3 maart 2024, de wereld een beetje beter achterlaten.

Dat gaat mij niet lukken, dat gaat huidige generaties niet lukken. We hebben er een geweldig zooitje van gemaakt, en blijven dat doen, das nog het triests. We zijn niet in staat onszelf aan te passen en minder te vragen van moeder aarde, we zijn ervan overtuigd dat we, wat we bereikt hebben, verdienen, dat we daar hard voor hebben gewerkt en dat we daarom het recht hebben om deze aarde naar de gallemachies te helpen. Ik ben ervan overtuigd dat we andere tijden hebben gekent, dat we andere doelen hebben nagestreefd, dat het hoogste goed niet altijd eigen gewin is geweest, dat we er voor elkaar zijn geweest, dat je leefde om de wereld een stukkie beter achter te laten.

Dat zou toch het hoogste goed moeten zijn? Ik sprak daar gisteren met iemand over, of ouderen op dit moment gelukkig zijn. Want laten we eerlijk zijn, er is in de hele geschiedenis geen generatie te vinden die zo geprofiteerd geeft van de economische vooruitgang als de naoorlogse generatie. En ik gun het ze! Laten we dat voorop stellen maar zijn ze gelukkig? Dat betwijfel ik. Als het gaat om financiele rijkdom dan moet het haast wel maar maakt geld gelukkig? Je kan het niet meenemen, en de onzekerheid van wat er daarna komt blijft. Is het mogelijk gelukkig te sterven als de wereld die je achterlaat zo’n puinhoop is? En als je beseft dat we het anders hadden kunnen doen. Dat je beseft dat, als er ooit een tijd is geweest waarin we hadden kunnen kiezen voor een andere weg, dan was het in de afgelopen 55 jaar. Maar dat hebben we niet gedaan, we zijn gevallen voor het geld, voor Mammon, voor het kwaad.

Een uitweg zien we niet meer, miljoenen mensen hoor ik zeggen; ‘daar kan ik, in mijn 1tje, toch niets aan doen?’ Dus gaan we door op de ingeslagen weg, blijven we geloven in het narratief dat je voor jezelf moet zorgen en dat het daarbij geoorloofd is om de wereld te vernietigen. En gaan we ongelukkig dood! Omdat we weten dat we de wereld onrecht hebben aangedaan, dat we niet goed zijn omgegaan met de kostbare resources die tot onze beschikking staan. Dat onze kinderen de prijs zullen betalen voor onze hebberigheid, dat we niet goed voor de wereld hebben gezorgd en dus ook niet voor onszelf. En dat doet pijn als je oud bent, daar weet ik alles van. Been there, done that…

De wereld een stukkie beter achterlaten, wat een mooi doel zou dat zijn! Ik weet bv dat voor de oude Friezen het Friesche land belangrijker was dan hun eigen leven. Kom daar nog maar eens om. Misschien dat er nog wel een Fries te vinden is die bereid is zover te gaan maar het zullen er niet veel zijn. Ook in Friesland pompen ze de natuur vol met gif, worden er spuuglelijke windmolens rondgestrooid en laat men de meest vruchtbare grond ter wereld volzetten met zonnepanelen. Nou die hebben gisteren eindelijk wat te doen gehad, na ruim 7 maanden. Valt me nog mee dat ik geen krantenbericht tegenkom waarin staat dat 2 maart 2024 de warmste en daarom productiefste dag was voor zonnepanelen, OOIT!

Het verbeteren van de wereld begint bij jezelf, dat leerde mijn moeder mij. Mammon heb ik losgelaten, de natuur ben ik gaan liefhebben, dankbaarheid, liefde, nederigheid, barmhartigheid en verwondering probeer ik overal in te stoppen. Niet dat het me altijd goed afgaat, ik val nog geregeld terug in oude patronen, maar ik doe mijn best, en blijf doorgaan. Het draait in dit leven niet om mij maar om wat ik kan doen om de wereld een stukkie beter te maken, en dat hoeft niet groots maar mag heel klein. Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert…