Gisterenavond was Bob Dylan op bezoek in de tent naast mij. Na de hele avond Blowing in the Wind gehoord te hebben moest ik ff uitslapen. Daarna meteen ontbijt gemaakt voor de gasten en nu ff de tijd mijn dagelijkse frustraties van me af te schrijven.
Ik weet dat ik jullie al eerder heb gewaarschuwd en dat het toen niet meteen zichtbaar werd, maar in mijn ogen is alles wat ik tot nu toe heb opgeschreven uitgekomen. Ik weet dat het lijkt of er in Amerika een andere president is gekozen maar dat is schijn. Het verval is wereldwijd nog groter dan ik in eerste instantie had gedacht. Alles moet kapot om het weer opnieuw op te bouwen.
In de aankomende weken zal er steeds meer zichtbaar worden. Arizona is het dominosteentje in Amerika, ik ben erg benieuwd waar in Europa de eerste tekenen van de totale ineenstorting zichtbaar worden. Ik verwacht Frankrijk maar het kan net zo goed Italië of Griekenland zijn. Wat maakt het uit, voedseltekorten zullen overal gaan optreden. Gezien onze afhankelijkheid van hooguit 10 bedrijven wereldwijd is dat niet zo moeilijk te realiseren. Als tweede voedselproducent ter wereld houden we het hier nog wel even droog maar niet voor lang. Want alles moet kapot, de vraag is of het beter wordt opgebouwd… The answer is blowing in the wind…
