waardoor het geen zin had geen tijd te hebben voor het nu.

Tis al ver over achten, moeilijk stukkie, maar ach ik ben er ook nog niet uit. Komt wel, ik heb de tijd…

xi komt er zelfs voor naar Zuid-Afrika. Tis pas de tweede x dat hij dit jaar zijn land verlaat, de eerste x was naar zijn vriend poetin en nu naar zijn brics vriendjes, je kan wel zien waar zijn prio’s liggen. Ach het zal allemaal wel, toch?

Profeten, ze hebben het niet makkelijk. Ben net voorbij een deel waarin Jeremia ter nauwe nood werd gespaard. Tis makkelijker om mee te praten over koetjes en kalfjes, al gaat het met die beesten niet zo goed. Daar kan ik ook nog wel een onheilsstukkie over schrijven. Maar goed, voor de makkelijke weg heb ik nog nooit gekozen, en profeet worden is geen keuze, das een gegeven, daar doe je niets aan, tis wat het is.

Nou ben ik wel een nepprofeet, Jesaja, Jeremia, Eli en zo kan ik wel ff doorgaan, waren echte profeten, zij spraken rechtstreeks met God. Dat doet God niet met mij, ik heb het er al over gehad. Maar voor mij is Hij duidelijk genoeg, een goede verstaander heeft aan een half woord genoeg. Afgelopen zondag sprak een man deze woorden tot mij, ze vallen langzaam op hun plek. Ik moet nog zoveel leren, vooral luisteren, en der is niet zoveel tijd.

De juiste woorden, die moet ik vinden maar zoeken heeft geen zin. Gewoon doorlezen, blijven ademen en leren luisteren. Het komt en wie weet is het er al, heb ik het alleen nog niet door. Maar, gelukkig, wel dat Hij er is en voor me zorgt, dat is zeker…