“Hoe bedoel je?” Vraag ik. Het drong niet meteen tot me door maar eigenlijk had ik het er gisteren zelf ook over. Dat gelul over de buitenkant, over wat er allemaal wel niet gebeurd om ons heen. Oekraïne, Niger, biden,of rutte, het zal allemaal wel, daar staan de kranten al vol van. Dat maakt het niet minder erg natuurlijk maar tis ook allemaal afleiding, ik moet weer terug naar de kern! Naar die 5 meter om me heen.
Moet bekennen, tis wel lekker hoor. Jezelf onderdompelen in het wereldnieuws. Er gebeurt ook zoveel, als je links kijkt mis je rechts van alles. Ik kan me er uren in verliezen. Ellenlange artikelen, van hoog geplaatste wetenschappers of defensiestrategen door scrollen naar net dat dingetje wat je mist in het voorgeschotelde nieuws. En dan denken dat je het snapt, dat je iets te melden hebt. Mijn dochter zei het laatst zo mooi, ze had het niet zelf verzonnen, volgens mij was het van Confucius, en ik kan het niet zo mooi zeggen als zij dat deed, maar het komt hierop neer: “Dat in je bek houden vaak meer kracht zit dan luid te lopen schreeuwen.”
Nou ben ik daar nooit zo goed in geweest, in mijn bek houwen. Maar je bent nooit te oud om te leren. Laat ik maar beginnen met minder te scrollen en weer meer in de bijbel te gaan lezen. Daar staat hetzelfde in als wat je in het huidige nieuws te zien krijgt, dus wat dat betreft mis ik niets. Andere namen, andere gewoonten maar verder dezelfde menselijke streken. Maar wel met af en toe een sprankje hoop! Met Jozef, David en straks Jezus. Volgens mij missen we dat soort mannen op het moment. Mannen die bereid zijn alles op te geven voor een ander. Voor God. Wijsheid begint bij het vrezen des Here, daar ligt volgens mij de kern, dat zijn we vergeten.
