22 januari 2021 Ik vertel nepverhalen lieverds.

Gisteren kreeg ik dat te horen van iemand waar ik veel van hou. Nu was ik zelf ook heel boos maar nepverhalen?
Gisteren wou ik mezelf verwennen met een flesje wijn. Ik vond dat ik dat na al die stormen en nattigheid verdient had. Supermarkten durf ik niet meer in, zelfs mijn Poolse supermarkt weigert mij sinds gisteren vanwege ‘t niet dragen van een mondvod. Er staat mij een hongersdood te wachten als dit nog lang duurt. Maar ff terug naar die fles wijn, beeld je in; een lege slijterij, een vrouw van begin 60 met een plastic schermpje voor haar hoofd. Geen mondvod maar zo’n totaal nutteloos plastic schermpje. Ik sta in de deuropening en vraag of ik een flesje wijn kan kopen ondanks dat ik geen mondvod voor heb. Ik hoef de winkel niet in, zeg ik, en ik kan gepast betalen! Jullie begrijpen dat ik gisteren geen wijn heb gedronken. De vrouw durfde, terwijl ik buiten stond, niet naar mij toe te komen omdat ik geen mondvod voor had.
Ik vertel nepverhalen zeggen mensen tegen mij die zo bang zijn dat ze hun eigen dierbaren niet meer aanraken. Ik vertel nepverhalen zeggen mensen die zichzelf de goede kant noemen. Ik wil hier niet meer zijn. Ik ben hier te gevoelig voor. Dit doet teveel pijn. Vluchten maar waarheen? Is vluchten nog wel genoeg? Ik ben zo moe.