Dan heb je alles gedaan om je te verzetten maar je bent te moe of te ziek. Ik noem het geen overgeven want diep in je hart blijft het vuur en de liefde branden. Door mijn manier van leven heb ik best vaak moeten opgeven das een feit. Ik denk dat ik ver boven het gemiddelde zit. Relaties, hobby’s, vriendschappen, werk, bedrijven, liefdes, zelfs familie en kinderen. Trots ben ik daar zeker niet op, het doet ontzettend veel pijn. Lig hier niet voor niets terwijl ik dit schrijf te janken als een klein kind.
Vaak is het mijn eigen schuld geweest. Als mijn gevoel niet goed is dan krijg ik buikpijn, mijn lichaam gaat letterlijk protesteren. Dat had ik bv in de IT maar daar kom ik nog wel eens op terug. Het gebeurt ook dat je er geen reet aan kan doen, dat het buiten je macht ligt om wat voor reden dan ook. Het maakt op zich niet uit wat de reden is, de pijn en het rouwproces zijn even langdurig.
Ik kom hierop lieverds omdat ik vannacht slecht geslapen heb. Veel op mijn tel gekeken hoe het in Den Haag gaat. Als 8 jarige begon ik bij boeren te werken, man wat heb ik een respect voor deze beroepsgroep. Zij hebben ons land opgebouwd. Dit kabinet maakt hen moedwillig kapot. Wat als ze massaal opgeven en de sleutel van hun boerderij inleveren bij Carola Schouten?
