Mensen die mij een bomenknuffelaar noemen vinden zichzelf vaak een strijder. Verhalen over demonstraties en lange marsen. Nu ben ik zelf ook bij een aantal demo’s geweest tijdens de coronahoax maar ik voel me daardoor geen strijder. De demo’s waren strak georganiseerd, met begin en eindtijden en een leuke sprekert om de boel bij elkaar te houden. Ook de ME en de politie deden gezellig mee om de ’t nog een beetje spannend te houden maar ik was altijd weer voor het donker thuis. Voor mij voelde het meer als naar een leuk openlucht concert gaan, waar je mensen tegenkomt die van dezelfde muziek houden, dan strijd.
Nou is er niks mis met naar een leuke band luisteren met mensen die van de zelfde muziek houden. Maar waar ik ooit bij een demo ben geweest waar ruim 250k demonstranten waren en waar ik veel eensgezindheid tegenkwam is die naar mijn gevoel verdwenen. Het gaat ook allemaal zo hard. Het ene conflict is nog niet afgelopen of het andere staat al weer op het punt te beginnen. Rampen, pandemieën en uitbarstingen volgen elkaar op. De vogelgriep veranderd binnen no-time in een koeiengriep, en pas op want er komen extreme temperaturen aan!
En dan is het fijn als Alex langskomt. Alex is een echte knuffelaar. Alex zoekt bij elk conflict eerst naar waar hij kan meebewegen zonder te buigen. Daarbij gaat hij niet over zijn eigen grenzen maar leeft het alternatief. Wat dat betreft kan ik veel van Alex leren en dat zal eens tijd worden. Dankjewel Alex.
