30 maart 2021, lachen kids, daar gaat het om.

Er wordt niet meer samen gelachen, er wordt niet meer om elkaar gelachen, er wordt niet meer over elkaar gelachen, er wordt gewoon niet meer gelachen. Ik kan mij een scène herinneren uit de Andre van Duinshow met Corry van Gorp en een klein zwembadje. Ik weet niet hoelang die scène heeft geduurd maar in mijn gedachten eindeloos. Waarschijnlijk herinner ik mij deze omdat hij vaker herhaald is maar hij is ook zo grappig, terwijl er eigenlijk niets in gebeurt. Een lompe kerel gooit een vrouw ongeveer een half uur lang op allerlei manieren in een badje, dat gaat eindeloos door, verder gebeurt er niets. Wat Corry en André vooral deden is zichzelf belachelijk maken. En daar zit de crux! Dat is iets wat wij in deze klotemaatschappij niet meer doen, onszelf belachelijk maken!

Een Lubach maakt alles en iedereen belachelijk behalve zichzelf. Niet dat ik ernaar kijk maar ontlopen kan je zijn elitaire geneuzel niet. Al die zogenaamde cabaretiers, bv die ongelooflijk lelijke hardloper, hoe heet die demagogische eikel ook alweer, wat een omhooggevallen nietsnut. Een beetje zelfreflectie is er niet meer bij, op de 1 of andere manier zijn we allemaal zo in onszelf gaan geloven dat we niet meer inzien dat we onszelf onsterfelijk belachelijk aan het maken zijn. We zien niet meer de belachelijkheid in van onze eigen belangrijkheid.

Dusssssss, sorry. Jullie vader gaat zichzelf belachelijk maken. Onsterfelijk belachelijk! Omdat hij nooit belangrijk is geweest. Omdat jezelf belachelijk maken anderen kan laten inzien dat belangrijk zijn minder belangrijk is dan ze denken. Omdat wat wij tegenwoordig denken dat belangrijk is niet half zo belangrijk is als samen lachen, niet om een ander maar om jezelf.