Precies 20 jaar geleden vlogen er volgens de geschiedenis 2 vliegtuigen het World Trade Center in. Daarnaast zou er nog een vliegtuig iets bij het Pentagon hebben gedaan en is er 1 ergens neergestort door ingrijpen van de passagiers. Althans zo herinner ik het mij. Ik weet nog precies waar ik was. Ik reed op de A2 vanuit Utrecht naar Amsterdam. Kwam net uit een meeting met de Fortis bank. De auto heb ik ff aan de kant gezet bij het tankstation bij Breukelen, ik was er kapot van.
Nu 20 jaar later weet ik dat alles wat er toen gebeurde in scène is gezet door dezelfde mensen die later ‘The War on Terror’ startte. Het was geen terroristische aanslag maar een vooropgezet plan. En zoals altijd draaide het om macht en geld.
Onschuldige mensen worden rücksichtslos opgeofferd ten faveure van een kleine groep machtsbeluste idioten die begrijpen hoe de psyche van de massa te bespelen. Decennialang zo niet eeuwenlang werken zij al aan een Nieuwe Wereldorde. Door middel van angst, indoctrinatie, geweld, onbeperkte financiële middelen en machtsmisbruik hopen ze vanuit totale chaos hun Utopia te scheppen. Wat een idioten! Trieste mensen die de kracht van liefde niet kennen. Eenzame, dolende zielen op zoek naar geborgenheid waar die niet is.
Want onze kracht is veel sterker! Dat heb ik afgelopen week ervaren. Wij zijn in staat te communiceren uit een veel grotere bron dan ze ons hebben doen geloven. Elke ontmoeting, iedere tegenslag tijdens onze trip had een reden, niets was toeval. Vanaf nu moet ik nog meer gaan vertrouwen op deze kracht. Moet ik hem verder gaan begrijpen. Als gelovig opgevoed, gereformeerd mannetje is het te makkelijk hem bij God neer te leggen. Zeker niet bij de God die mij is aangeleerd. Nee, deze kracht is er 1 die veel meer van je vraagt dan een x naar de kerk of een aflaatje in een kerkzakje. Die kracht moet ik verder leren kennen….
3 reacties op “11 september 2021, 9/11 kids.”
Mooi Koert, ik doe mee om deze door jou zo prachtig omschreven innerlijke kracht nog beter te leren kennen 🙏❤️😘
Dankjewel Marga! Alleen samen kunnen we dat doen. Dikke kus…
Mooi geschreven Koert, en zo is het maar net….