Maand: december 2023

Zei een collega afgelopen week tegen mij. Geld, Mammon, we zijn er gek op. Gek staat voor zot, dwaas, van het verstand berooft. Maar ook voor verzot op of erg gesteld zijn op. Mijn collega werkt 5 dagen per week en dat vind ze eigenlijk teveel maar ze moet wel, ze is verzot op geld.

“Heb jij geen smartphone? Geen tv? Hoe doe je dat? Ik zou niet zonder kunnen.” “Jou phone houd je gevangen, is het kwaad” antwoorde ik, “Het is het teken van het beest.” “En als meer mensen zouden stoppen met dat ding te gebruiken gaat de wereld er weer een stuk beter uitzien, daar ben ik van overtuigd.”

Ja, ik weet, ik zou mijn mond houden, maar ja, je kan net zo goed vragen of ik niet meer wil ademen, dat gaat niet. Tis toch wel vreemd om weer terug te zijn in de waanzin van de werkende mens. Niet dat ik de afgelopen jaren niet gewerkt heb, maar dat was op een andere manier. Als dakloze zonder polis had ik niets waar ik voor hoefde te werken op wat te eten na. Nu ben ik hier net 1 maand en ben ik alweer in het bezit van 4 pasjes, 2 sleutels en moet ik me nog gaan aanmelden op digitale platformen waar ik helemaal geen zin in heb. En dat is pas het begin, ach we gaan het zien.

Waar leven we voor? Daar ben ik veel me bezig. Hoe ik dat vroeger heb ervaren en wat ik nu tegenkom om me heen. Leven we omdat we gek zijn op geld en daarom hard werken? Of leven we omdat we graag wat wil betekenen voor de mensen om ons heen? De afgelopen jaren heb ik, voor mijzelf, ervaren dat de laatste reden veel voldoening geeft en dat je bewuster omgaat met waar je mee bezig bent. Maar ja als je gek bent op geld dan gaat dat natuurlijk niet werken in dit systeem. Tis zo gek alles is er, in overvloed. En toch willen we meer, zijn we bereid daar onze ogen voor te sluiten. Man, man, laten we vandaag 2023 maar uitzwaaien, alvast een heel gezond en veilig 2024, en weet, geld maakt niet gelukkig…

Tis altijd vroeg als ik begin met mijn stukkie. Een koppie thee erbij, koffie lust ik niet, en dan begin ik met tikken. Nog duf in het hoofd tover ik de eerste zinnen op het scherm, mijn stukkie schrijven is, na thee zetten, het eerste wat ik doe in de ochtend, al bijna 4 jaar, best lang.

Vaak heb ik de avond ervoor al nagedacht over wat ik ga schrijven maar meestal bedenk ik me, of ben ik vergeten wat ik had bedacht, of wil ik gewoon schrijven wat erop dat moment in me opkomt. Er zit geen plan achter, geen gedachte, geen doel. Ik ben ze ooit gaan schrijven zodat mijn kids weten dat ik nog leef. Toen ik net dakloos werd (wat ik nu niet meer ben) was ik bang dat ik ze nooit meer zou zien. Ondertussen woon ik nu met Linn samen en komen Lucius en Fleur gewoon langs, das wel heel fijn! Voor 3 van de kids hoef ik het dus niet te doen, de andere 3 zie ik sws al jaren niet meer dus ik verwacht niet dat die op mijn stukkies zitten te wachten. In het begin begon ik, deze stukkies, altijd met Lieve kids en dan schreef ik op wat ik van alles vind en vond. Maar op zich hoeft dat dus niet meer want ik zie en hoor ze weer vaak genoeg. Voor mijn kids hoef ik ze niet te schrijven, die lezen deze stukkies ook niet, ze vinden het een hoop gezeur over niets.

Ik schrijf deze stukkies voor mezelf, ik heb het al vaker opgeschreven. En het interesseert me heel weinig of mensen ze lezen of niet. In het begin had ik best veel lezers want toen plaatste ik ze op fakeboek en linkeduit, maar toen ze me daar verwijderde vanwege de desinformatie in mijn stukkies, lezen volgens wordpress gemiddeld nog zo’n 20 tot 30 man per dag mijn stukkies. En dat is nu al bijna 4 jaar zo want ik werd in 2020 al gecanceld door fb en lu. In die 3/4 jaar dat ik ze nu schrijf zijn veel mensen die mijn stukkies lazen, of lezen, afgehaakt vanwege mijn taalgebruik of vanwege uitspraken die ik heb gedaan of omdat ik teveel met God bezig ben de laatste tijd of omdat mijn baard niet goed zit of omdat ik gewoon niet kan schrijven. Om allerlei redenen stoppen mensen met het lezen van mijn stukkies, en dat vind ik prima. Tis fijn dat ze hier geweest zijn, en ik hoop dat ze ervan genoten hebben. Mijn stukkies blijf ik nog even schrijven, ik heb er lol aan. Al is er helemaal niemand die ze leest het zal me een rotzorg zijn, sorry. Tis mijn getuigenis van mijn stommiteiten, van mijn absurde keuzes, van mijn geloof in God. Want dat Hij ze leest daar ben ik zeker van, en dat Hij het er niet altijd mee eens was en is dat weet ik ook, maar Hij blijft ze lezen, gelukkig maar….

Na Colorado de tweede staat die niet wil dat tie America weer Great maakt. Het ziet er somber uit voor de man maar geloof me, he’ll be back en bigger dan ever. In de volksverlakkerij krant zag ik een berichtje staan dat de vaxxxen misschien toch niet zo safe en effective waren dan tot nu toe gedacht, zou het dan toch echt? De eerste Nederlander is een rechtzaak aan het voorbereiden. En dan nog die trekpop in het oosten, de oorlog zit er nu wel op. Het gnoompje in het witte huisje is (achter de rug van die heks uit Brussel) bezig met onderhandelingen met poetin, sssssttttt mogen wij nog niet weten maar hij heeft een wapenstilstand nodig, heeft het te druk met andere, meer belangrijkere, oorlogen. Het duurt ff maar ooit komt de waarheid aan het licht.

Tis toch wel geruststellend om te zien hoe Amerika goed voor onze belangen zorgt. De oorlogen die ze zijn begonnen tijdens mijn leven zijn niet op twee handen te tellen. En allemaal uit naam van de democratie! Nou, daar kan je toch niets tegen hebben? En kijk wat er van al die landen is geworden waar America de democratie heeft gebracht! Afganistan, Irak, Noord Korea, ach ik kan nog wel even doorgaan maar laat ik het hier maar bij houden, moet zo werken…

En dan staat er vandaag op de voorpagina dat de Nederlander er klaar mee is. Dat de onvrede bij de burger groot is. Nee echt? Hoe kan dat nou? Is die burger er nu al achter? Dat alles om hem/haar heen 1 grote leugen is? Nee, zeker niet. Ze hebben, nog steeds, niet door dat ze gruwelijk genaaid worden, dat al die triljarden die de afgelopen jaren door het coronaputje zijn gespoeld voor niets zijn geweest. Dat de oorlog in het oosten al in 2014 begon, dat wat in het Midden-Oosten gebeurt 1 groot, triest, toneelspel is. Nee ik denk dat dat de gemiddelde Nederlander geen moer interesseert. Als dat wel zo was geweest waren ze wel eerder opgestaan. De gemiddelde Nederlander ziet alleen dat zijn of haar veilige leventje naar de gallemachies aan het verdwijnen is, tja helaas, te laat.

Kijk hieronder ff, tis toch geweldig! Vanwege de hoge inflatie daalt de schuld, hahahahaha. Alles is een leugen…

Huisarts Els van Veen sprak daar samen met Marlies Dekkers over de gevolgen van haar keuzes tijdens de covid-hoax. Tijdens dit gesprek sprak Els de woorden: “Ik ben de angst voorbij”, dat vond ik een mooie zin, de angst voorbij, is dat mogelijk?

Het ging haar om de angst voor het verlies van haar goede naam, van haar baan, van haar werk. Omdat ze niet meeging in het narratief tijdens de hoax ligt ze nu onder een vergrootglas. Onderzoeken en controles of ze wel door mag gaan met haar werk, of ze wel een goede huisarts is. Nu heeft ze zelf geen praktijk meer maar ze werkt nog wel in de branche en heeft daar haar accreditatie voor nodig, toch lullig als je die kwijt raakt, zeker als je je werk met heel veel passie doet, en dat doet mevrouw van Veen.

Maar ze is dus de angst voorbij en dat gevoel heb ik ook een beetje. Want het is natuurlijk niet slim wat ik aan het doen ben maar ik heb geen zin meer om me te verstoppen. Laat ze maar komen, ik vertrouw ze toch niet meer, heb totaal geen respect voor welke officiële instantie dan ook. Maakt niet uit wat ze met me van plan zijn, mij krijgen ze toch niet bang, ik ben de angst voorbij.

Mevrouw van Veen is gelovig, dat maakt het wel makkelijker om geen angst te hebben. In de afgelopen 4 jaar heb ik gemerkt dat God werkelijk voor mij zorgt en beter dan welke officiële instantie ook. Ondanks dat ik domme dingen doe, probeer aan Zijn aandacht te ontsnappen, weg probeer te lopen van Hem, blijft Hij bij me en zorgt voor me. Ik wil dan ook niet meer weglopen, me niet meer verstoppen maar laten weten dat ik er nog steeds ben. Dankzij Hem, dat moet ik er wel bij zeggen, Hij die ik in de afgelopen 4 jaar weer heb leren kennen. Is die hoax toch nog ergens goed voor geweest!

Niet meedoen met discussie’s, niet ingaan op vragen of vertellen hoe het met mij gaat. Als mensen vragen of ‘alles goed’ gaat gewoon bevestigend antwoorden. Dat moet ik doen en das niet makkelijk voor mij. Kheb nou eenmaal overal een mening over en laat die graag horen, maar dat moet ik, nogmaals, niet doen.

Dan blijft het gezellig en dat is waar het om draait in deze absurde tijden, gezellig doen. En ik moet bekennen, ik ben niet zo gezellig, al jaren niet meer, ik twijfel of ik het ooit ben geweest. Gisteren vertelde ik per ongeluk dat ik eerste kerstdag voor het grootste gedeelte alleen heb doorgebracht. Geen moment dacht ik eraan dat er veel mensen zijn die dat verschrikkelijk vinden, dat er zelfs liedjes over geschreven zijn dat dat verschrikkelijk is. Ik heb genoten! Lekker met Sam uit, beetje lezen, nadenken, nog een beetje lezen en voor je het weet is de dag voorbij en moet je naar bed omdat je de volgende ochtend een stukkie wilt schrijven. Vandaag ben ik ook weer alleen, heerlijk!

Ik wil eigenlijk niet over het nieuws beginnen, maar dat die heks weer uit ons landje vertrekt das toch wel mooi meegenomen. Samen met haar Palestijnse man vertrekt ze naar Gaza. Het maakt niet uit hoe groot de fuck-up is in je vorige baan, als je eenmaal in dat cirkeltje zit dan zorgt men voor elkaar. Ze zou Nederland er weer bovenop helpen, ging voor het inclusieve, woke verhaal. Nu daar weinig, tot niets, van terecht gekomen is, half Nederland op geertje heeft gestemt, terwijl er van haar partij niets meer over is, staat er toch groots in de kranten dat ze een belangrijke nieuwe baan heeft. Hoe dan? Met pek en veren zou ze afgevoerd moeten worden door de mensen die op haar gestemd hebben, dat mens heeft er werkelijk een zooitje van gemaakt en nu moeten we erop vertrouwen dat ze de oplossing is voor die arme Palestijnse kindertjes, wat een farce.

Gelukkig heb ik mijn stukkies waarin ik mag fulmineren, der is volgens wordpress toch geen hond die ze leest. Ik meng me niet meer in discussies, doe niet meer mee als er om meningen worden gevraagd, in mijn stukkies mag ik me uiten van mezelf, verder niet. Dat gaat niet makkelijk worden, misschien wel onmogelijk maar ik ga mijn best doen. Gisteren is het gelukt! Ik heb mijn mond gehouden tijdens mijn werk, ik ga het volhouden, echt….

Dat zijn de extra doden dit jaar in de eerste 44 weken. Vorig jaar waren het er, in totaal, 19.326. En dat terwijl er geen oorlog is in Nederland, geen aardbevingen of tsunami’s waardoor er een hoop slachtoffers te betreuren zijn. Niets van dat alles, er is geen enkele reden te bedenken waarom er zoveel extra mensen dood gaan. Want dit is ontzettend veel! Dit zijn oorlogsgetallen, dit is echt totaal absurd.

En het is niet alleen in Nederland, er zijn uitzonderingen maar kijk ff naar het filmpje van John, de link staat hieronder, John heeft het allemaal uitgezocht en er een filmpje van gemaakt. John is zelf 2x gevaxxxt, John was geen wappie, John durft wel om zich heen te blijven kijken, dat kan je niet van iedereen zeggen.

Voor mij is dit het moeilijkst, dat je niet meer met mensen kan praten over wat er om ons heen is gebeurt en nog steeds gebeurt. Want of het nu gaat over die trekpop in Oekraine, die gnoom in de US, Wuhan, de mondvodden, lockdowns, klimaat, die griezel van een hugooootje of pinokkio, je mag er niets over zeggen want dan wordt je gecanceld, verwijderd of ontvriend. Dus dan kan willempie wel leuk zeggen dat we er met elkaar over moeten praten en weer moeten verbinden, nou sorry, kom eerst maar ff langs en dan vertel ik je hoe het was om door 9 politie agenten, met mondvod voor, uit je campertje getrokken te worden en door 5 agenten geintimideerd te worden omdat ze willen dat je ook zo’n lapje voor je mond doet. Hoe het voelt om een paria te zijn. Hoeveel pijn het heeft gedaan. Kom ff een koppie thee met me drinken, je bent welkom.

Excess deaths (youtube.com)

Tis ook geen motregentje, nee het kwam gisteren echt met bakken tegelijk naar beneden, bah bah bah, ben er wel klaar mee. Toen ik in Zwitserland was viel het mee met de regen, we zaten op 1600 meter hoogte en dan regent het schijnbaar minder. Daarvoor lag ik in de klotsbak bij Namur en toen regende het ook continu. Volgens mij regent het hier al een maand of 3/4, ff kijken, tis december, september regende het. oktober regende het, november regen, yep 4 maanden regen, wat een triestheid.

Ik hoop dat Elanor en Frodo nog leven en niet verzopen zijn. Ik liep gisteren zelf met Sam door een weiland en moest omdraaien want ik kon niet verder lopen. Zakte helemaal weg de modder in, er was geen bodem meer. Als ik daar last van heb dan hebben Noor en Frodo dat ook, arme ezels, tis veel te nat hier, ik moet Luna bellen.

Gisteren een gezellige avond gehad! De kerstnachtdienst die om 19.00 begon was heerlijk knulig georganiseerd, ik voelde me thuis. Tis zo leuk om te zien hoe de koorleden stijf van spanning beginnen en dan langzaam een beetje loskomen. Ik heb genoten. Daarna thuis, in ons chaletje, gezellig, met Lucius en Linn, de avond doorgebracht, het was een mooie kerstavond, nu de dagen nog, we gaan ervan genieten…

Moet het er toch ff over hebben, over de F16’s die die trekpop van ons als kerstcadeautje heeft ontvangen afgelopen week. De leopard tanks zijn ondertussen op, daar hebben ze een week of 3/4 plezier van gehad. Nu mogen ze onze oude F16’s slopen, ik geef ze max 2 maanden. De russen zijn iig erg onder de indruk….

Vroeger vond ik kerstavond altijd het leukst. Dan mochten we opblijven en gingen we naar de kerstnachtdienst. Het was altijd veel drukker in de kerk dan normaal en dat gaf een speciale sfeer. Een sfeer van verbondenheid, van begrip en devotie. Zo kwam het op mij althans over als klein jochie, het maakte indruk op me, die sfeer. Ik ben hem in mijn volwassen leven nog niet tegen gekomen.

Toch doe ik er alles aan om nog steeds met de ogen van een kind naar de wereld te kijken. Das niet makkelijk, ik weet teveel. Maar toch lukt het me steeds beter nu ik mijn vertrouwen terug heb. Mijn vertrouwen in iets wat groter is dan mij. Vroeger was dat mijn vader, kan daar moeilijk over doen maar zo is het. En nu is het weer mijn Vader, alleen niet mijn pa maar de Vader in de hemel, man wat ben ik ze beide lang kwijt geweest.

Ik zal die dag nooit vergeten dat ik net in de bijbel begonnen was. Het eerste hoofdstuk van Genesis was me al te moeilijk, ik klapte de bijbel dicht en sprak hardop uit dat ik hulp nodig zou hebben om door die bijbel heen te komen. Ik klom de Mithrandir uit en stapte de wal op, op zoek naar een kerk in een dorpje waar ik nog nooit geweest was. Er liep een man over een brug en ik besloot hem aan te spreken. “Kunt u mij vertellen of er hier een kerk is?” “Ja natuurlijk” zei de man, “Ik ben dominee geweest in dit dorp, loop maar even mee.” Door die ontmoeting ben ik de mensen tegen gekomen die mij de afgelopen maanden geholpen hebben met het lezen van de bijbel, met het weer vinden van God, ik ben Hem lang kwijt geweest.

Hij mij niet btw, als ik terug kijk op de afgelopen 4 jaar heeft Hij me geen moment in de steek gelaten. Nooit ben ik iets tekort gekomen, alles is er altijd geweest. Hoe boos ik ook ben geweest op de hele wereld, op alles en iedereen om me heen, Hij zorgde dat het me aan niets ontbeerde, eigenlijk ongelooflijk, maar tis wel waar.

De kerstnachtdienst begint hier vandaag om 19.00, das erg vroeg vind ik. Maar ik kijk ernaar uit, ik hoop dat ik me weer hetzelfde ga voelen als een jaar of 7/48 geleden. Ik ga voor veilig, ik ga voor gereformeerd, dat ken ik nou eenmaal, daar zat ik vroeger ook. Wat een jaar, ik schreef het al toen ik 55 werd, dat dit een heftig jaar zou worden. Toen was ik de dominee nog niet tegengekomen, had nog geen stallen uitgemest of natuurgebieden ontdaan van sint jacobskruid. Was er niets dat uitzicht gaf op een baan die mij de kans zou geven om te koken, voor vreemdelingen, met 5 speciale ingrediënten. Dankbaarheid, Barmhartigheid, Nederigheid, Verwondering en Liefde.

De Fransen! Gisteren heeft de laatste Franse militair het land verlaten. Nergens lees je er iets over, geen felicitatie aan de bevolking van Niger, geen bloemetje naar de nieuwe president, niets helemaal niets. Wel vanuit China en Rusland, die hebben wel een bloemetje gestuurd, met een lekker flessie erbij daar houden die mannen in Niger wel van. Hebben ze ook wel verdient na ruim 100 jaar door de Fransen gekoloniseerd te zijn geweest. Al denken de Fransen daar anders over.

In Oekraine gaan ze een gigantische afvalberg opzetten voor Amerika. Die trekpop heeft akkoord gegeven op het bouwen van een gigantische afval stort voor chemisch, nuclear en andere rommel waar Amerika zich geen raad mee weet. Tja, Quid pro quo, voor wat hoort wat. Haiti ligt nu wel zo’n beetje vol, die zooi moet ergens anders heen en Oekraine is lekker groot, daar kan nog wel wat zooi heen. Het leuke is dat deze dealtjes geregeld worden door hele rijke mensen met heel veel invloed. En dat ze door dit soort dealtjes nog veel rijker worden. alexander soros zit achter deze deal, das de zoon van die andere soros, en die mensen zijn al zo rijk. Tis echt ongelooflijk om te zien wat geld met mensen doet, tis walgelijk.

1 of andere Finse politicus heeft geroepen dat de koude oorlog weer terug is. Er liep een klein kwijlstraaltje langs zijn kin terwijl hij dat zei. Wat je als machthebber niet allemaal kan doen als je volk denkt dat ze in een oorlog zitten. Als je ze voorhoud dat alles naar de klote gaat als jij niet heel veel geld uitgeeft om dat te voorkomen. Het klimaat was al een goeie, maar steeds meer mensen geloven er niet meer zo in. Dus dan heb je wat anders nodig en niets werkt zo goed als een oorlog om mensen bang te maken. En een koude oorlog klinkt zo lekker sinister. Het koud hebben is al k*t maar tijdens een oorlog helemaal. Dat levert een hoop angst op, alleen het idee al!

Morgen weer naar de kerk en vandaag mag ik werken! Mijn eerste dag bij mijn nieuwe baas. Zal tijd worden, kheb weer lang genoeg niets gedaan. Ben erg benieuwd, heb er echt zin an. Lekker koken voor mensen die het nodig hebben. Moet alleen best wel een stukkie fietsen en man man wat een baggerweer nog steeds. Nou ja, ik smelt niet, komt allemaal goed, ik ga er een mooie dag van maken!

Maanden geleden schreef ik het hier al op. Dat elensky door zijn manschappen heen is en begonnen was met jonge vrouwen in te zetten. Dat in de tijd, toen de strijd, in Bakhmut nog een hot item was in het nieuws, de gemiddelde levensverwachting van een soldaat, aan het front, 30 uur was. Dat hou je niet lang vol, dat gaat je opbreken en dan heb je vers bloed nodig. En nu staat het in onze kranten, dat die trekpop mannen nodig heeft om tegen poetin te vechten. Hij is er doorheen. Meer dan een half miljoen jonge mannen heeft hij er doorheen gedraaid. En waarom? Omdat wij het wilden, omdat het westen lithium nodig heeft en dat zit nou eenmaal daar in de grond. In Israel draait de oorlog om gas, voor Gaza ligt een gigantisch gasveld in zee. Energie speelt altijd een grote rol als het gaat om oorlogen, mensen levens veel minder.

1,7 miljoen Afghanen zijn op de vlucht, 7 miljoen Soedanezen. Tis niet belangrijk, er wordt niet over geschreven. Gaat ook om niets, ja, okay, om mensen maar daar hebben we er al teveel van volgens veel geleerden. Nou heeft het westen elensky opgegeven. Wel een leuk detail, de Washington Post had tot gisteren een speciaal ‘Oekraine War’ knopje, tot gisteren, plan B is in werking gezet, we trekken onze handen van Oekraine af.

Alles op het Midden Oosten, een nieuwe oorlog met de Houthi’s, waarom niet? Tis nogal wat, Yemen wordt nu al jarenlang door Saoudi Arabie gebombadeert, eigenlijk vechten de Ayatholla van Iran en MbS van SA daar een prive/godsdienst oorlogje uit, gefinancierd door het westen. Dat heeft de mannen in Yemen gehard tot ongelooflijk strijdlustige militairen. Ze doen daar niets anders dan vechten, als je geboren wordt als man, krijg je geen knuffel maar een handgranaat in je wieg. Een Houthi leeft niet voor zichzelf, voelt zich verantwoordelijk voor zijn volk en gelooft dat er na dit leven een beter leven komt. Dat dit leven een voorbereiding is op een leven bij Allah en dat het een eer is om heldhaftig, voor je volk, te sterven. Kom daar maar eens mee aan in het westen, zelfzuchtige consumerende zombie’s, alleen maar bezig met onszelf. Dan kan je nog zoveel wapens hebben, nog zoveel nepgeld, technologie of fantasie, dat gaan wij nooit winnen. Misschien moet ik toch maar Turks gaan leren….