Maand: februari 2024

Nou nee, niet echt. Vooral ellende, uitsluiting en boze reacties. Waarom blijf ik ze schrijven? Wie publiceert er nou, zonder erover na te denken, zijn of haar eerste gedachten iedere ochtend, al bijna 4 jaar lang? Das vragen om moeilijkheden, maar gelukkig leest bijna niemand ze.

Een collega vroeg me dat gisteren, of ik er geld voor krijg. Het idee alleen al, dan zou ik nooit kunnen schrijven wat ik allemaal geschreven heb. Nee dit zijn mijn stukkies. En ik hoop ze, als ik een jaar of 90 ben, terug te kunnen lezen met een glimlach, daar doe ik het voor en om mijn gedachten te ordenen, na weer een rusteloze nacht. Het leven doet me pijn, letterlijk en figuurlijk.

Letterlijk omdat ik me al dagenlang in mijn vingrs snijd of mezelf verbrand. Volgens Linn is dat een teken en moet ik er lering uit trekken, ik denk dat ik gewoon niet goed op let. Figuurlijk omdat er zo verschrikkelijk veel leed is op de wereld en dat dat bewust gecreëerd wordt, vooral door westerse, ‘democratisch gekozen’ politici. En de meerderheid van de westerse burgers doet niets anders dan weg kijken zolang het ze zelf maar niet raakt. Ik schrijf het al jaren, we zorgen alleen voor ons eigen zielige leventje, we zorgen niet voor elkaar.

Zaterdag viel Avdeevka en volgens het nieuws was dat een besluit van de nieuw generaal van Oekraine. Hij zou zijn troepen opdracht hebben gegeven zich terug te trekken om slachtoffers te voorkomen. Nou ik kan hier beelden plaatsen die nog steeds bij mij op het netvlies staan van doden en gewonden die opgevangen worden door de Russen. Het was totale chaos, de soldaten van het Oekrainse leger moesten te voet vluchten of gaven zich over omdat er totaal geen ondersteuning was. Maar het journaille blijft ons vertellen dat het een gecoördineerde actie was, en daarom schrijf ik deze stukkies, opdat ik niet vergeet.

Want het zijn allemaal leugens. Of het nu gaat over Oekraine, de covid-hoax, oversterfte, de economie, Gaza, Taiwan, gnoom biden, chainsaw milei, rutte of heksje ursula die afgelopen zaterdagavond, terwijl in Avdeevka duizenden soldaten vermoord of gevangen werden genomen, een feestje vierde met navo topman stoltenberg, john kerry, de klitschko broertjes en nog een paar zichzelf belangrijk vindende hotshots. Het thema was ‘Prost gegen de poetin’, ofterwijl, zuipen tegen de poetin, waar is mijn teiltje.

https://www.bild.de/politik/inland/politik-inland/bild-msc-freedom-night-in-muenchen-prost-gegen-putin-87197448.bild.html

Ik schrijf om niet te vergeten, om niet gek te worden, om mezelf te blijven herinneren, meer is het niet. Of het slim is dat kan je je afvragen. Maar ik zie me al zitten als 90 jarige, ergens weggestopt in een klein kamertje met tralies voor de ramen. Geweldig lijkt me dat om dan iedere dag een stukkie te kunnen lezen, ongecensureerd, rauw en soms over de top maar wel eerlijk. De hersenspinsels van een 55 jarige wappie, ik weet zeker dat ik dan veel lol heb.

“Oekrainse” soldaten met een engels accent.

Dat ga ik niet redden met mijn stukkie. Linn was gisteren op pad met Sam en pas errug laat thuis. En dan lig ik toch onbewust op Sam te wachten. Tis een raar idee dat hij niet naast me ligt maar ik weet ook dat als ie thuis komt hij boven op me zal springen en dat ik dan sws wakker zal worden. Daar bereid ik me dan liever op voor waardoor ik veel later wakker ben dan normaal, een kort stukkie dus.

Gisterenavond wel veel nagedacht over waar dit stukkie over zou moeten gaan, daar had ik tenslotte de tijd voor. Als ik titels zou gebruiken dan zou verwarring een goede zijn. Niet om mij heen maar vooral in mezelf en daar moet ik wat mee. Het komt vooral neer op keuzes maken, er echt voor gaan, mezelf niet laten leiden door angst of onzekerheid. Echt kiezen voor God, voor Jezus of blijven zoeken naar antwoorden die ik toch niet ga vinden. Daar ben ik namelijk best goed in, in mezelf bezig houden met semi-intelligente vragen om maar niet te hoeven kiezen. En daar moet ik mee ophouden anders heb je kans dat iemand anders voor mij gaat kiezen en dat zou jammer zijn. Vandaag een drukke dag, genoeg tijd om er tijdens het koken mee bezig te zijn. Ik ga mijn best doen, fijne zondag!

Nou die stonden er dus niet. Oja, daar komt er 1 maar he wat jammer ik kan als enige niet mee. De buschauffeur moest bijna lachen terwijl hij het zei: “dat gaat niet meer meneer, we zitten vol.” Ik was namelijk zo viendelijk geweest te wachten tot iedereen een plekje had gevonden aangezien ik Sam bij me had. Mensen liepen bijna over elkaar heen om die bus binnen te komen en dat leek mij geen succes met Sammie. En dus stond ik daar als enige, nou dat lieg ik, Sam was bij me.

Ach denk je er zal zo nog wel een bus aankomen maar dat gebeurde niet. Er reed wel een trein langs en die reed gewoon door terwijl er nog mensen in zaten. Ik vroeg een jonge dame of zij meer wist en ja hoor dat was zo. “De treinen rijden weer meneer, ik denk niet dat er nog bussen komen.” En ze ging weer verder op haar smartphone. Er werd niets omgeroepen, er liep geen NS medewerker rond om de reizigers in te lichten, ik had een smartphone moeten hebben met een NS alert app erop om hiervan op de hoogte te zijn en laat ik die nou niet hebben, tsja dom.

Er was veel controle in de trein. Conducteurs zijn tegenwoordig conductrices van mijn leeftijd valt mij op. Al zie je op sommige trajecten 4 of 5 stoere mannen instappen met kogelvrije gele vesten aan. Dat ziet er best imponerend uit. Persoonlijk vind ik het dan zo’n afknapper als ze me alleen maar om mijn kaartje vragen, je hoopt op meer actie als je ze zo binnen ziet komen in hun aanvalspak, maar dat ligt meer aan mijn fantasie. Ik ben gisteren 4x gecontroleerd en het waren iedere x dames die, naar mijn idee, veel nuttiger werk zouden doen als ze thuis voor hun kinderen, familie, hun omgeving, hun gemeente of dorp aan het werk zouden gaan. Maar daar hebben we geen tijd meer voor omdat we anders de rekeningen voor de stroomstoringen niet meer kunnen betalen. Das logisch.

De leefbaarheid in veel dorpen en steden neemt zienderogen af, gek he. Maar ik zie een oplossing aan de horizon opdoemen! Meer controle, niet alleen in de trein maar ook op straat. Tis een kleine stap om die stoere mannen met hun gele kogelvrije vesten uit de trein te halen en ze de straat op te sturen om onze veiligheid te garanderen. Want omdat iedereen aan het werk is, er niemand meer thuis is verdwijnt de leefbaarheid in onze wijken, onze dorpen en steden. Daar kom je alleen maar om te slapen en dan weer aan het werk, de volgende rekeningen voor al die stroomstoringen komen er tenslotte weer aan.

Volgens mij hebben maar weinig mensen door dat we zo verschrikkelijk genept zijn. En misschien moet ik dat maar zo laten. Al vind ik het wel moeilijk. Ik luisterde gisteren naar een preek over het einde der tijden aangezien ik ervan overtuigd ben dat we het laatste oordeel naderen. De voorganger die preekte vind ik goed, hij kent de bijbel als geen ander, ik heb daar bewondering voor. En toch mis ik iets in zijn preken als ik naar hem luister, en veel van wat ik mis heeft te maken met waar ik het hierboven over heb. Maar het zou best kunnen dat ik het hartstikke fout zie, dat ik de bus heb gemist, zal niet de eerste x zijn.

Er komen wat andere rekenmethoden, andere benamingen, bv ‘oversterfte’ wordt ‘verwachte sterfte’ en voor je het weet is de oversterfte weggepoetst. Tis een beproefde methode in de financiële wereld, krijg je het niet voor elkaar om de cijfers er rooskleurig uit te laten zien dan switch je van methode of leverancier van de cijfers en er gaat een hele nieuwe wereld open. De politiek is er ook goed in, je verwisselt de ene marionet met een ander en dan ben je van het probleem af. BTW wat een triest debat over de oversterfte. Kheb het gisteren heel even gevolgt, echt tranentrekkend Dat mannetje van fvd kan die niet een x wat orgineler uit de hoek komen? Er zijn meer dan genoeg onderzoeken, rapporten en bewijsstukken om aan te tonen dat de vaxxxinaties niet 100% veilig en effectief zijn geweest. Gewoon harde cijfers uit de UK of Duitsland kan je daar voor gebruiken. Maar dat meneertje blijft maar op de emotionele toer doorgaan, op zo’n verontwaardigde en verongelijkte manier. En maar anderen beschuldigen, alsof je daar wat mee opschiet, een trieste bedoeling vond ik het, was er dan ook snel klaar mee.

Tis sws een feestweek als het gaat om emoties en flagante leugens. Volgens de volks verlakkerij krant zijn de Amerikanen moe van tRump, kheb hieronder een filmpje van afgelopen dinsdag geplaatst, daarin is te zien hoe moe ze zijn. Dit weekend komt dat kleine trekpoppetje uit Oekraine weer langs bij rutte, innige omhelzingen liggen weer in het verschiet. Het schijnt dat dat mannetje heel lekker ruikt, iedereen wil hem omhelsen en knuffelen. Binnenkort komt er dan ook een parfum uit met zijn naam erop, Elensky number 5 gaat het heten en als je een flesje koopt steun je de verslaving van zijn vrouw zodat ze de staatskas niet meer hoeft leeg te roven. Een win win als je het mij vraagt. Omdat het kan heb ik hieronder een filmpje geplaatst van stoere soldaten op weg naar het front in Avdeevka. Deze bikkels leven waarschijnlijk niet meer daarom ter ere van hen.

Mene Mene Tekel Upharsin. Mooi boek, Daniël. Volgens mij hing er een poster van dit verhaal in een klaslokaal van de lagere school. Daarop zag je een oude verweerde hand deze tekst schrijven, ik vond, en vind, het een machtig verhaal. Dat terwijl je lekker aan het feesten bent er een hand verschijnt die zomaar op de muur begint te schrijven, mystieker kan het niet, spookachtig, geweldig mooi. Geteld, Geteld, Gewogen en Verdeeld. Er is niets nieuws onder de zon. Ik ben ervan overtuigd dat God ook nu alles heeft geteld en gewogen, de vraag is hoe het verdeeld gaat worden al vind ik dat persoonlijk niet zo belangrijk, kheb niets om te verdelen. Ik hoop alleen dat Hij mij meetelt en me op de weegschaaal legt zodat ik kan zien waar ik tekort kom. Tel mij mee Heer, Weeg mijn zonden, in Jezus naam, Amen.

2 jaar is hij nu bij me, deze maand precies 2 jaar. Op welke dag hij bij me kwam weet ik niet meer, daar let ik nooit zo op, maar het was februari 2022 dat we elkaar voor het eerst hebben ontmoet. Tis geweldig om te zien hoe hij is gegroeid de afgelopen 2 jaar, hoe hij van een schuw wat onzeker hondje is verworden tot een stoere, trouwe hond die mij elke dag laat weten dat hij het fijn vind om bij ons te zijn. Ik zeg ons omdat Linn het afgelopen jaar veel bij me is geweest en zij voor Sam heel belangrijk is en zeker heeft bijgedragen aan zijn steeds verwenderder gedrag. Van straathond naar culinair expert, das Sam.

Gisteren was ik even op de markt en dan vragen sommige marktkooplui offie een hondenkoekje wil. Zeker op een druilerigere natte dag als gisteren, dan hebben ze toch niet veel te doen. Nou, zeg ik dan, ik weet niet of tie dat eet, tis nogal een zeurpiet met eten maar u mag het proberen. De eierboer mevrouw gaf hem een koekie maar Sam snuffelde er even aan en liet ‘m liggen. Het eerst koekje wat hij aangeboden kreeg van de marktkoopman met hondenspullen moest hij ook niet maar die had er meer waardoor hij Sam toch kon verleiden met een duurdere versie. Er is echter 1 kraam waar hij niet is weg te slaan en dat is de marktslager, daar krijgt hij altijd een flink stuk worst of wat anders lekkers, kijk daar houd hij van.

Wat ik zo mooi vind om te zien is hoe trots hij kan staan. Als we ’s avonds ons laatste rondje lopen moet ik vaak even plassen. Dat kan binnen maar ik doe dat dan graag buiten tegen een boom. Sam loopt dan los maar als hij ziet dat ik ga plassen dan komt hij naast me staan met zijn borst vooruit, staart omhoog en dan gaat tie heel intelligent om zich heen kijken. Alsof hij wil zeggen, ik ben er baas, doe maar rustig aan, ik hou alles in de gaten. Prachtig mooi gezicht vind ik dat.

Hij is alleen teveel en te lang alleen op het moment en dat voelt niet goed Dat moet veranderen en dat gaat ook veranderen. Linn en ik zijn dol blij met ons chaletje maar onze tijd hier zit er weer bijna op. nog een maandje of 1,5, misschien 2 en dan gaan we weer op avontuur. Linn wil naar de zon en ik geef haar geen ongelijk. Ik kijk uit naar mijn bootje en Fryslan, ik mis het water, de rust en de mienskip. En Sam heeft hetzelfde, hij is tegenwoordig gek op zwemmen. Gisteren sprong hij zomaar in een sloot en liep er een tijdje in rond op zoek naar dieper water. We zijn zelf ook een beetje ontheemd, Overijssel is geen Fryslan. Tis tijd voor verandering!

Toen ik jong was kenden we geen valentijnsdag. Tis overgevlogen uit de US, puur gericht op commercie maar zo op het eerste gezicht best een symphatiek feestje. Ik kan me vergissen maar volgens mij heb ik nog nooit een valentijnskaart ontvangen, of ben ik samen met een geliefde op valentijnsdag iets speciaals gaan doen. Denk wel dat ik een bloemetje gekocht heb op valentijnsdag maar daar kan ik me in vergissen. Het zit gewoon niet in me zo’n dag, eigenlijk zou ik moeten zeggen: ‘voor mij is het altijd valentijnsdag’, maar dan zou ik liegen. Ik krijg heeeeeel soms nog wel eens aandacht van vrouwen maar ik ben er voor het eerst in mijn leven helemaal niet mee bezig, moet zeggen dat ik dat zelf ook wel gek vind.

Ik was er vroeg bij, ik weet nog dat ik, samen met Linda, door de buurvrouw van Linda, die tegenover ons woonde, ben betrapt terwijl Linda en ik vadertje en moedertje aan het spelen waren. Dat was voor mijn 7de jaar want we woonden toen nog niet in ons nieuwe huis. Linda was wat ouder dan mij. Als jongen en als jongeman viel ik niet echt op leeftijdsgenoten, ik voelde me meer thuis bij wat oudere meisjes, vrouwen, ik weet ook niet hoe dat komt. Ik mag terugkijken op een rijk en gelukkig liefdesleven, kheb nergens spijt van, ben een gezegend mens al deed ik niet mee met valentijnsdag.

Maar de laatste jaren heb ik er niets meer mee, ik schreef laatst al dat Linn en ik een kennis hebben die er van overtuigd is dat ik vrouwen haat. Volgens mij valt dat wel mee, opzich hoop ik nog steeds dat ik ooit nog eens een leuke vrouw tegenkom waarmee ik oud kan worden maar dan moet ik mezelf wel anders op gaan stellen denk ik. Kheb namelijk niets met emancipatie, volgens mij zijn mannen en vrouwen niet hetzelfde, zijn de demonstraties voor gelijke vrouwenrechten gefinancierd door de bankiers om meer belastinggeld te innen, is het voortrekken van vrouwen voor hoge posities om meer gelijkheid in de samenleving te creëren een vooropgezet plan om mannen te verzwakken. En als ik om me heen kijk is dat goed gelukt. Ben heel benieuwd of alle vrouwen er zo blij mee zijn nu steeds meer mannen zich als wijven gedragen, wat een trieste ontwikkeling is dat.

Tussen de ontheemden lopen ook een aantal transgenders rond. Ze komen uit landen waar dat wat gevoeliger ligt. Hier aangekomen gedragen deze ‘mannen’ zich naar mijn idee als bimbo’s, waarom is dat? Waarom gedragen mannen die zich vrouw voelen zich als sletten? Zien ze eruit als hoeren? Wat heeft dat met vrouwen te maken? Maar vooral, waarom pikken vrouwen dat? Laten ze gefrusteerde, om aandacht vragende mannen toe in hun wereld? Ik vind het walgelijk dat mannen tegenwoordig meedoen in vrouwencompetities, ik snap daar helemaal niets van, als ik vrouw was geweest had ik mijn handtasje allang gebruikt.

Juist de verschillen tussen mannen en vrouwen maakt de wereld zo mooi en moeten we die koesteren. God heeft ons niet voor niets na elkaar geschapen, was het niet Zijn bedoeling dat we hetzelfde zijn. Zijn man en vrouw ying en yang, vullen we elkaars tekortkomingen aan maar mag je dat niet meer zeggen. Moeten we tegenwoordig gelijk zijn, gelijke rechten hebben, moeten we inwisselbaar zijn. Nou sorry, dat gaat er bij mij niet in en dat maakt het er niet makkelijker op. Door dat te zeggen maak ik me niet populair. Ben ik een vrouwenhater en discrimeer ik, ach het zij zo.

Wat dat betreft is het maar goed dat ik op het gebied van sex en vrouwen nu al bijna 3 jaren droog sta en dat het me geen moeite kost. Zelfs de hand aan mezelf slaan doe ik al bijna 1.5 jaar niet meer en ik kan zeggen dat ik daar, min of meer, verslaafd aan was. Porno doet me niets, ja ik vind een mooie vrouw prachtig maar ik krijg er geen opgewonden gevoel meer van, ik spaar mijn energie blijkbaar op voor wat anders, al heb ik geen idee waarvoor…

“Nee bro, mijn cardioloog zegt dat als ik het weer een x doe ik het niet ga overleven. Het was al kantje boord, heb 2 weken in het ziekenhuis gelegen.” Een conversatie, tussen een groepje jonge mannen, gisterenavond op de terugweg naar huis.

Er zijn gisterenavond 2 gegijzelde Israelische mannen van 60 en 70 jaar oud bevrijd. Dat wat zich president van de US noemt vind dat de premier van Israel een asshole is. Een klein beetje nieuws wat ik meekrijg omdat ik nou eenmaal wil weten wat er in Israel gebeurt.

Gisteren zag ik een collega volledig afbranden, de man was zo ziek dattie bijna niet meer op zijn benen kon staan. Luchtig werd tie naar huis gestuurd, komt wel weer goed werd er gezegd, hij heeft altijd wat.

De meest interessante gesprekken op mijn werk heb ik met de beveiligers van de ontheemden. Het zijn vooral jonge moslim mannen die zorgen dat er een beetje orde is in de chaos. Op zich handig aangezien zo’n 60 tot 70% van de ontheemden uit moslim landen komen en ze gedeeltelijk dezelfde taal spreken. Met mijn Nederlandse collega’s kom ik over het algemeen niet verder dan “Alles goed?” Zodra een gesprek vraagt om een mening of een conclusie stokt het. Ergens iets van vinden is not done. Het moet gezellig en leuk zijn en vooral ongelooflijk oppervlakkig. Dat heb je hier meer dan in Fryslan viel Linn op, en ik geef haar daar gelijk in.

Het is tijd om mijn plannen wat concreter te maken, ik ga het hier niet zolang meer uithouden. Sam zit daarnaast veel te lang alleen dat is niet goed. Gisteren had hij 2x gespuugt tijdens onze afwezigheid en dat is volgens mij puur vanwege eenzaamheid. Misschien dat hij er wel aan went, aan het alleen zijn, maar wil je dat wel? Ik niet, ik ben graag bij hem en hij bij mij. Tis tijd voor nieuwe plannen, nieuwe avonturen, en ik ben al zo moe:-)

Bij de deur aangekomen moet je eerste je komst aankondigen bij een elektronisch bord. Dat ding vroeg me of ik een afspraak had, dat moest ik ontkennend beantwoorden, toen vroeg ie me waar ik voor kwam, er waren 3 antwoorden waarvan de laatste ‘anders’ was en die drukte ik in. Meteen popte er een scherm op die zei dat ze geen tijd hadden voor mij, dat ik eerst een afspraak moet maken voor ik naar binnen kon. Samen met Sam liep ik door, er was namelijk geen mens dus zo druk kon het volgens mij niet zijn. Binnen gekomen waren er drie kantoortjes gevuld met 3 mensen die ijverig op hun telefoon bezig waren. Geen ondernemer te zien, alleen 3 kvk medewerkers. Ik liep het dichts bijzijnde kantoor binnen en vroeg de beste man offie druk was. “Eeeehh, eeehhh, nee hoor” zei ie, terwijl hij zijn tel weglegde, “Wilt u iets vragen?” Ik legde hem mijn situatie uit en gaf aan dat de belastingdienst mij had laten weten dat de kvk me zou moeten kunnen helpen. De man keek verward en gaf aan dat hij dat ff moest gaan vragen liep het kantoortje uit naar een ander kantoortje waarin een te dikke vrouw zat met een kort pittig kapsel. “Heeft die man een afspraak?” hoorde ik haar zeggen? En ik ving dit ook nog op, “Hij kan wel zeggen dat tie alles kwijt is maar hij is verantwoordelijk, zo zit de wet in elkaar.” Verder hoorde ik helaas niets tot de man weer terug kwam met een hand vol papieren die ik moet gaan invullen, mits ik de bedrijven wil uitschrijven.

Hij bood me aan om mijn ID te kopieren want hij ging ervan uit dat ik geen kopieerapparaat zou hebben, wat klopt. Mijn ID was nodig om mee te sturen als ik de formulieren had ingevuld. Ik bekeek de papieren en gaf aan dat het vrij lastig zou worden deze volledig in te vullen aangezien ik weinig tot geen gegevens meer in bezit heb. Daar gaf hij geen antwoord op, dat was mijn verantwoordelijkheid, hij was er wel klaar mee, hij had al teveel gedaan, ik had tenslotte geen afspraak. Sam en ik liepen weer naar buiten met een envelop vol met papieren die ik moet gaan invullen maar niet in kan vullen, ik ben bang dat ik de aardige meneer van de belastingsdienst moet gaan teleurstelen de volgende x dattie belt.

Vanmorgen heb ik alleen de koppen van de kranten even bekeken en las ik dat op het moment dat ik bij de kvk stond de nieuwe minister van volksgezondheid, Pia D. (Hoelang gaat dat mens al mee?) een rapport naar de kamer heeft gestuurd met de mededeling dat de coronamaatregelen effectief waren! Joepie de Poepie! De verantwoordelijke minister voor die maatregelen is er ondertussen niet meer verantwoordelijk voor maar ik denk dattie toch wel ff een zucht van verlichting slaakt. Het waren best draconische maatregelen, avondklok, scholen dicht, mensen verbieden gasten in hun eigen huis te ontvangen, mondvodden voor, geen feesten of grote evenementen, het was nogal wat! Maar uit het rapport blijkt dus, volgens de kop, dat ze effectief waren. Alleen staat daaronder dat het een raadsel is hoe ze dat hebben berekent aangezien er eigenlijk helemaal geen gegevens bestaan om tot die conclusie te komen. Verder kan ik het artikel niet lezen en daarnaast zijn de mensen die verantwoordelijk waren voor deze maatregelen toch niet meer verantwoordelijk. Maar ik ben wel verantwoordelijk voor het ineenstorten van mijn bedrijven, door die maatregelen, volgens de kvk, waardoor ik alles verloor wat ik had. Ja ja, we gaan het zien, kom maar op, ik ben niet bang….

Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. De ‘Wat kan ik er aan doen’ ik doe toch mijn best mentaliteit, dat is waar ik het meest moeite mee heb, en ik heb zo het idee dat ik dit al vaker heb meegemaakt en dat het daarom zo frusterend is. Vooral omdat er zoveel is! Er is nog nooit zoveel geweest. We zouden het als mensheid zo goed kunnen hebben. Maar we vinden, of beter ons is geleerd, dat je eerst voor jezelf moet zorgen, ik zie het ook bij de ontheemden die ik te eten mag geven, een zelfzuchtigere groep mensen bij elkaar kan je je niet voorstellen. Daar zitten we als land, als bevolking, echt op te wachten.

Nu probeer ik me niet te laten beinvloeden maar tis lastig, geloof me. Als ik een schaal met dadels neerzet dan moet je die uitdelen want anders zijn alle dadels weg bij de eerste 10 man die er langslopen. Ze scheppen gewoon hun hele bord vol, denken niet aan de anderen die misschien ook nog een dadeltje willen, ze zijn alleen met zichzelf bezig en misschien is dat wel te begrijpen, ik weet niet wat ze hebben meegemaakt. Maar man, man, wat erger ik me eraan.

Maar goed, dat zijn de ontheemden, wat ik al zei, je weet niet wat ze hebben meegemaakt. Kan ik het ze kwalijk nemen dat ze vooral bezig zijn met zichzelf? Mijn landgenoten, alles en iedereen om me heen doet hetzelfde, we denken alleen aan onszelf, zelfs als we doen alsof we het voor een ander doen. Das een lastige en ik wil hier niet beweren dat mensen die liefdadigheids werk doen dat puur en alleen voor zichzelf doen maar wel dat we het hebben geinstitutionaliseerd, er zit een model achter, tis een deel van het systeem en dat is zo fout.

Het Joodse volk heeft 40 jaren in een woestijn doorgebracht terwijl ze niets bij zich hadden. Geen voedsel. water of kledingwinkels waren er, men had alleen elkaar en het vertrouwen in God. Ik probeer me voor te stellen hoe dat gegaan is 40 jaren lang. Tis nogal wat! 40 jaar, in de ogen van een tiener ben je oud als je 40 bent. 40 jaar lang erop vertrouwen dat God voor je zorgt, ik begrijp wel dat de twijfel er af en toe insloeg, ik heb hetzelfde en ik heb God nog geen jaar geleden weer gevonden. Want wat ik om me heen zie is zo verwarrend, zo niet zoals het hoort, onmenselijk bijna, en toch moet ik door.

Al ga ik dit niet lang meer volhouden, sorry het is me teveel. De wereld is compleet gestoord, ik zoek graag de eenzaamheid weer op. Voor Sam is het ook niet te doen, hij zit te lang en teveel alleen. Maar vandaag ga ik weer koken, en ik stop er gewoon weer veel liefde in, wat barmhartigheid, een beetje verwondering, nederigheid en dankbaarheid, en dan vinden ze het vast wel weer lekker.

Maar ik weet wat ik moet doen om te leren. Laatst keek ik naar een preek die ging over vasten en dat is wat ik moet gaan doen. Vasten is jezelf voedsel onthouden en de tijd die je daarmee bespaart gebruiken om God te eren. Maar het hoeft geen voedsel te zijn, dat hoorde ik toen voor het eerst. Je onthoud je van iets waar je dagelijks mee bezig bent, dat kan dus ook je telefoon zijn of sex of zoals in mijn geval het eindeloos bezig zijn met het zoeken naar zogenaamd nieuws. Afgelopen jaar op mijn bootje kon ik dat niet omdat ik geen internet had maar hier in ons chaletje heb ik wel wifi en doe ik niets anders. En het brengt me helemaal niets, ja depressies, een diep ongelukkig gevoel.

Dus ga ik er mee stoppen. Ga ik weer meer bezig zijn met waar het echt om gaat. Meer in de bijbel lezen, meer wandelen met Sam, meer schrijven. Want dat het een zooitje is rondom mij dat weet ik ondertussen wel en dat heel veel mensen hun kop in het zand steken en absoluut niet op mij zitten te wachten om hem eruit te halen, daar ben ik ook wel achter. Ik merk namelijk dat ik er absoluut niet gelukkiger van wordt, van het uitpluizen van het nieuws, depressiever dat wel en daar heb ik geen reet aan. Vorig jaar op mijn bootje zonder 24×7 internet toegang was ik veel gelukkiger dus ga ik vasten, weg met de tig telegram groepen die ik volg, de rumble celebrities, de youtube fear mongers. Terug naar mijn stukkie schrijven in de ochtend, posten, misschien even de voorpagina bekijken van een of ander krant en weer door, bezig zijn met belangrijkere dingen als Sam en de Bijbel, ik kan me namelijk herinneren dat ik daar veel gelukkiger van word.

Ik vraag mij wel af hoe het is om jezelf eten te onthouden, in de bijbel wordt veel gevast. Mozes zat dagenlang op de berg Sinai zonder te eten, Jezus ging de woestijn in om te vasten, David vaste toen hij hoorde dat zijn zoon door God zou worden weggenomen, als straf voor zijn zonden. Er wordt veel gevast in de bijbel maar ook in latere jaren was het heel normaal om te vasten. Binnenkort is het weer Ramadan, over iets meer dan een maand volgens mij, Het heeft wel wat zo’n traditie vind ik waarin je bewust, met elkaar, iets laat voor God. Kom daar maar eens om in onze westerse wereld waar individualisme de boventoon voert. Gisteren hoorde ik het weer, dat ik voor mezelf met zorgen, dat iedereen voor zichzelf moet zorgen. Ik blijf erbij dat het volgens mij anders moet en kan. Dat God nog beter voor ons zorgt als wij meer voor elkaar zouden zorgen dan voor onszelf. Maar als ik dat probeer uit te leggen dan komt het er nog zo verrot uit, mensen kijken me dan aan of ik totaal gestoord ben. Misschien hebben ze daarin wel gelijk maar ik weet dat God voor je zorgt als je volledig op hem vertrouwd. Dat heeft Hij mij meerdere malen laten zien, voelen en beleven. Daarom kan ik er nog niets van en daarom moet ik het anders gaan doen. Weer meer vertrouwen op Hem en stoppen met dat eindeloze nieuws. Kheb het eerder gedaan, kweet dat ik het kan…