Dat ik halverwege een stukkie denk ‘deze kan niet’ en dat ik dan weer opnieuw begin. Vandaag is zo’n dag. De stukkies die vandaag te voorschijn komen op mijn schermpje zijn niet voor jullie ogen geschikt, voor niemands ogen. Destructieve hersenspinsel uit mijn geplaagde brein. Niet geschikt voor publicatie.
Ik ben vaak wakker geweest vannacht. Jaloers aai ik Sam dan maar ff die heerlijk naast me ligt te knorren. Tis niet makkelijk! In het nu leven. Zeker niet als je er, tijdens gesprekken met lieve wakkere mensen, achterkomt dat ze nog diep in slaap zijn. Hoogstens slaapwandelen ze een beetje en ik weet niet of jullie het weten maar je moet voorzichtig zijn met slaapwandelaars. Je kan ze niet zomaar wakker maken, heel voorzichtig moet je ze weer naar hun bed zien te krijgen, zodat ze verder kunnen slapen.
Bij alles wat ik zeg, tegen wie dan ook, moet ik op mijn woorden letten. En daar wordt je moe van. Dat ben ik ook, moe. Het regent hier op dit moment terwijl mij al dagen is beloofd dat het vandaag stralend weer gaat worden! Ik ga maar ff met Sam in de regen lopen, op zoek naar de meerkoetjes, misschien knap ik ervan op! Fijne dag…
