Als je reist kids moet je open staan. Met reizen bedoel ik geen 15 daagse vliegreis incl ritje op een olifant en een bezoekje aan een gelukkig Engels sprekende net ontdekte inheemse stam. Nee, ik bedoel reizen met je duim of een trein zonder vooraf te weten waar je heen gaat. Je leert dan om te gaan met het onbekende en als je daarvoor open staat gebeuren er fantastische dingen.
Zo kwam ik op een gegeven moment in Milaan aan. Duitsland was goed voor mij geweest, ik had mij verder bekwaamt in het mimespelen en mijzelf open gesteld voor de cultuur. Mag ik van de gelegenheid gebruik maken daar nog wat dames voor te bedanken? Danke liebe Anja, Betsy, Clara, Dina, Elske, Feike, Gretha, H….
Milaan dus, kijk die Duitsers verstond ik nog wel, maar dit was andere koek. Geen touw aan vast te knopen als je die Italianen wat vraagt. En Engels spreken ze niet. Nu werd het serieus en moest ik echt voor mezelf gaan zorgen. Ik liep door het station van Milaan. Gigantisch gebouw vol met mensen maar wat voelde ik me alleen. Ik liep op een telefooncel af en belde mijn moeder. Zei dat ik ziek was en dat voelde ik me ook. Ik wilde maar huis. Maar ja ik had geen geld. Cultuur snuiven in Duitsland is duur. Mama was makkelijk en zei: das vervelend, dan moet je eerst werken lieverd, kusje doei…
