He lieverds, ik had gehoopt gisteren van iemand te horen dat het wel mee gaat vallen. Dat er een verbinder zou opstaan en zeggen Koert dat gaat niet zo’n vaart lopen. Het kan ook zijn dat niemand mijn stukjes meer leest.Maar ik ben bang, bang voor het eerste artikel in de krant over Ellen die geen babymelk meer kan kopen voor haar baby, over opa Jan, niet omdat hij ligt te hoesten maar zijn pensioen is niet binnen en zijn laatste rol WC-papier is op. In januari zagen we de beelden uit Wuhan niemand deed wat, gaan we nu weer afwachten? En denken de overheid zorgt wel voor ons? Hoe gaan we in Europa zorgen voor miljoenen werkelozen? We hebben een euro, het komt op ons allemaal aan. Italië is failliet, Spanje en Griekenland niet veel anders. Is het niet slim om met elkaar alvast een plannetje te maken? Voor als het wat erger wordt dan we denken? Is het gek om te denken dat we hier over een paar weken uitkomen met miljoenen werkelozen? Ik stel voor te kijken naar andere manieren van betalen, wat als de euro devalueert? Om alvast te onderzoeken hoe we voedsel kunnen verspreiden onder armen in de steden, moet dat via bonnen zoals vroeger? Gewoon plannetjes maken om goed voorbereid te zijn op zware tijden. En dan hopen dat het niet nodig is natuurlijk
