Op naar het droogste voorjaar, de heetste juli, de extreemste zomer, de koppen in de kranten kan je je al voor de geest halen, we gaan voor groter dan groots! Armageddon, kom maar op.
macronnetje wil mijn zoon naar het oosten sturen. Ik schreef er een tijdje geleden al over. Een navo leger moet ons gaan redden tegen de poetin. Duitsland sputtert nog wat tegen maar ik zag pinokkio verlekkerd kijken. Ze gaan gewoon door, stemmen elkaar op belangrijke positie’s om de macht te behouden. Angst zaaiend om het gepeupel te blijven controleren. Er is een oorlog nodig om draconische maatregelen te nemen rondom europese belastingen en een europees leger, een inclusief leger, dat dan weer wel.
Oorlog, ziekte, transgender BS, klimaathorror, groteske inflatie, het houd niet op. Het bestaat omdat het aandacht krijgt. En als iemand er aan mee doet ben ik het wel, dat besef ik me terdege. Ik ben ervan overtuigd dat wij een andere realiteit kunnen creeeren door er anders naar te kijken, maar dat is niet in het belang van de huidige machthebbers. Die floreren op het zaaien van angst, op angst draait de economie, en daar pikken we allemaal een graantje van mee.
Allemaal! Ik kom zo weinig mensen tegen die werken omdat ze daarmee iets voor een ander doen. Ik probeer dat nu op mijn werk te doen, niet koken omdat ik er geld mee verdien maar om te zorgen dat de ontheemden lekker eten. Tuurlijk ik verdien er wat mee en dat heb ik nodig om de huur te betalen, te eten maar ik doe mijn best om als ik kook er liefde in te stoppen, een beetje dankbaarheid, verwondering, barmhartigheid en een ietsje pietsje nederigheid. Das niet makkelijk, tis niet dat iedereen dat doet. Maar soms kom je zo iemand tegen, bij de appie bv, daar zit hij achter de kassa. Altijd vrolijk en ontzettend behulpzaam, je voelt dat hij het doet omdat hij er een beetje liefde in stopt. Liefde voor de mens, het leven, de ziel. Dankjewel, man achter de kassa!
