Het lijkt mij namelijk wel wat om mijn eigenste atoombunker te bouwen in de achtertuin. Tis heel populair onder de rijken der aarde, atoombunkers. billy heeft er een heleboel, mark bouwt er 1 in Hawaï voor volgens mij een slordige 360 miljoen. oprah, jeff, kayne en elon ze zijn er allemaal mee bezig, eigenlijk iedereen die iets voorstelt is wel bezig met een atoombunkertje dus is het tijd om mezelf er eens in te verdiepen.
Het gekke is dat diezelfde rijken der aarde ook al weken bezig zijn met het verkopen van hun aandelen. Terwijl de beurzen, wereldwijd, nog nooit zo hoog hebben gestaan verlaten de rijkste aandeelhouders juist de beurs. En dat doen ze niet om die bunkertjes te betalen, zo’n bunkertje van 360 miljoen is speelgeld voor deze mensen. Als je miljarden bezit maak je je niet druk over een paar honderd miljoen. Maar waarom bouwen ze bunkers, verlaten ze de beurs en kopen ze fysiek goud en kunst? Waarschijnlijk omdat het zo goed gaat in de wereld, daarnaast, wat moet je anders met al dat geld?
Speculeren over wat ik zou doen als ik zo rijk zou zijn is voor mij onmogelijk. Ik moet er ten eerste niet meer aan denken, geld zegt me werkelijk niets meer. Vroeger wel hoor, mijn streven was absoluut om rijk te worden maar het leven heeft me geleerd dat geld, Mammon, er niets toe doet als je gelukkig wil zijn. Gisteren las ik een bericht over een vrouw van 35 die, omdat ze zo depressief was, euthanasie mocht plegen en dat ook heeft gedaan. De kranten staan er vol mee, euthanasie plegen is in, wordt genormaliseerd. Het maakt niet meer uit hoe oud je bent, als je het leven niet meer ziet zitten dan maak je er een einde aan met hulp van medici, u vraagt wij draaien. We zijn als mensheid nog nooit zo rijk geweest maar ook nog nooit zo ongelukkig. Zelfmoorden zijn aan de orde van de dag, een leven is niets meer waard. Ik kan me daar werkelijk niets bij voorstellen, iedere dag sta ik op en ben ik benieuwd wat de dag me gaat brengen en hoeveel moois ik weer ga beleven. Het horen van de vogeltjes, de komst van de lente, mijn gesprekken met de Heer, er is zoveel te doen dat ik iedere dag weer ‘dood’moe in slaap val. En wat ben ik dan weer blij dat, als ik weer wakker word, ik nog meer vogeltjes hoor fluiten, de lente weer een stapje dichterbij is, ik weer alles uit de dag mag halen wat erin zit. Er komen zoveel mooie, nieuwe avonturen aan, ik kan dan niet wachten om op te staan, kom maar op! Ik ben er klaar voor.
Enjoying the passage of time, Lucius, mijn zoon, leerde me deze zin, wat een geweldige uitspraak! Hoe komt het dat we er zoveel moeite mee hebben? Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat het Mammon is die daarvoor zorgt, geld maakt niet gelukkig het slokt je op en spuugt je uit. Maar het zit zo diep bij de meeste mensen, bij eigenlijk iedereen om me heen dat het erover hebben geen enkel nut heeft. Inzien dat het juist het streven naar geld is wat ons ongelukkig maakt is een onderwerp waar we niet over willen en kunnen praten. Alles draait volgens dit systeem om geld, alles en iedereen vraagt erom, we zijn er door geobsedeerd. En dat terwijl alles er is, en dat terwijl Hij voor je zorgt, vooral als je geen geld hebt. Het enige wat je moet doen is geloven, in Hem, in Zijn grootsheid en erbarmen. Kom daar maar eens om, tis onmogelijk. Maar ik ga weer genieten van het passeren van de tijd, heb er zin an:-)
.