De afgelopen week niet aan gedacht, eigenlijk heb Ik er zo’n 40 jaar nooit meer aan gedacht. Sinds een uur of 8.30 gisterenochtend, kkkkgggggg zei de boot, en ik kwam zowel voor als achteruit geen meter meer vooruit.
Vroeger zaten we vaak vast met de boot, ik maakte me niet druk. Meestal komt er wel een ander bootje aan zodat je het hun probleem kan maken. Vroeger hadden we ook één of andere hele lange boom aan boord (hoe noemde je dat ding ook alweer?) waarmee je je los kon duwen maar die heb ik niet. Ik ging lekker chillen, het zonnetje scheen, ff wachten tot er iemand langskomt.
Na een kwartier was er nog niemand langsgevaren, na een half uur nog steeds niet. Ik zat te genieten van de ganzen. Zij waren de reden dat ik gestrand was. Ik voer langs een paar eilandjes die overvol zitten met broedende ganzen en daar had ik veel meer aandacht voor dan voor de route. 20 meter van mij vandaan lag een groene boei waar ik omheen had moeten varen. Totaal gemist die boei. Nog een kwartiertje later, geen boot maar wel een Sam met zijn snuit en een zacht kreuntje, hij wil aan wal. Sinds gisterenmiddag 17.00 issie niet meer uit geweest, er moet iets gebeuren, ik moet hier weg!
Ik heb wel een kluiverboom aan boord. Een lange, aluminium, stok van een meter of 3. Ik probeerde of ik daarmee de grond haalde. Nou en of dat lukte. Ik zat bovenop die zandbank. Ik probeerde of ik beweging in de boot kon krijgen maar kwam geen centimeter voor of achteruit. Misschien de motor volop in de achteruit en dan duwen? Ik herinnerde me dat we dat vroeger ook zo deden. Maar dan zat er wel iemand aan het stuur terwijl een ander probeerde te duwen. Maar ik heb ruimte zat achter me, voordat ik bovenop het aanlegsteigertje van de villa achter me beland moet ik een aardig stukkie varen. Ik ga ervoor, motor vol in de achteruit en ik duwen met de kluiverboom en ja hoor! Beweging! Ik kom los….
Samen met Sam maak ik een dansje in de kajuit en vol gas op land af, er moet gepoept en geplast worden. Weer wat geleerd🤠
