Linn is op Ibiza en Sam heeft honger, maar goed, dat heeft tie altijd. En ik lieg dat ik verhuisd ben, zover is het nog lang niet, de Mithrandir ligt nog niet eens in het water. Er moet nog heel wat gebeuren.
Het was een emotionele lange dag gisteren. Maar ik heb het droog gehouden. Heerlijk was het dat ik Linn naar het vliegveld mocht brengen met haar onmogelijk zware tassen. De zwaarste was 29 kilo, hoppa. Drie had ze er in totaal maar ze gaat ook 5 maanden weg als het goed is, en het komt goed…
5 maanden is ze verlost van het gezeik van der vader over al het onrecht in de wereld. Zo las ik zonet deze zin in een artikel in het Parool over hoe goed het met onze economie gaat: “Die schok was vooral groot door de oorlog in Oekraïne: Europa was verslaafd aan het goedkope Russische gas en de Russen draaiden die kraan grotendeels dicht toen Europa de kant van Oekraïne koos in de oorlog.” Wat een flagrante leugen! Maar het staat er gewoon. In een officieel artikel in een gerenommeerde krant! Ik vind het echt ongekend, helaas heb ik Linn niet meer om tegen te mopperen. Over 20 jaar leren onze kinderen dat de poetin ons gas afsloot en dat hij een boze nare man was. En dat wij daar, door vol in te zetten op groene energie, beter uitkwamen. Ik moet er echt van braken, heel veel van braken.
Vandaag aan het werk met de boot, daarnaast moet ik samen met Ruben vleermuisonderzoeksdiensten gaan inplannen (mooi Wordfeud woord) Druk druk druk… Fijne dag😘
