12 januari 2022, wat ben ik een gezegend mens lieverds.

Vond dat woord gezegend altijd erg overdreven maar hij past hier wel. Waarom ik het overdreven vond? Van jongs af aan zat ik op mijn vrije zondagmorgen in de kerk en aan het einde van de dienst zegende de dominee zijn gemeenschap, daar snapte ik niets van. Trouwens ze doen het nog steeds heb ik gemerkt.

Volgens de dominee zegende hij ons in de naam van de vader, zijn zoon en de heilige geest. Das nogal wat! 3 mannen, of wat die heilige geest dan ook is, (Zou leuk zijn als de heilige geest homo, of nog beter transgender is, dat maakt het geloof meteen lekker woke) die via de dominee jou zegenen. Daar moet je wat van merken had ik altijd het idee, dat doet zo’n dominee niet voor niets! Maar ik voelde nooit wat, er veranderde nooit wat, alles bleef zoals het was, en we deden weer een…

De hele dienst was elke zondag weer een crime. Het hoogtepunt was het pepermuntje wat je tijdens de preek kreeg. Als kind begreep ik niets van de teksten die vanaf de kansel op me werden afgevuurd. Totdat eindelijk die zegen werd uitgesproken, dan wist je, ik mag weer naar buiten.

Genoeg over vroeger, waarom ben ik een gezegend mens? En begrijp ik nu dan wel wat het betekend? Wie weet zit ik er volledig naast maar ik voel het wel zo, hier komt tie.

Gisteren reageerde Nikon weer op mijn stukkie, zijn duiding van mijn zoektocht naar de kern van ons bestaan geeft mij elke x weer het gevoel dat ik antwoord krijg op de wezenlijke vragen die doorsijpelen in mijn stukkies. Rudi is ook zo’n orakel die mij, op de juiste momenten, geeft waar ik op dat moment op zit te wachten. Onbekenden die de moeite nemen mij te voorzien van kennis over mijzelf, mijn geschiedenis, mijn waarheid en mijn leven. Kennis waar ik echt wat aan heb, kennis die ik ervaar als een zegen in deze tijd van onzekerheid. Kennis waar ik gelukkig van wordt, die me inzicht geeft in de reden of non-reden van ons bestaan. Dat maakt dat ik mij gezegend voel, en heel dankbaar.