Tis er de tijd voor! Mijn lichaam is zich, net als de bomen die hun bladeren verliezen, aan het voorbereiden op de winter. Das leuk maar ik voel me redelijk beroerd, van mij had het niet gehoeven. Tis ook moeilijk weer. Het zonnetje is nog lekker warm maar de wind, hier in diepFries land, is al best wel koud. En dan kom ik zwetend uit de keuken, stap ik op het brommertje en dan gaat het fout. Je voelt het aankomen, maar ik ga het redden, ziek zijn is herstellen, veel thee, citroen en rust, het komt goed.
Ff over dat brommeren, waarschijnlijk ligt het aan mij hoor, maar ik verbaas me steeds meer. Misschien vergis ik me maar ik constateer een nieuwe trent. De wandelende lichtbundel. Gisteren zag ik voor me drie flinke lichtbundels op de Münstergruppe (dat is het eeuwenoude monnikenpad waar ik overheen rij). Wat is dat? 1 bundel scheen op hoofd hoogte, op borsthoogte nog een aantal lichten en op kniehoogte ernaast nog een rood licht. Dat is dus tegenwoordig de mens die zijn hond uitlaat. Dat rode licht zit om de hond zijn nek, op borsthoogte dragen steeds meer wandelaars een vest met lampen erin en op het hoofd een lantaarn. Helemaal gek! Waarom genieten deze mensen niet van het donker! Waarom kijken ze niet wat beter om zich heen? Want door al die lampen vinden ze dat ze genoeg gedaan hebben. Opletten hoeft niet meer, ik heb lampen dus jij moet uitkijken, wat een wereld…
En als het iets niet was gisterenavond en vannacht dan was het wel donker! Wat een indrukwekkende maan. En vandaag wordt tie nog groter! Ik raad iedereen aan er vannacht ff uit te gaan en er van te genieten, tis de laatste supermaan en hij staat in Ram. Das een mooi teken Ram, ik weet er alles van!
