Maand: september 2023

Tis prinsjesdag. Nou en? Het gebeurt niet daar, het gebeurt hier in jezelf. Linn heeft natuurlijk gelijk, maar prinsjesdag! Dat is leuk, dat was vroeger een dingetje, daar schenk je aandacht aan. Zo is het fijn om te horen dat willempie er 6 ton bij krijgt, en zijn vrouw ook en zijn moeder. Dat lucht op, daar komt bruin de winter wel mee door. Zou hij al aan zijn maxima zitten? (flauw, sorry)

Op de radio werd het woord ‘bestaanszekerheid’ ontelbare keren gebruikt. Ik ga het er niet nog een x over hebben maar dat het een thema is voor de aankomende verkiezingen is duidelijk. Zou het echt nog zolang gaan duren voordat deze hele poppenkast in elkaar dondert? Ik kan het me niet voorstellen.

Naast het nieuws worstel ik me door het Oude Testament. Ezechiël ben ik doorheen, Daniël ook. Hosea gaat hard maar ik moet bekennen, wat ben ik klaar met die profeten. Al was Daniël beter te pruimen dan Ezechiël, tis teveel. Een vrolijker mens wordt je er niet van. Maar ik ben er bijna, nog effies en dan deel 2, het Nieuwe Testament.

Tis ook geen goede combi, het nieuws en profeten. Van beide wordt je niet vrolijk. En dan de motor nog waarvoor we nu liggen te wachten op de juiste materialen. We konden precies hetzelfde product hier kopen in een winkel maar dan koste het 79,50, via internet 38,95, leg het mij maar uit.

En die is er niet. Nu heb ik niet veel zekerheid nodig om iets toch te doen maar als je op een boot zit en je moet nog een stukkie dan is vaarzekerheid wel belangrijk. En die was in gevaar en dat gaan we eerst fixen, hier in Maastricht, samen met Giorgio de Griek. Nou dat lieg ik, voor 25% maar hij voelt zich nog steeds meer Griek dan Nederlander, begrijpelijk!

Nederland is opeens bezig met ‘bestaanszekerheid’ dat wordt het woord van 2023. Je leest en hoort het overal. Onze bestaanszekerheid is in GEVAAR. What the F?? Covid, oorlogen, inflatie, het klimaat, overstromingen en bosbranden zijn niet meer genoeg, om ons echt bang te maken moeten we gaan geloven dat de zekerheid van ons bestaan onzeker is, wie verzint dit?

Geloof me ik BESTA! Dat is zeker! Bestaanszekerheid, sorry hoor maar ik vind dit zo absurd. Echt, wat een angstzaaierij. Alsof ons bestaan afhangt van een regering, van een stelletje over het paard getilde politici die teveel in zichzelf zijn gaan geloven. Van een media die alleen brengt wat ze mogen brengen, van een systeem wat niet meer draait om de Mens maar om Geld. Hoeveel mensen gaan weer, net als tijdens covid, in dit verhaal trappen? Gaan zich nog afhankelijker opstellen om maar te behouden wat ze verteld is dat ze nodig hebben om te bestaan. Om maar naar de mac te kunnen blijven rijden, hun vakantie te kunnen blijven vieren. Wat een triestheid…

Terwijl je bestaan het enige is wat zeker is, ze draaien alles om. Wat goed is wordt slecht gemaakt, slecht is goed. Ik besta, en Hij zorgt daarvoor, niet rutte, omtzigt of welke malloot er over een poosje gaat zitten. En de reden van mijn bestaan is niet om bij hun mijn bestaanszekerheid te verkrijgen. Er is er maar 1 voor wie ik verantwoording hoef af te leggen over mijn bestaan. Dat bent U Heer, daar dank ik U voor.

Het was een rare dag. We zouden in de ochtend naar een kerk gaan waar op internet heel duidelijk stond dat die zich achter de comedy bevond. Wij daar gezocht, geen kerk, ook geen comedy trouwens. Dus toen maar naar de eerste de beste kerk gestapt midden op het Vrijthof waar een dienst werd gehouden en wat denk je dat was de dienst waar we heen wilden. Vaag verhaal, ik begrijp het nog steeds niet.

Het was een mooie dienst met een koor uit Duitsland. Ongelooflijk hoe mooi die mensen konden zingen. De dominee sprak in zijn preek over Barmhartigheid, een prachtig woord maar ik ben er nog niet uit of ik hem moet toevoegen aan mijn rijtje vergeten woorden. Tis niet alleen prachtig maar ook moeilijk, wat is precies barmhartig? Bij nederig, verwondering en dankbaar is dat vind ik wat duidelijker. Maar ik denk dat tie wel door de ballotagecommissie komt.

We waren pas laat terug, het was vanwege dat koor een wat langere dienst. Pas rond een uur of 2 vertrokken we richting de sluis. Voor de eerste x riep ik een sluiswachter op via de marifoon en wat denk je? Die kerel sprak alleen Frans. Ondanks dat we nog in Nederland zijn weigerde hij een woord Nederlands te praten. We lagen daar helemaal alleen voor die sluis, verder niemand te bekennen en die vent weigerde ons in het Engels, Duits of Nederlands te woord te staan, bleef gewoon lullen in het Frans, hele volzinnen, ik verstond er niets van. En verder gebeurde er niets.

Na een tijdje, het was ondertussen al weer een uur of half 4 had ik er genoeg van. Het was de bedoeling om niet te laat in Luik aan te komen zodat we daar zouden profiteren van de goedkopere dieselprijs enzo, en dat gingen we al niet meer redden. Na even overleg zijn we terug gevaren, vandaag weer een nieuwe kans.

Ja ik vind het spannend, misschien gaf ik te snel op maar het voelde niet goed en ik ben niet alleen. Sam en Linn zijn bij me, het moet wel kloppen. Sam moet toch wel zo rond de 3/4 uur van boord, dan heeft hij er genoeg van en moet tie ff lopen. Vandaag gaan we er voor! Belgium here we come, hoe schrijf je dat in het Frans?

Na een dagje rommelen vandaag de grens over, doe ik er wel goed aan? Moet ik Linn niet naar een hbo sturen? Moet ikzelf niet met hangende pootjes terug naar het systeem en me weer gaan scheren? Kan het überhaupt wel wat ik doe? Ik moet eerlijk bekennen ik ben daar veel mee bezig.

Maar dat moet ik niet doen! Dat heeft geen enkele zin, net als bij de sluizen, als je er eenmaal in ligt is er geen weg meer terug. We krijgen vandaag een sluis met een verval van 15 meter. 15!

Twijfel, gaan we het wel redden? Hoe komen we weer terug? Linn wil naar Santiago de Compostella, ik heb ff op de kaart gekeken dat ligt boven Portugal. Boven Portugal, das best ver. Hoe we door Frankrijk moeten heb ik uitgezocht, op zich valt dat wel mee afgezien van de tientallen sluizen en tunnels. Met je bootje door een tunnel, ongelooflijk.

En ik zag op een Franse website dat er vanaf oktober hier en daar gewerkt gaat worden in de verschillende kanalen, enige tijdsdruk zit er ook nog achter. Geloof me, ik vind het best spannend, Nederland uit. We gaan hier eerst maar naar de kerk vandaag, die heb je hier genoeg. We kunnen wel wat hulp gebruiken.

Ik kan er niet meer tegen, vind het echt verschrikkelijk. Al die mensen, al die consumerende zombies, tis me teveel. En consumeren kan je in Maastricht, in Maastricht koop je niet alleen een saucijzenbroodje maar ook een saucijzenbroodje met zongedroogde tomaten en ui of wat denk je van een saucijzenbroodje met truffel? Tis te koop in Maastricht, 5 euries voor een broodje gehakt.

Nou word ik op zich wel blij van lekker eten maar wat een mensen. Volgens Linn raak ik er overprikkeld door. Waarschijnlijk heeft ze gelijk. En btw ik niet alleen, Sam vind het ook niets. Twee overprikkelde zwervers, das niet goed.

Nou begin ik me wel af te vragen of honden goede zwervers zijn. Het woord zwerfhond is populair maar volgens mij hebben honden helemaal niets met zwerven en hangen ze het liefst hun hele leven op hetzelfde plekkie waar ze iedere dag weer opnieuw heel enthousiast over de pis van buurhond Fikkie kunnen pissen. Tis dat wij hier zijn anders was Sam allang weer naar Fryslan gelopen. Ik denk dat hij er binnen een dag of 2 wel weer is, die doet er geen 10 dagen over.

Vandaag een rustdag voor we de grens overgaan. De eerste grens, hoeveel zullen er nog volgen? Linn wil Maastricht van dichterbij bekijken, tis dan ook een mooie stad. Kan ik lekker een beetje rommelen en lezen, de stad ga ik niet meer in, wij blijven veilig op het water…

Tegenwoordig onderdeel van het bisdom Roermond maar in 1398 gesticht en gebouwd voor, en waarschijnlijk door, de Kartuizer monniken. Kartuizer monniken? Ik had er nog nooit van gehoord, maar ze waren rete-populair zo rond de 10 tot de 15de eeuw. Honderden kloosters verspreid over Europa herbergde Kartuizer monniken die over het algemeen niets deden. Hun hele leven opgesloten zaten in een kluis, of cel, en daar zochten naar….

Het Nirvana! Naar het loslaten van verwarring, haat en verlangen. Dat is nogal wat. Het schijnt dat ze er oud mee werden met het zoeken naar het Nirvana. 80/90 jaar oud was heel normaal. Een leven lang zaten ze opgesloten in een klooster in hun eigen kluis en die levens duurden dan ook nog eens heel lang vanwege de sobere en rustige levensstijl, en dan denk ik ‘hoeveel van die monniken zouden dat werkelijk hebben bereikt? Wat was de propaganda rondom zo’n leven? Hoe werd er geadverteerd om jezelf een leven lang op te sluiten? Maar vooral is het nodig om zo te leven? Bereik je daarmee het Nirvana?

Dat solitair leven je veranderd kom je vaker tegen in religie. Dat het nodig is om je te verlossen van je aardse bezittingen om jezelf te vinden is niet nieuw, zelfs in de 10de eeuw niet. Jezus zocht vaak de eenzaamheid, maar ook daarvoor al, de profeten deden eraan, David, Mozes en Elisa, ik kan nog wel even doorgaan. Ik heb het zelf ook meegemaakt, toen ik naar Frankrijk reed in mijn campertje zo’n 3 jaar geleden. Toen vond ik de kracht weer van eenzaam zijn. Maar om nou je leven lang jezelf op te sluiten, daar moet wel een hele goede reden voor zijn!

Nu varen we de aankomende tijd langs veel kloosters en kerken en we hebben tijd genoeg om op onderzoek te gaan. Sluit mooi aan bij het lezen van de bijbel en dan hebben Linn en ik wat om over te praten. Wat was die monniken verteld? Wat bereik je met jezelf een leven lang opsluiten? En waarom lukt het ons tegenwoordig niet eens om 5 minuten alleen te zijn zonder afleiding? Vertelde Linn mij dat veel jongeren zelfs bang zijn om alleen te zijn zonder sociale media. En ik weet dat niet alleen jongeren daar last van hebben. Leuk!

Linn is ziekig, last van zaken waar vrouwen vaker last van hebben en daarnaast is ze wat verkouden. Denk dat alles er een beetje uitkomt, het is toch spannend voor haar geweest, alles loslaten en iets nieuws beginnen. Ik heb dat al wat vaker gedaan.

En dan hebben we Sam, die vond het gisteren leuk om door de stront te rollen. Nou dat heeft tie geweten! Voorop de punt van de boot heb ik hem schoongeschropt, man wat kan tie dan zielig kijken. Hij vind dat helemaal niks die emmers water over hem heen maar wat was hij vies. De stront liep door de gangpaden. Flink wat zeep gebruikt om die geur weg te krijgen. Sam deelt met mij de bank in de boot, zo’n stinkende hond naast je is niet echt fijn…

En dan moesten we ook nog door van die mega grote sluizen waar je dan in je eentje in ligt of met nog een klein plezierjachtje. Heel af en toe komt er een vrachtschip voorbij. Linn moet daar nog een beetje aan wennen. Ze vind dat wat eng. Is het ook natuurlijk, die dingen zijn echt gigantisch vergeleken bij ons scheepje. Maar alles gaat verder helemaal goed. Niets aan het handje.

Door al die drukte kom ik bijna niet toe aan Ezechiël. Gisteren heb ik vers 38 gelezen. Het gaat maar door in Ezechiël, het ene volk is nog niet door het zwaard of de pest verschwunden of het volgende land wordt vernietigd door aardbevingen of overstromingen. Tis net het nieuws, echt geen verschil. Wat nou als Ezechiël alleen maar liefde had gepredikt, zou het dan anders zijn gegaan? Wat als we elkaar nu weer meer liefde geven, zou dat wat uitmaken?

De propaganda werkt op volle toeren, angst klotst uit alle poriën van onze samenleving. Gelukkig heb ik het mega druk waardoor ik er bijna niet aan toekom me ermee bezig te houden. Stront en een leeglopende, ietwat humeurige, dochter eisen mijn aandacht op. Gelukkig maar!

Net als 36 jaar geleden ga ik de wereld ontdekken mam. Ik hoop dat je meegaat, samen met je pa, die is er al mijn hele leven bij, Gezellig!

Gisteren hebben we weer een heel stuk gevaren! We doen ongeveer 6 minuten over een kilometer hier op de Maas. Tegen de stroming in dus dat vind ik geen kattenpis. En het mooie is, de Maas is helemaal alleen van ons, er vaart bijna niemand. Gisteren over de hele dag 5 vrachtschepen gezien en een paar plezierjachten. Alles is van ons, en het is mooi!

Dat veranderende landschap, machtig om te zien, dat verveeld nooit. De ruigheid van de grote rivieren is heel anders dan de aangeharkte riviertjes en kanalen in Fryslan. We gaan richting de heuvels en bergen, spannend hoor.

Gefeliciteerd moeders! Maak er daarboven wat van. Blijf mijn stukkies lezen er gaat vast nog wel een x wat mis:-). De wereld is zo mooi, moeders, waarom lukt het ons niet alles wat beter te verdelen, er is overvloed. Misschien komt dat nog, gaan wij mensen beseffen dat het leven niet om jezelf draait maar om elkaar. Zoals ik dat terugvond in Fryslan, in de kleine dorpjes waar mensen nog voor elkaar zorgen. Geluk zit in het kleine, een oudere vrouw zei dat gisteren nog tegen mij terwijl ze in der veel te dikke auto stapte. Mam ik ben gelukkig, en dat heb ik aan jou liefde te danken. Jou vertrouwen in mij, en dat je er altijd voor me was, hoe vaak ik ook op mijn bek ging als kleine jongen. Ik ben je eeuwig dankbaar….

Waterscooters. Van die herriemakers, van die onnuttige dingen waar mensen alleen maar veel te hard mee rondscheuren. Gisteren werden we, op de Maas, door 3 van die dingen begroet. Ze scheurden langs ons en net bij de kuip maakte ze een klein bochtje zodat er een gigantische golf water onze kuip in denderde. Leuk niet?

Sam schrok zich echt helemaal een ongeluk, de arme hond was plotseling kleddernat terwijl hij lekker lag te knorren. Van schrik sprong hij zo de kajuit in, dat doet tie nooit want het is best hoog. Wat als er een baby in de kuip had gelegen? Drie golven water kwamen de kuip binnen en ik stond machteloos, wat een laffe, trieste figuren.

Linn stond helemaal perplex, is dit echt gebeurt pa? Vroeg ze. Doen mensen dit? Maar ja wat doe je eraan? Die krengen zijn zo snel, je staat machteloos. Daarnaast kwamen ze van achteren dus was ik bang dat we ze nog een x tegen zouden komen, en dat was dan ook het geval. Gelukkig waren we er toen op voorbereid.

Lachend stond ik aan het stuur terwijl ze ons van voren naderden. Linn en Sam zaten veilig in de kajuit met het deurtje dicht en ik stond in mijn zwembroek, kom maar op! De mannetjes vinden het meteen niet meer leuk. 1 van die gasten deed nog een slappe poging maar mijn uitnodigende gebaar gaf hem schijnbaar niet de voldoening die hij nodig had om de klootzak uit te hangen. Mafkezen…

Blijft toch een uniek ding de BGE, fijn om weer ff te mogen proeven, dankjewel Nico en gefeliciteerd! Een heel weekend, samen met mijn BBQ maatje, ouwe koeien uit de sloot halen, geweldig, hoort er toch ook bij. Al is mijn verleden zo anders dan waar ik nu zit ik kijk er met veel plezier op terug. Gelukkig mag ik nog ff door, dat kunnen niet alle mensen zeggen…

Bij het verleden hoort een toekomst en dromen, daar ben ik tijdens deze klamme nacht mee bezig geweest. Ik heb geen dromen, ben niet bezig met een volgende deal, huis, baan, auto of boot. Denk niet aan mijn pensioen of aow, die zijn er niet. Er is geen toekomst waarop ik mij wil voorbereiden, er is alleen het nu. Ik bouw niets op, werk nergens aan, spaar niet, er is alleen vertrouwen, en weten, dat dromen geen zin heeft.

Ben een slechte onheilsprofeet merk ik. Een beetje fulmineren in mijn stukkies gaat nog maar face to face vind ik het lastig. Lastig om het te hebben over de mogelijkheid dat wij in een veranderende wereld leven waarin dromen geen zin heeft. Waarin iets opbouwen volgens mij weinig zin heeft. Maar het is helemaal niet leuk dat te zeggen, om dat rond te bazuinen, misschien is dat het wel wat ik mis bij de meeste profeten. Het lijkt wel of ze er behagen in scheppen om kond te doen van het slechte nieuws, ik vind het lastig.

Misschien dat hoe ik leef mensen aan het denken zet, moet ik het (nog) niet verbaal uiten. Ik ben er nog niet uit. Laat ik me maar bezig houden met Ezechiël, stukje bij beetje worstel ik me erdoorheen. En er, ondertussen, gewoon zijn, das voor het moment voor mij genoeg.