Ban de Bom, Baas in eigen Buik, Voor de Vrede, ga zo maar door! Maar voor mij waren die tegen kernenergie de mooiste.
Ik was 12 toen de eerste demonstratie plaatsvond, man wat een belevenis. Je moet je voorstellen, Dodewaard had rond de 1500 inwoners en daar komen dan 5000 demonstranten bij. 5k langharig werkschuw tuig was de mening van de gemiddelde Dodewaarder. Maar ik vond het geweldig en was, op de juiste momenten, subiet tegen kernenergie.
Er werd door de demonstranten een compleet tentenkamp opgezet, de demonstratie was namelijk niet op een lullig zondagmiddagje, nee, ‘they were here to stay!’. En daar zwierf ik doorheen, kopje soep hier, stukkie chocolade van de ME daar ik vermaakte me prima. Ik sloot aan bij discussie’s die op hoge toon werden gevoerd over hoe slecht de kerncentrale wel niet was. En ik keek vooral mijn ogen uit naar al die prachtige, in mijn ogen vrije, mensen die zich niets aantrokken van wat de wet hen voorschreef. Want dat was voor mij echt een eye-opener, in Dodewaard waren de dominee, de burgermeester, de dokter en de politieagent de baas, in die volgorde. Daar luisterde je naar of ze nu gelijk hadden of niet. Maar hier kwam ik mensen tegen die zelf nadachten althans dat dacht ik
