16 maart 2024, na heerlijke, vrije dagen nu weer aan het werk.

Zaterdag is snackdag, als ik zodadelijk binnenkom dan is het de frituren aanknallen en kilo’s patat, kipknotsen, hamburgers en meer van dat soort rommel bakken. Snackdag is favoriet, daar staan ze uren voor in de rij. Geen maaltijd is zo populair als de lunch op zaterdag. Maf toch? De meeste hadden er nog nooit van gehoord maar nu zijn al die ontheemden dol op de frituur, en dat terwijl de meesten al zo dik zijn.

Veel van de ontheemden zijn dik, veel te dik. De meeste mensen tegen wie ik dat vertel kijken raar op. Die verwachten dat die asielzoekende mensen graatmagere verschoppelingen zijn. Nou verre van, de mannen zijn dik en ook veel van de vrouwen hebben echt nog nooit honger geleden. Niet dat dat nodig is om te moeten vluchten maar je verwacht het niet, een volgevreten vluchteling.

Snackdag is niet mijn favoriete dag, ik heb er eigenlijk een bloedhekel aan. Ik kom zelden tot nooit in een snackbar, heel af en toe vind ik een goed, vers patatje wel lekker, maar die snacks vind ik echt niets. Op een ambachtelijke gemaakt kroketje na, ik durf hier zelfs te beweren dat een ambachtelijk gemaakt garnalenkroketje een soort van kunstvorm is. Maar dat terzijde.

Patatboer spelen, ik ga er vandaag weer voor, nog maar een paar x. Lekker met klodders mayo en curry. Kheb weer een hoop geleerd van de afgelopen maanden, waaronder tientallen kilo’s patat en snack’s bakken voor te dikke ontheemden. Afgelopen week lieten ze me weten dat ze geen vegetarische snacks willen maar vlees, een zelfgemaakt omeletje met champignons en ui vonden ze niet goed genoeg ze hadden liever gefrituurde hamburgers of kip, zolang het maar vlees is. Wie gaat ze vertellen dat vlees uit is in ons landje?