Wat een guur en nat klote weer. En natuurlijk moest ik eruit, dingen regelen. Boodschappen doen, zorgen dat we huishouddoekjes in huis hebben bijvoorbeeld en wc-rommel. En natuurlijk ben ik de wc-borstel vergeten, dom, dom, dom. Nu zijn er heel veel dingen die ik graag tweedehands koop maar veel spullen zijn, tegenwoordig, tweedehands duurder dan nieuw. Waar zouden we zijn zonder de action, ongelooflijk, een nieuwe honden voerbak voor 99 cent, kan toch niet?
Toen ik de aldi uitkwam en stond te hannesen met al mijn rommel, kwam heel stilletjes een jongeman op mij afgefietst. Baardje, grote capuchon over zijn hoofd. Ik voelde even of ik nog wat kleingeld in mijn zak had om aan hem te geven, ik was ervan overtuigd dattie daarom kwam vragen. Psssssssst, pssssssssst, psssssssst, fluisterde hij mij toe. “Sorry, wat zeg je?” vroeg ik hem, “Kan ik wat voor je doen?” “Weet u dat Jezus van u houd” fluisterde hij nogmaals, heel schuchter, angstig en gegeneerd. Ik was totaal verrast, “Sorry, wat zeg je?” Weet u dat Jezus u lief heeft.” fluisterde hij weer. “Ja, dat weet ik, nou en of, Hij zorgt voor mij iedere dag.” Schreeuwde ik het bijna uit want ik begreep dat God mij kwam vertellen naar welke kerk ik vandaag moet, “Daar ben je eindelijk.” Zei ik er achteraan.
Na een kort, leuk gesprek, wilde ik verder. We stonden daar gruwelijk op de tocht voor die Aldi, Sam wilde naar huis, het was koud en nat. De jongeman snapte er niets van, zat mij met open mond aan te kijken. Ik had een foldertje van hem gekregen waarop het adres van de kerk stond waarheen ik zo ga. Tis niet zover fietsen, das wel fijn want het is nog steeds gruwelijk slecht weer. Vrijdagavond vroeg ik in een gebed of God mij wilde laten weten naar welke kerk ik moest gaan vandaag en hoppa daar komt een schuchtere jongeman het mij vertellen. Vertrouwen op God, tis niet altijd makkelijk dat moet ik bekennen maar man, man wat gebeurt er een hoop als je je overgeeft, dank U heer….
