Ben flink ziek geweest. Voel me nog steeds niet helemaal de oude maar dat gaat wel goed komen. Kheb veel geleerd de afgelopen weken en ben er achter dat ik nog zoveel meer moet leren. Dat is de reden dat ik mijn stukkies niet meer direct aan jullie schrijf kids. Als ik een stukkie schrijf aan jullie dan zeg ik toch niet alles. Dan hou ik het wat luchtiger, laat niet het achterste van mijn tong zien, maak het niet al te persoonlijk. Dat moet veranderen.
Ik heb een hersenvliesontsteking gehad. Man wat doet dat een pijn! Hoofdpijn was iets onbekends, nou nu niet meer. Als onverzekerde armoedzaaier met een verschrikkelijk wantrouwen richting alles wat te maken heeft met doktoren of ziekenhuizen, heeft het universum mij ook deze keer weer dat gebracht wat ik nodig had om te overleven. En dat is waar ik het over wil gaan hebben.
Hoe het zich precies gaat ontwikkelen weet ik ook niet. Er gebeurt zoveel in mij dat het maar afwachten is welke kant het opvliegt. Tijdens de 7 dagen dat mijn hoofd uit elkaar barste heb ik me geen moment verveeld, kheb ondanks de pijn gelachen om de vele vragen die ik maar niet beantwoord kreeg. Die ik nog moet gaan beantwoorden, man ik moet nog zoveel leren.
Er is mij verteld dat ik lekker zo door moet gaan! Das wel fijn. Hoe meer ik loslaat hoe meer er op mij af komt. Het is een geweldige tijd om in te leven! Dankbaar ben ik voor de bramen die ik zo ga plukken, voor de andijvie van het land. Voor de nachten die ik mag slapen, de woorden die ik hier opschrijf. Nieuwe stukkies, over leven….
