Maand: augustus 2023

Ben ik dus 31,15 kwijt, dat is, sorry ik doe het nog steeds, iedere dag, 68 gulden en 53 cent om 109 kilometer ver te reizen met de trein, en dan moet ik nog terug. Dat gaat niet, dat is absurd, dat is totaal krankjorum.

De verjaardag waar ik voor uitgenodigd was heb ik afgebeld, nogmaals sorry dat ik er niet was. Liften! Dat schoot nog ff door me heen maar samen met Sam en mijn baard zou dat best eens een uitdaging kunnen worden. Wil ik wel weer een x gaan proberen, gewoon voor de lol, maar dan moet ik nergens heen moeten. Terug lopend naar de boot had ik honger, een pita gyros leek me wel wat. Totdat ik de prijs zag, 12,95 voor een pita gyros, das 28 gulden en 49 cent voor een broodje. Dat kan niet, dat is belachelijk.

Ondertussen speelt Pinocchio nog een toneelstukkie met die acteur uit het oosten. De oorlog is allang verloren maar hier in ons landje houden we de schijn nog even op. Ongelooflijk hoe je de waarheid in deze tijd kan manipuleren. In de US verklaart moderna, in het Amerikaanse congres, dat ze 400 miljoen dollar hebben geschonken aan de NIH, zeg maar de RIVM van de states, in 2020. 400 miljoen dollar, geschonken aan die gnoom, fauci, hoeveel zouden heksje koopmans en die bolle, van dissel, hebben ontvangen?

Ik wilde alleen maar naar de verjaardag van de dochter van een vriend. Maar meer dan 137 gulden, om heen en terug te komen, dat lukt me niet. Op de boot ben ik pannekoeken gaan maken, met spek, appel en kaas, tis geen pita gyros maar minstens net zo lekker. Kheb nu ook honger, tis al 8 uur geweest, ben al lang met dit stukkie bezig. Kheb gelukkig nog spek over, 3,30 kostte dat stukkie mij, nu al 3 dagen plezier van. Als ik door de stad loop doet het me pijn, het zien van al die consumerende zombies raakt me. Daar begint het, als wij stoppen met consumeren houd het op. Het zijn niet de politici die ons lot bepalen, het zijn de bankiers, het is het geld wat ons regeert. Als wij bij alles wat we kopen nadenken of er een alternatief is en daarnaar gaan handelen houd het op. Mijn appel kocht ik bij een stalletje langs de weg, het stukkie spek bij een slager en de kaas kwam van de markt. Stop met goedkope supermarkten, stop, sws, zoveel mogelijk met supermarkten, koop minder, koop bewust, koop met je hart, en geef af en toe iemand een sleepie, of een lift, of een pannekoek.

Ik lag heerlijk te liggen aan zo’n eilandje maar was dit x niet alleen. Rond een uur of 08.00 wilde ik naar een dorpje varen om mijn stukkie online te zetten en wat denk je? De motorboot achter me had pech. De schipper was een echte Fries en wist dus precies wat er aan de hand was, al snel lag de steiger vol met onderdelen en gereedschap. Het was een brandstofpomp probleempje, niet ter plekke op te lossen, een sleepie was noodzakelijk. En zo mocht ik ze helpen, ik heb ze naar de plek van bestemming gebracht. Vandaar mijn verlate stukkie!

All wars are bankers wars, daar eindigde ik gisteren mee. Kheb wel ff getwijfeld of ik het er vandaag weer over moet gaan hebben. Het was namelijk een leuke dag gisteren en daar zou ik dit stukkie ook mee kunnen vullen. Dat is het mooie, ondanks dat er heel veel onrecht is en het kwaad zich steeds nadrukkelijker manifesteerd is het heel makkelijk er een leuke dag van te maken, daarover later, weer, meer.

Maar het zit me hoog, het kwaad zit zo diep geworteld in onze samenleving dat we het niet eens meer door hebben. Zo’n bericht, dat meer dan een miljoen mensen onder de armoedegrens leven, daar zouden we toch helemaal niet van moeten schrikken? Dan bied je die miljoen mensen toch een sleepie aan en breng je ze naar huis? Als er 1 miljoen mensen onder de armoedegrens leven zijn er in dit landje 16 miljoen over die dat niet doen, sleepies zat zou ik zeggen.

Maar we zien het niet meer, das het kwaad. We zijn afgeleid en alleen maar bezig met het volgende selfie. In de volksverlakkerijkrant stond gisteren een interview met Adriaan van Dis, ik keek vroeger erg graag naar zomergasten toen hij het presenteerde. Ik kan dat artikel natuurlijk niet lezen maar alleen aan de kop had ik al genoeg. Adriaan ziet het ook niet meer, volgens Adriaan moeten we ons harnassen, is het leven niet prettig en zijn de mensen niet aardig. Dat zegt een rijke, blanke, geslaagde, trieste oude man. Zo zielig, hij ziet het niet meer, zijn ego is te groot. Jammer.

Ik kom alleen maar aardige mensen tegen, heb mijn harnas juist afgegooid en het leven is geweldig! Alleen maar liefde is wat mij ten deel valt. Das niet goed voor ons huidige systeem. Aan liefde VERDIEN je veel minder dan aan haat. Wat VERDIENEN wij? Waarom vragen we ons dat niet meer af? Adriaan vind vast dat hij zijn rijkdom verdient heeft en vind vast ook dat wij moeten vinden dat hij het verdient en dat we hem dat vaak moeten vertellen, anders zijn we niet lief. Ik heb medelijden met Adriaan, ik heb echt genoten van zijn programma’s, die intellectuele bekakte stem, die semi-luchtige houding, heerlijk! Het is niet de maatschappij die moet veranderen, tis Adriaan…

En een kilo of 2 lichter! Maar wat ik vooral meeneem van afgelopen week zijn de gesprekken. Geweldig om zo open en oprecht met mensen te kunnen praten over hoe we met elkaar omgaan, waar het fout is gegaan en over God. Nu nog de verandering realiseren die we allemaal voorstaan. Zo moeilijk is het niet, we moeten het alleen doen.

In de bijbel kom ik het continu tegen, de bijbel gaat over het Joodse volk. Hoe zij als volk Samen moeten leven en hoe ze elkaar moeten ondersteunen. Ik ben nu bezig met Jeremia, en ik moet zeggen dat Jeremia een stuk interessanter is dan Jesaja. Er gebeurt meer, tis niet alleen het herhalen van hoe groot en machtig de Heer der heerscharen is. Net als in alle delen wordt er in Jeremia ook vaak gerefereerd aan de uittocht uit Egypte, hoe het Joodse volk door de gespleten zee liep om aan de farao te ontsnappen. Nu weet ik door het lezen van het oude testament dat het Joodse volk op dat moment uit meer dan 2, maar waarschijnlijk uit meer dan 3 miljoen mensen bestond! Ik kan me nog een poster herinneren op de lagere school. Daarop zag je een lange sliert mensen tussen twee muren van water lopen. Maar 3 miljoen mensen die gespannen tussen twee waterzuilen doorlopen, en dan denk ik, der zou maar iemand roepen: Paniek! Bom! Brand! Ik ga terug! Ik kan me nog zo’n scène herinneren op de Dam. Wat zou dat een ramp zijn geweest, maar niemand deed dat, er was vertrouwen en men geloofde op dat moment in elkaar. Dat duurde trouwens niet lang, al snel aanbaden de Israëlieten weer een gouden kalf.

Het belang van een volk zijn. In onze samenleving wordt dat gruwelijk onderschat. Het woord omvolking is hier in de ban gedaan maar geloof me daar begint het uiteenvallen van een samenleving. Ik las iets over een nieuw azc wat men wil neerzetten hier in dit prachtige stukje Fryslan, wat een ramp zou dat zijn. En wat een ramp voor de landen waar deze mensen vandaan komen. All wars are bankers wars, daar gaan we het morgen verder over hebben.

Bidden. Was best lastig maar de conversaties tussen God en mij worden steeds levendiger. Niet dat hij terug spreekt maar ik voel me steeds vrijer om te zeggen wat ik op mijn lever heb en dat levert mooie gesprekken op. Beetje eenrichtingsverkeer maar lol hebben we wel.

Zo vroeg ik Hem gisteren of Hij wilde zorgen dat ik niet al teveel spierpijn heb vandaag en wat denk je? Alles doet me pijn. Man, wat is dat zwaar werk paardenstallen uitmesten dat was ik ff vergeten. Maar ik haal er zoveel voldoening uit als het gefixt is, dat doet me echt goed, maakt me een blij jongetje.

Toch twijfelde ik vannacht weer even over mijn pad, daar heb ik God ook over gesproken. Is een vader die paardenstallen uitmest en onkruid verwijderd uit natuurgebieden wel een goed voorbeeld voor zijn kinderen? Een vader die niet geslaagd is, waar ze niet de auto van kunnen lenen om op vakantie te gaan. Waar ze helemaal niets van kunnen krijgen want hij doet niet meer mee. Soms hoor ik dat dat moeilijk is voor ze. Is mijn pad wel de juiste?

Toch werd ik weer heel vrolijk wakker vanmorgen! Kheb er weer zin an, ik mag vandaag met de bosmaaier aan de slag. Ff de pijn verbijten en door, lichamelijke pijn kan ik wel hebben. Sorry kids, dat ik het misschien verkloot, maar ik doe het wel op mijn manier en ik doe het met plezier!

Ben er de hele avond mee bezig geweest. Als antwoord gaf ik dat ik het gezin, de kinderen wel, heb, gemist maar tis natuurlijk wat gecompliceerder. laat ik beginnen bij waar het volgens mij allemaal begon.

Toen ik een jaar of 38 was en me iedere dag in een dikke bmw verplaatste van Vianen naar Den Haag werd er op het Malieveld gedemonstreerd. Nu gebeurde dat wel vaker maar dit x zaten er anti-globalisten, en die zaten er best lang. Ondanks dat het koud was bivakkeerden ze daar in tentjes en andere rare bouwwerken. Ondertussen was ik bezig deals te sluiten met die globalisten, Zorgde ik ervoor dat ze een veilig intranet hadden zodat ze nog meer schimmige dealtjes konden sluiten.

Iedere ochtend en middag als ik langs die tentjes reed voelde ik een ongelooflijke drang om uit die bmw te stappen en me aan te sluiten bij die gasten. Ik had heel erg het gevoel dat ik niet op de goede plek zat, en ik moet bekennen dat ik heimwee had naar mijn leven van voor mijn IT tijd, en op de 1 of andere manier wist ik toen al dat ik daar ook weer naar terug zou gaan.

En op zich kan ik wel zeggen dat dat is gelukt. Niet dat ik aan het demonstreren ben maar net als 30 jaar geleden woon ik weer in een bootje en leef ik niet het standaard leven van een 55 jarige. Vandaag mag ik stallen uitmesten, tis een jaar of 42 geleden dat ik dat voor het laatst heb gedaan. Kheb er zin!

Het klinkt enigszins als een verwijt maar zo zie ik het niet, al was het waarschijnlijk wel zo bedoeld. Tis ook zo, ik ben er van overtuigd dat alles kan, als je er zelf maar in geloofd. Nu is alles wel heel veel, zo was ik er vroeger van overtuigd dat ik kon vliegen, dat geloof ik niet meer nadat ik tig keer uit bomen ben gevallen in mijn jonge jaren. Niet dat mij dat weerhield er weer in te klimmen, alles draait om doorzetten.

Zo heb ik de afgelopen 2 dagen zuring lopen weg te knippen uit een bos. Der was heel veel zuring, als je eraan begint denk je ‘dat komt nooit goed’. Maar 2 dagen later is het weg, als je tenminste doorzet, das alles. Lang geleden zei een chef-kok tegen mij: “jij bent zo iemand die alles kan, als ie maar wil.” Dat was in het Rijnhotel in Arnhem. Ik was toen net naar een tafel gelopen om vlees te trancheren. Dat had ik nog nooit gedaan en dat had die chef in de gaten. Voordat ik naar de tafel liep was ik naar een leerling chef gestapt om te vragen wat trancheren betekende, dat bleek snijden te zijn. Die leerling had me uitgelegd dat je dan een beetje schuin moet snijden en heel moeilijk en precies moet kijken, dat deed ik dan weer niet, ik maakte er een feestje van, alle andere gasten wilden, naderhand, ook dat vlees wat getrancheerd werd. Vanaf dat moment mocht ik van alles maken en doen aan de tafel, crêpe Suzette heb ik gemaakt, sauzen, en ik flambeerde ijs aan tafel, dat was altijd een groot succes. Ondertussen de grootste verhalen vertellend aan de gasten, entertainen der is toch niets leuker.

In die tijd begreep ik niet zo goed wat die chef bedoelde met dat ik alles wel zal kunnen maar nu ik niets meer ben begin ik het een beetje te begrijpen. Het enige wat je tegen houd je doel te bereiken is je eigen angst, daar ben ik van overtuigd. En die angst mis ik, er is alleen vertrouwen en het geloof dat alles kan. En geloof me, ik ben nog lang niet uitgekund, al weet ik nog niet wat. Dat gaat Hij me binnenkort wel vertellen. Daar vertrouw ik op…

Ik vind dat weer lastig. Dat trekt mij zo aan in de Catharen. Zij zeggen, er is een goede God en een kwade, tis aan ons te kiezen, daar zijn wij toe in staat, daarom hebben we een geweten. Die goede God zoek ik in de bijbel op het moment en ik vind hem daar ook. Maar tussen de regels, das wel jammer, bij al die profeten hoor ik vooral hun interpretatie van hun beeld van God.

Nu heb ik dan ook het probleem dat God niet rechtstreeks met mij praat. Dat deed hij wel met Jesaja en ook met Jeremia. En ook in deze tijd ontmoet ik mensen waarmee God direct praat. Bij mij gaat het veel subtieler, kheb het soms niet eens meteen door. God praat met mij door mensen op mijn pad te sturen, via ontmoetingen. Kheb al eens geschreven over Teerde, de dominee, die ik ontmoette nadat ik God vroeg om duiding rondom de bijbel. Die ene ontmoeting heeft mij zoveel gebracht, daar ben ik God zo dankbaar voor, zo praat God met mij.

Als ik lees in de bijbel, Want zo zegt de Here: “Zie Ik slinger de inwoners van het land ditmaal weg en Ik breng hen in benauwdheid, opdat zij vinden.” Ik vind het persoonlijk grote woorden, tis niet de God die ik ontmoet in wat mij ontroert. Maar ik ben er nog niet uit, iedere avond vraag ik Hem om mij mijn pad te wijzen. Ik hoop dat Hij niet gaat slingeren, al wordt er hier binnenkort een slingeraap kampioenschap gehouden. Die zou ik dan misschien kunnen winnen!

Ik weet het niet met die profeten. Tis allemaal zo groots. God is niet God maar Here der heerscharen en dan het liefst nog 5 bijnamen. Dat probleem heb ik met de huidige profeten ook, het wordt al snel zo heftig zo immens en dat terwijl ik God daar helemaal niet vind.

Nou zegt wat ik vind natuurlijk helemaal niets. Maar lastig is het wel. Ik probeer duiding te vinden, je zou verwachten dat profeten daartoe wel in staat zijn. Of dominee’s die zouden je toch ook iets mee moeten kunnen geven. Misschien moet ik dit niet zeggen maar bij veel dominee’s heb ik het idee dat ze hun dominee-toneelstukkie aan het opvoeren zijn. Dragende stem, grotere gebaren, een voorgeprogrammeerde preek. Nergens hoor ik het hart spreken, het echte geloof komt er voor mij niet uit. Jammer.

Na Jeremia komen nog meer profeten, Zacharia bv en zo nog een paar. Kijk er echt tegenop, ik ben toe aan Het Nieuwe Testament. Volgens mij had Jezus al die grootsheid niet nodig, vond Hij Zijn Vader niet in pracht en praal. Had Hij geen grote woorden nodig of heftige gebaren om Zijn geloof duidelijk te maken. Sprak Hij met Zijn hart.

Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert, hoe komt het toch dat we U zo tekort doen? Dat wij al duizenden jaren niet in staat zijn U te vinden in wat ons ontroert maar U zoeken in wat ons bang maakt. Dat moet anders kunnen, misschien is dat wel wat U mij probeert te vertellen. Tis allemaal niet zo zwaar zo groots. Pffff ik ben er bijna, nog een pagina of 200, ik ben eraan toe, en wie weet zit ik wel helemaal fout, zal niet de eerste x zijn…

En het is droog, daar heb ik gisteren ff op moeten wachten. Wat een regen gisterenochtend, het bleef maar doorgaan, en dat terwijl ik weg wilde. Nu kan dat ook als het regent maar daar had ik geen zin an. Tis al nat genoeg op het water. Dus heb ik gewacht tot het droog was en ben toen gaan varen.

Geen WiFi meer, weer afkicken. Want als het er is dan doe ik niets anders, bang als ik ben dat ik wat mis. Terwijl het andersom werkt, dat je van alles mist als je je laat afleiden door WiFi.

Aankomende week mag ik weer klussen. Ik heb wat geld nodig. De boot moet eruit, de hele onderkant zit onder de mosselen en andere rotzooi. Dat schijnt niet goed te zijn voor zo’n bootje, dat moet eraf voordat de winter begint. Koop een boot en werk je dood, ze zeggen het niet voor niets. Maar ik doe het graag merk ik, en ik ben minder onhandig als ik dacht. Als ik het maar met aandacht doe en me eerst ff inlees of de moeite neem om de gebruiksaanwijzingen te lezen. Dat helpt enorm goed.

Nu eerst wat eten, dan naar het kerkje hier wat verder op in een dorpje, daarna schoonmaken en lezen. Het wordt vast weer een zalige zondag!

Mensen willen echt alleen maar goed doen, dat blijkt dan wel weer. Ik moet eerlijk bekennen, het wc’tje, in de boot, heeft het nooit goed gedaan. Hij pompte geen water op. Als ik gepoept had moest ik een puts pakken om het wc’tje te vullen zodat ik de zooi weg kon pompen. Op zich had ik daar niet zo’n moeite mee maar ik moet bekennen echt fris was het niet. Laatst sliepen we met z’n drieën op de boot en dan is het toch lekkerderder als je niet constant met putsen water hoeft te sjouwen. Twee weken geleden had ik dus het plan opgevat het wc’tje te maken, hopende dat het een verstoppingkje was. Maar nee hoor, het pompje was kapot, er zat een scheurtje in, een nieuw pompje was noodzaak. Kosten voor een nieuw pompje: 109 euries.

En dat terwijl ik een heel nieuw toiletje, in de aanbieding, voor 190 kan aanschaffen. 109 voor een pompje, wat een geld! Dus maar ff naar die bekende site waar je tweedehands rommel kan kopen en ja hoor daar stond een tweedehands, maar wel nieuw, toiletje te koop. De beste man, zijn broer, had een nieuwe boot gekocht, daar zat een handpomptoiletje in en die heeft hij natuurlijk vervangen voor een elektrisch toiletje. 180 vroeg hij voor het toiletje en daarnaast woonde hij in Purmerend, dus daar komen dan de verzendkosten nog bij. Na wat heen en weer ge-app, vroeg hij 130. Na nog wat ge-app bood ik 110 en dat vond hij ok! Blij als een kind, nu heb ik een heel nieuw toiletje voor de prijs van een pompje, vroeg hij mij wanneer ik ‘m kom ophalen. Kun je hem ook opsturen? Ik heb geen auto ter beschikking schreef ik. Polle, zo noemt Paul zichzelf op mp vond dat maar raar, ik legde hem het 1 en ander uit. “Weet je wat”, zei hij, “ik heb toch niets te doen ik kom hem wel ff brengen.”

En zo stond Polle een uurtje of 4 later voor mijn neus met het wc’tje. Kheb er weer een vriend bij. Het wc’tje staat, ondertussen, te glimmen in een fris geschilderd toiletje, man wat ben ik blij. Geen gesjouw meer met putsen water, alles is weer lekker fris. Nogmaals mijn hartelijke dank Polle, mocht je dit stukkie ooit lezen….