Genieten, heerlijk! Probleem is alleen het maakt me onrustig en roekeloos. Ik raak alles kwijt. Op de 1 of andere manier heb ik ook steeds meer het gevoel dat het er geen reet toe doet. Ik ben er zo ongelooflijk klaar mee, ben er zo verschrikkelijk moe van, het is zo genoeg geweest.
Deze alinea kost me nu al 45 minuten om te schrijven, iedere zin die ik opschrijf geeft niet het gevoel weer wat ik wil overbrengen. Het is niet met woorden te beschrijven. De machteloze, diepe pijn die dwars door alles heen snijd, radeloze onmacht, verdomme het verlamd me volledig.
Terwijl ik geniet van het moment, ik voel de kracht die voortkomt uit alles om me heen. Wat ben ik blij dat het weer lente wordt, nog een winter had ik niet getrokken.
Sorry, ik kom er niet uit. Wat ik wil overbrengen is er nog niet klaar voor. Wat een gekte, hoe kan ik ontsnappen? Oooooo wat een klotezooi.
