En dan merk ik dat ik een conservatieve ouwe man ben. Ik moet er erg aan wennen en weet niet of ik dat wel wil. Tijdens zo’n dienst mis ik de devotie van de kerken waarin ik ben opgegroeid, die stilte, het orgel wat rustig zijn tonen speelt, het galmen van de de voetstappen over de harde, kouwe stenen vloer. Gisteren renden er kinderen door de gangen, was er geen orgel en lekker warm. Ik klaag niet maar ik zeg alleen, tis wennen…
Het is een drukke kerk, das goed! Maar dat is te begrijpen. Jakob heet de voorganger, de dominee, en wat een verademing was dat! Deze man duidde, gaf en vroeg, in één preek, wauw!
Das mijn dingetje op dit moment, in de meeste kerken, denk ik vaak na de preek waar ging ie ook alweer over? Lijkt de dienst meer een invulling van tijd dan dat je er wat gaat halen. Gisteren niet. Jakob vroeg zelfs van je om je voor te bereiden op de dienst van volgende week via het lezen van Johannes 4. Jakob sprak je persoonlijk aan, legde niet zijn mening op maar duidde het woord van God en vroeg je dat toe te passen in je leven. Tis lang geleden dat ik zo’n preek heb meegemaakt. Geweldig!
Okay, op de band na. Al zongen ze hartstikke goed en zag het er mooi uit. Misschien moet je er maar aan wennen ouwe, de wereld veranderd.
