6 augustus 2021, ik erger me dood aan de meeste gesprekken die ik voer op straat lieverds.

Zo’n moeder die met haar strontvervelende, veel te dikke kind haar beklag doet over dat er zo weinig te doen is voor haar oogappeltje. Of die oudere man die begint te vertellen over vroeger, hoe hard hij heeft moeten werken om te worden wat hij denkt dat hij geworden is. Verschrikkelijk! Maar ja, als je met 2 ezels op pad gaat heb je bekijks, komen de mensen naar je toe, en ze verwachten een leuk gesprekje. En op zich is dat ook de bedoeling, dat ik gezellig ben, dat was mijn plan, mijn doel! Beetje lol brengen, ff wat anders.

Maar tis dan wel fijn als je er zelf ook een beetje lol in hebt. Als je niet steeds op je woorden moet letten. Zodat ik niet tegen die moeder zeg dat haar verwende dikke zeugje moet afvallen, dat ze daar genoeg tijd mee kwijt zal zijn de aankomende jaren zodat ze zich niet meer hoeft te vervelen. Of tegen die oude man dat hij net zo hard gewerkt heeft, waarschijnlijk veel minder hard maar goed, dan een man van dezelfde leeftijd in China, Venezuela, Congo of Myanmar. Maar dat hij het geluk heeft gehad te kunnen profiteren van de meest oneerlijke verdeelde economische groei in de geschiedenis van de mensheid. Dat ik het hem gun maar dat hij wel medeverantwoordelijk is voor de armoede in de wereld. Das niet gezellig, dus zeg ik dat maar niet en loop ik weg. Ik kan niet gewoon meepraten, het zit me te diep…

En dan hebben we het nog niet eens over Covid gehad, of over de “Jab”. Zodra dat ter sprake komt moet ik echt rennen om niet volledig door het lint te gaan. Das niet goed, daar maak je geen mensen blij mee. Ik wil deze mensen niet eens blij maken merk ik. Confronteren wil ik ze met wat er om hen heen gebeurt. Dat is niet goed, daar hebben Elanor en Frodo niets aan. Daar hebben die mensen niets aan, daar heb ik niets aan. Klotezooi….